ÖZEL HAREKAT

1. BÖLÜM

Bora'dan😍

İnsan hayatı ,hayatın zorluklarını yaşayarak ögrenir.
Annem ve babam...
Daha 12 yaşındaydım. Gözlerimin önünde canice öldürüldüler. O zaman kendime bir söz vermiştim. 'Diğer çocuklar benim yaşadığımı yaşamasın. Ben özel harekat polisi olacağım. İnsanların hayatını kurtaran, vatanını koruyan bir polis...'
Ailem öldüğünde beni kurtaran polis Cengiz Demir beni büyüttü. Manevi babam... Ailemin ölümünden sonra yaklaşık 1-2 yıl psikolojik tedavi gördüm. Artık Cengiz abiye 'Baba' dedim. Polis Akademisini bitirdim. Sınavımı kazandım ve sadece mülakat kaldı. Ona da hergün sabah 10'dan öğle 5'e kadar çalışıyorum. Kazanmayı gerçekten çok istiyorum ve başaracağıma inanıyorum. Yataktan kalkıp kısa bir duş aldım. Siyah tişört ve siyah bir eşofman çıkarıp giyindim. Telefonumu alıp Yusuf'u aradım.

"Kardeşim ben hazırım 09.45 'te spor salonunda ol."

  "Tamam abi ben de hazırım çıkıyorum."

Babamın aldığı arabaya binip hızlı bir şekilde evden çıktım. İzmir trafiği sabah biraz yoğundu. Bu yüzden ara yollardan gittim. Spor salonuna geldiğimde arabayı park ettim ve içeri girdim. Yusuf çoktan gelmişti. İçeride bizim çalışacağımız yerde 2 kız daha vardı. Onlarda bizim gibi  ısınmaya başlamışlardı. Acaba onlar ne için buradaydı. Ayrıca babamın haberi var mıydı? Yusuf'a kaş göz ile onların yanına gitmemizi söyledim. Kızların yanına gittik. Mavi gözlü kızla konuşmak amacıyla koluna dokundum. Dokunur dokunmaz kızın beni yere sermesi bir oldu. Şaşkınlıktan neredeyse küçük dilimi yutacaktım. Bu kız nasıl bu kadar güçlüydü. Ayağa kalktım.

"Hey! Sen ne yaptığını sanıyorsun? Kimsiniz ve burada ne işiniz var?"

Mavi gözlü kız geldi.

"Biz Cengiz Abi'nin öğrencileriyiz. Özel harekat mülakatı için bizi burada çalıştırıyor. Asıl siz kimsiniz!?"

"Cengiz Doymaz benim babam. Bizi de özel harekatlık sınavına hazırlıyor. İsimlerinizi öğrenebilir miyim babamı aramam lazım da?"

Mavi gözlü kız yanıma geldi, elini uzattı .

" Kusura bakma düzgün tanışamadık. Ben Hilal Vera Alsancak. Arkadaşım Duru Karaca. Tanıştığımıza memnun olduk."

"Ben Bora Poyraz Varhan. Arkadaşım Yusuf Demir. Biz de memnun olduk."

Oradan uzaklaşıp babamı aradım.

"Baba burada 2 kız var biri Hilal biri Duru. Onları da  çalıştıracakmışsın doğru mu?"

"Evet Boracım, onları da mülakata hazırlıyorum zaten mülakata 2 ay kaldı. İyi anlaşırsanız sevinirim."

"Tamam baba merak etme. Sen nerdesin geldin mi?"

" Evet arabayı park edeceğim, birazdan görüşürüz."

"Görüşürüz."

Telefonu kapatıp yanlarına gittim. Yusuf ve Duru iyi anlaşmışa benziyordu. İzlenme hissiyle Hilal'e baktım. Beni inceliyordu. Göz göze geldiğimizde kafasını başka yere çevirdi.

"Birşey mi oldu Hilal?"

"Yok canım ne olacak? Hem siz ısındınız mı birazdan Cengiz abi burada olur?"

"Evet, hazırız. İşte  babamda geldi."

"Hazırsanız başlayalım çocuklar."

Duru cevap verdi.

"Cengiz abi biz beylerle ayrı çalışacağız değil mi?"

Hah ayrı çalışacakmış! Eğer babamı biraz tanıyorsam beraber çalışacağımızı söyleyecektir. Bundan adım gibi emindim.