KAHRAMANIM

Bölüm 3 "Benzeyen Kaderler"

-Baba!Baba ne olur aç kapıyı,ben bu halde nereye giderim!

En sonunda kapıya vurmayı da bağırmayı da bıraktım.Bekledim.Kapı açılsın diye bekledim,bekledim.Kapı açılmadı.Dün ki gibi...

Ve acı gerçeklerle yüzleştim.Dün sevgilim,her şeyim dediğim adam tarafından , bugün ise kendi öz babam tarafından karnımda minik bir bebekle sokağa atılmıştım.Karnımdaki o minik bebekten başka kimsem yoktu artık...
********************************************
Şimdi her moralim bozulduğunda geldiğim sahilde bir bankta oturuyordum.Denizi seyretmek içimi hep rahatlatırdı.Ama bu sefer işe yaramıyordu.İçimdeki acı bir nebze azalmıyordu.Kimsem kalmamıştı.Ailem de yoktu artık sevdiğim adam da...

Aslında biri daha var.En yakın arkadaşım Dilara.Ama onun evine gidemem.Çünkü üvey babasıyla yaşıyor ve üvey babası Dilara'ya bile nefretle bakarken ben orda kalamam.
İstanbulda akrabam da yok .Ben çocukken Ankaradan İstanbul'a taşındık.Bütün akrabalarım Ankara'da.

Hava kararmaya başlamıştı.Etrafıma bakındım.Kimse yoktu.Korkuyordum.Buralar bu saatte pek tekin sayılmazdı.

Tam o sırada biri yanıma oturdu.Hissetmiştim.Kafamı ona doğru çevirdim.Genç bir adam oturmuştu.Umursamadım ve denizi seyretmeye devam ettim.

Burnuma doğru gelen sigara dumanıyla adama doğru döndüm.Ve kızgın bir şekilde baktım.Sigara kokusundan nefret ederdim.
Adam kızgın bakışlarıma aldırmadan sigarasını içmeye başladı.

Çok geçmeden midemde bir bulantı hissettim.Sigara kokusundan zaten nefret ediyordum.Hamile olduğum için bu koku daha ağır gelmişti.Midemdeki bulantı daha da arttı,artı ve öğürmeye başladım.Kusacaktım.
Yanımdaki adam bana dönerek "İyi misiniz?" dedi şaşkın bir sesle.
Bir elim midemde,bir elim ağzımda "sanırım kusacağım" dedim.

Oturduğum yerden hızla kalkarak sahilin oradaki çimenlere taraf koştum.Çimenlerin yanına geldiğim gibi yere çöküp kusmam bir olmuştu.Bankta yanımda oturan adamda yanıma geldi.Neden gelmişti ki ?Utandırıyordu beni.

Bana doğru eğildiğini fark ettim.Ben öğürürken o yüzümün önüne gelen saçları arkama aldı.Midemde bir şey kalmayana kadar kustum.

Kendime geldikten sonra ayağa kalkarak o adama döndüm.Ben ölü balık gibi adama bakarken o bana tekrar "iyi misiniz?" Diye sordu.Kafamı aşağı yukarı salladım.Adama teşekkür ederek oturduğumuz banka tekrar yürüdüm.O da peşimden geldi.Ve yine aynı yerlerimize oturduk.

-Neden mideniz bulandı?

Kafamı hafif ona doğru çevirdim.Ama yüzüne bakmadım.Birden ağzımdan "sizi ilgilendirmez" diye bir söz çıktı.

Kaşları hafif çatılmıştı.Göz ucuyla görüyordum.
Adama ayıp ettiğimi düşünerek "sigara kokusundan "dedim.
"Sigara kokusundan mı'' dedi ? Şaşırarak.
"Sigara kokusundan tiksineni görmüştüm.Ama kusanı da ilk defa görüyorum,dedi.
"Çünkü ben hamileyim.Midem çok hassas.Ve kötü kokulara dayanamıyorum."
Dedim adama gözlerimi dikerek.Onun yüzünden midem bulanmıştı.Ve hala konuşuyordu.

"Hamile misin ?"

Sanane be adam sanane.

"Evet,hamileyim."
"Ben bilmiyordum .Özür dilerim.Bilseydim yanında sigara içmezdim.

Pekala.Haklı.

"Çocuk için zararlı değil mi bu havada burda oturman.Saat de geç oldu."