KAHRAMANIM

Bölüm 7 "Beni Affet"

Merhaba arkadaşlar.Öncelikle sizden bölümü bu kadar geciktirdiğim için özür dilerim.Bir dahaki bölümü daha çabuk yayımlamaya çalışacağım.Bir de arkadaşlar ben bölümlerden birinde değişiklik yapmak zorunda kaldığım için tekrar sizden özür diliyorum.4.Bölümdeki Zeynep'in bebek aldırmak için hastaneye gittiği sahneyi silerek başka bir sahne yazdım.Ama çok büyük bir değişiklik yapmadığımı belirtmek isterim.Ve son olarak bölümlerin sonunu şimdiye kadar hep kötü bitirdiğimi farkettim.Bu yüzden de bu bölümü güzel bitirmek istedim.Yorumlarınız için de size çok teşekkür ederim.

İyi okumalar :))) ❤️

Yüzüme doğru esen sert rüzgar anında beni üşüttü.Üstümde sadece incecik bir tişört vardı.Kollarımı bedenime sararken arkama döndüm ve kovulduğum üçüncü eve baktım.

Ben şimdi ne yapacaktım?Elime bir fırsat geçmişti ama ben onu da kaybetmiştim.Bu havada, karnımda bebekle, sokakta ne yapacaktım?"

"Yine yalnız kaldık bebeğim."

İki elimi koyduğum karnıma bakıyordum ağlayarak...

********************************************

Ben bunları hakedecek ne yapmıştım?Bu kadar ezilmeyi,aşağılanmayı haketmiş miydim?Sadece bebeğimi doğurmak istiyordum.Ama artık aldırmaktan başka çarem kalmamış gibiydi.

Çaresizdim,çok çaresizdim.

Bu saatten sonra bebeğimi aldırsam babam yine beni affetmez,eve almazdı.Bana her ne kadar düşkün olsada muhafazakar bir adamdır babam.Böyle şeyler ona çok terstir.

Ama Hakan bebeği aldırdığımı duyarsa beni affeder.Zaten onun istediği de bu değil miydi?

Hakan'a gitmeye karar verdim.Bebeğimi aldırırken yanımda olmasını istiyorum.Bunu tek başıma yapamam.

Gözyaşlarımı silerek bahçenin çıkışına doğru yürümeye başladım.Birkaç adım atmıştım ki duyduğum sesle olduğum yerde kaldım.

"Zeynep!Dur ,gitme.

Bu onun sesiydi.Barlas'ın.Arkama dönüp bakamadım.Bir adım daha attım ileriye.

Çok geç Barlas!

"Zeynep!" Diye bağırdı yine.Arkamda olduğunu hissettim.Sonra arkamdan geçerek geldi tam önümde durdu.

Kafamı yere eğdim.Göz ucuyla bana baktığını görebiliyordum.Yüzüne bakmamı bekliyordu ama bakmayacaktım.Belki ona kırılmam saçmaydı ama çok kırılmıştım Barlas'a.O lafları etmek için mi getirmişti beni buraya.

Burnuma gelen kötü kokuyla yüzümü buruşturdum.Dibime kadar girdiği için kokuyu çok iyi alıyordum.Bu kokuyu biliyordum.Leş gibi içki kokusuydu bu.

Ben daha önce hiç içki içmedim.Ama Hakan çok içerdi.Hatta bana da içmem için diretirdi de ben içmezdim.

Yüzüne bakmamakta direttiğimi görünce Barlas "yüzüme bakar mısın?" dedi.Sesinde pişmanlık vardı sanki.Ya da ben pişman olmuş olmasını istiyordum.

Hâlâ yüzüne bakmadığımı görünce elini çeneme götürüp yavaşça kaldırdı.Bu hareketinin üzerine bende elimi eline götürüp hızla çenemden çektim.Ve kızgın gözlerimi yüzüne diktim.