Brillare

Rozdział 19.

Tak jak się tego spodziewałem podróż autobusem okazała się dla mnie dość nieprzyjemna. Nawet gdy zażyłem swoje tabletki, poczułem się dziwnie otępiony. Humor zaczął mi się pogarszać z minuty na minutę.

W tym samym czasie Jungkook wyciągnął z plecaka słuchawki oraz swój telefon. Patrzyłem jak szuka na urządzeniu muzyki, a gdy na mnie spojrzał, starałem się wykrzesać z siebie trochę entuzjazmu.

- Jakie to uczucie, Jiminnie?- zapytał mnie nagle, a gdy zmarszczyłem brwi nie rozumiejąc do czego zmierza, wyjaśnił szybko: - Mówię o twojej chorobie. To jest nieprzyjemne, prawda?

Skinąłem głową, a potem szepnąłem:

- Czasem boli mnie brzuch i głowa. No i...mam mdłości - zastanowiłem się na chwilę, po czym dopowiedziałem: - Odkąd biorę tabletki to podróż nie jest tak wyczerpująca, ale nadal nie czuję się zbyt dobrze, Kookie.

Chłopak odwrócił się ku mnie, a potem powiedział ze spokojem:

- Powinieneś przespać jazdę. To ci na pewno pomoże.

Nie odpowiedziałem, bo byłem zainteresowany rozmową z szatynem. Wolałbym lepiej go poznać aniżeli sobie spać.

- Czego słuchasz? - zapytałem, wskazując na telefon.- To coś dobrego?

Jungkook uśmiechnął się, a potem pokazał mi swoją playlistę. Były na niej popularne utwory, chociaż znalazłem również te mniej znane.

- Park Hyo Shin? - przeczytałem, uśmiechając się do szatyna.- Też go lubię, ma niesamowite piosenki.

Chłopak potaknął, przesuwając palcem w dół.

- Patrz, Big Bang też mam - roześmiał się, zamyślając na moment.- Dawno nie słuchałem ich muzyki. Chciałbyś słuchać razem ze mną, Jiminnie?

- No jasne, że tak - na jakiś czas zupełnie zapomniałem o swojej chorobie, przerzucając swoje myśli na muzykę.- Masz może Blue? Jest uspokajająca, w sam raz na podróż.

Jungkook wyszukał wskazany utwór, a potem podał mi jedną słuchawkę. Włożyłem ją do ucha, patrząc na przyjaciela. Naprawdę czułem się jakbyśmy byli najlepszymi przyjaciółmi.

- Zamknij oczy i śpij - wyszeptał, zanim włączył melodię.

Przymknąłem powieki, biorąc głęboki wdech. Jakoś w połowie piosenki zacząłem przysypiać, a potem poczułem jak moja głowa opada prosto na ramię Jungkooka.

***

Obudziłem się gdy akurat dojechaliśmy na miejsce. Jungkook trącił mnie lekko ramieniem, a gdy potarłem zaspane powieki, powiedział:

- Jesteśmy na miejscu.

Westchnąłem, rozglądając się przez szybę i patrząc na okolicę. Rzeczywiście, w oddali majaczyły czarne góry, a nasz pojazd zatrzymał się w pobliżu jakiegoś schroniska, gdzie mieścił się również przystanek autobusowy.

- Dziś przenocujemy tu, a jutro rano ruszamy w góry - szatyn uśmiechnął się do mnie, a gdy nadal słabo kontaktowałem, podał mi butelkę wody niegazowanej.- Wypij, wyglądasz na zmęczonego.

- Tak się czuję, ale sen mi pomógł - zabrałem wodę, pijąc zachłannie i gasząc pragnienie.- Dzięki, lepiej teraz.

Jungkook zabrał plecak, a ja poszedłem jego śladem. Pozbieraliśmy swoje rzeczy i wysiedliśmy z autobusu, ruszając przed siebie.

- Wiesz...widok jest ponury, ale ma w sobie coś wyjątkowego - ponownie spojrzałem na czarną górę w oddali, a potem na swojego towarzysza.- Dobrze znasz ten teren, Kookie?