ÖZEL HAREKAT

8.BÖLÜM

Keyifli okumalarrrr💕

*_* Bora'dan *_*

Sonunda 1. sınav günü gelip çatmıştı. Parkurun yan tarafında sıramın gelmesini bekliyordum. Kazanacağıma adım gibi emindim...

En çok endişelendiğim şey ise Hilal sınav günü alanında gözükmüyordu. Etrafıma biraz daha bakındım. Yoktu!

"Evet sayın adaylarımız! Şimdi sırada Bora Poyraz Varhan! Evet Bora seni bekliyoruz..."

İsmimin anons edilmesiyle parkurun başına geçtim. Son kez etrafa baktım. Yoktu lan Hilal!
El mahkum önüme döndüm. Hazır pozisyon aldım ve düdüğün çalmasıyla başladım. Bütün 300 metrelik parkuru bitirdiğimde tekrar yüksek sesle bir anons geldi. Eğildim ve dizlerimi ellerimin üstüne koyup soluklandım ve kaç saniyede bitirdiğimi dinledim.

"Ve rekor! Şuana kadar çıkan 43 öğrenciden en hızlı ve dikkatlisi. Toplam 8 saniyede parkuru, hemde 300 metrelik parkuru tamamladı."

Selam verip yerime geçtim ve o sırada benim yaşlarımda bir çocuk yanıma geldi.

"Merhaba! Az önce iyiydin öyle gösteri falan yaptın ama kazanacağına bu kadar emin olma dostum! Seni çiğ çiğ yiyeceğim emin ol senin yerine ben o mesleği alacağım!"

"Hayırdır birader!? Canına mı susadın? Siktir git bozma benim kafamı bakalım benden iyi yapabilecek misin? Yapsan bile -ki yapamazsın- yarın ki dövüşte yenemeyeceksin beni dostum!"

Dedim ve sinsice sırıttım. Yumruklarını sıkıp uzaklaştı.

Erkeklerin sınavı bitmiş sıra kızlara gelmişti. Birkaç kişi çıktıktan sonra,

"Evet arkadaşlar! Şimdi sırada Hilal Vera Alsancak var. Evet Hilal seni bekliyoruz."

Hilal'in ismi 3 kez söylendi ama Hilal ortada gözükmüyordu. Endişelenmeye başlamıştım. Gözlerimi yavaşça etrafta gezdirdim. Gözükmüyordu.

"Hilal , son kez seni çağırıyoruz. Evet, Hilal Vera Alsancak! Eğer yetişemezse sınavı değerlendirilmeyecektir."

O sırada bi ses geldi arkalardan,

"Geldim! Geldim lütfen bekleyin!"

Hilal'di, yetişmişti! Derin bir oh çekip sandalyemde geriye yaslandım.

"Evet hazır mısın Hilal?"

《 YAZARDAN》

Hilal ellerini dizlerine yaslayıp derin bir nefes alıp verdikten sonra. Gözlerini kapatıp kısa bir süre düşünmeye başladı. Kazanacaktı! Kazanmak zorundaydı! Yıllarca bunun hayalini kurup bunun için çabalamıştı. Sonra düşüncelerini sona erdirdi ve ince bir yavaşlıkla gözlerini açtı ve tüm bu düşüncelere rağmen konuştu:

"Hazırım efendim."

"O zaman hazır, başla!"

Hilal erkeklerin hızına taş çıkaracak biçimde hızını arttırdı ve parkuru olağan üstü bir profesyonellik ve hızla bitirdi. Hakemin yanına geldi ve nefes nefese konuştu:

"Ne kadar sürede bitirdim ve kaç hatam var?"

Hakem mikrofonu tekrar eline aldı ve sonucu söylerken Hilal nefesini düzene sokmaya çalışıyordu ki etrafta gezen gözleri bir çift kahverengi gözlerle buluştu. Emindi ki o an kendi gözlerinden birçok duygu geçmişti lakin hepsini ustalıkla saklamayı becermişti. Bora ona uzun uzun baktı ve gülümsedi. O sırada hakem sonucu açıklamak için konuşmaya başladı. Hilal'in duymak istediği kelimeler o ağızdan çıktıkça Hilal mutluluk gözyaşlarına boğuluyordu.