Love at its Beginning

Chapter 28: Connection

Hindi na alam ni Genesis kung gano siya katagal na nakayuko sa manibela ng sasakyan niya. Nag-angat lang siya ng ulo ng marinig ang pagtunong ng cell phone niya at nang makita ang numero ng asawa ay mabilis na sinagot niya iyon.

Sweet Shannon's calling.

"Hello?  Sweety? Where are you?  Please,  let me know.  Mag-usap tayo Shannon.. " He tried not to make his voice broken,  at higit niya ang hininga na hinihintay ang pagsagot nito.

"Hello. " Halos narinig niya ang pagbilis ng tibok ng puso niya ng marinig pa lang ang boses ng asawa niya.

He really misses her.

"Nasaan ka sweety? Are you ok? Please,  lets talk. " Pinilit niyang magpakahinahon kahit gustong-gusto na niyang makita ang asawa.

"I'm fine,  gusto ko lang magpahinga.  Safe ako promise.. " He doesn't want this kind of feeling, nasasaktan siya dahil alam niyang hindi sila ayos ng asawa niya pero may saya naman siyang nararamdaman dahil sa wakas, she called him.

"Why don't you say where you are sweety? Please,  let me see you.  I miss you.. " Naramdaman niya ang pinong kurot sa puso niya habang sinasbi niya iyon.

Darn!  I want to see my wife.

"I miss you too Genesis.. " He feels that his heart stop for a moment then beats it so fast.

"Shannon.. Please,  sabihin mo kung nasan ka,  and I won't bother you. I just wanted to know sweety. " He sweetly said,  kung gusto talaga nitong mag-isa hahayaan niya ito dahil ayaw niyang ma-istress ang asawa kung ipipilit niya ang gusto lalo na at buntis pa ito.  Sapat na kay Genesis na malamang ligtas ito at iginagalang niya ang gusto ng asawa.

"Pearl Village.. "

"Ok,  I send Isay there , para may makasama ka at para hindi mo makalimutan ang vitamins mo. " Malambing na saad niya, iyon lang naman ang pwede niyang gawin para sa asawa kung ayaw talaga nitong makita siya.

"Genesis.. " Para bang naging isang malambing na musika sa pandinig niya ang pagtawag nito sa pangalan niya.

"Promise,  I won't show.. " Gusto niya lang masigurado na ayos ang asawa niya at ang baby nila,  kahit na sobrang miss na miss na niya ito.

"Ok. " Kahit papano ay napangiti na si Genesis ng pumayag ang asawa niya.

"Ok, I love you Shannon. " Madamdaming saad niya.  Oh!  He really want to hug his wife.

Akala niya ay papatayin na nito ang tawag kaya naman halos magtatalon ang puso niya sa saya ng sumagot ito.

"I love you too Genesis.. "

Matapos marinig iyon ay parang bulang nawala lahat ng takot at sakit na nararamdaman ni Genesis, napakalaking bagay na kay Genesis na malaman na mahal pa rin siya nito.  Kaya kahit sobrang miss niya na ito,  susubukan niyang hindi muna guluhin ito, kahit sandali..

Its won't take long..
----
Hindi nga nagpakita si Genesis kay Shannon,  pero kanina pa nag-aalala si Shannon sa asawa paano ay apat na oras na itong nasa sasakyan lang nito simula ng ihatid nito si Isay.

She was so guilt,  knowing that he made his promise.  Hindi nga ito lumabas ng sasakyan para hindi niya makita pero nandoon lang ito sa labas ng bahay niya, para bantayan siya.

Kaya naman parang mahahati ang puso niya dahil talagang mahal na mahal siya ng asawa na kahit alam nitong pwede nitong gawin ay nagtitiis ito,  dahil sa nirerespeto siya nito.

Hindi na nakatiis si Shannon at nagsuot ng jacket niya saka lumabas ng bahay ng mama niya.  Doon siya nagpunta dahil iyon na lang daw ang nag-iisang kayang ibigay sa kanya ng mga magulang, nakita niya na sarado ang tinted glass ng driver seat ng asawa kaya kinatok niya ito,  nakailang katok din siya ng bago bumababa ang salamin.

"Sweety?  May kaylangan ka?  Bakit lumabas ka pa?  You should ask Isay ." Kitang kita niya ang pag-aalala sa mga mata nito,  nakaramdam naman ng pinong kurot sa puso si Shannon ng makita na gulo na ang buhok ng asawa at mukhang bagong gising pa ito saka niya lang napansin na nakabusiness attire din ito.

"Halika pumasok ka na." Umurong siya para mabuksan nito ang pinto at makababa akala niya ay papasok ito pero tinanggal lang nito ang coat na suot saka ipinatong iyon sa ulunan niya.

"No need, uuwi na ko.  I made a promise, pero hindi ko lang kayang hindi ka makita. Aalis na din ako, pumasok ka na sweety,  masama ang mahamugan ka. Matulog ka na rin,  I'll be back tomorrow and I hope,  sana umuwi ka ng kasama ako. " He smile bitterly, at hindi maiwasan ni Shannon ang makaramdam ng kirot sa puso.

Well,  she asked for it at alam niyang kagaya ng dati ito pa rin ang umuunawa sa kanya.

"Thank you Genesis. "

"Alam kong namimiss mo sila mama,  wag kang mag-alala malapit ng matapos ang mga passport mo. " Nakangiting saad ng asawa,  ibinulsa nito ang mga kamay saka matamang tinitigan siya.  " Pumasok ka na. Uuwi na rin ako ."

She nodded, isa rin sa dahilan kung bakit siya umuwi roon ay namimiss niya ang mga magulang. Siguro nga,  talagang iyon lang ang kaylangan niya ngayon ang mapag-isa .

"Ok,  good night Genesis.. "

"Good night sweety..  I love you Shannon.. "

"I love you too Genesis.. " Nakita niya na kahit tipid ang mga ngiti nito ay may kakaibang kislap ang sumilay sa mga mata nito.

They eyes were locked and no words can express what they feel with each other that time,  na para bang sa mga titig lang nila sa mga mata ng isa't-isa makikita mo na kung ano ang nakapaloob doon.

Pag-ibig.. Pagmamahal, pag-unawa at pagkasabik. Wala mang muling nagsalita sa kanila at kahit kumilos man lang ay rinig na rinig naman nila ang lakas ng tibok ng puso nila para sa isa't-isa.

And she realized love was not all about physical touches.  Its about the contentment you feel even you are standing beside the one you love..