Tales From The Darkside | Mark

ゃ eleven

Bakışlarım kısa bir an için Mark'ın üzerinde gezinmiş sonra Sowon'a çevrilmişti. Fizik öğretmenimizin hemen arkamızdan gelen sesiyle birlikte dördümüz hızla merdivenleri çıktık. Sowon ikinci katın koridoruna koşarken biz merdivenleri üçer beşer çıkmaya devam ettik. Koridorda koşarken ya da sınıfa girerken Mark'tan tarafa hiç bakmadım. Ona tekrar baktığımda kendimi aptal gibi hissedecektim, bunu biliyordum

juppimark: "Neden cevap yazmıyorsun?"

juppimark: "Küs kalmayı ilkokulda bıraktığımızı sanıyordum."

juppimark: "Choerry?"

juppimark: "Çevrimiçi olduğunu görebiliyorum."

Bunu nasıl görebilirdi. O an bu uygulama hakkında ne kadar az bilgiye sahip olduğumu fark ettim. Fotoğraf paylaşabiliyor, insanları takip edip sohbet edebiliyordunuz. Bu kadarını biliyordum ama detaylar benim bu zamana kadar hiç önemsemediğim şeylerdi.

juppimark: "Ayrıca mesajları da bildirim panelinden okuyorsun."

choerries: "Ödevlerim var Mark. Onlarla uğraşıyorum."

juppimark: "Ödevlerini zamanında yapan biri olduğunu düşünmüyordum."

choerries: "Yanılmışsın. Ödevlerimi zamanında yapan biriyim."

juppimark: "Her neyse. Ödevlerini gece yarısından önce bitir."

choerries: "Başka bir emrin?"

juppimark: "Yarınki etkinlikte benimle çift olmak için uğraş."

Yarınki etkinlik? Çift? Zihnim eskileri kurcalamaya başladığında bir çocuk yetiştirme yurdunun okulumuza yapacağı ziyareti hatırladım. Kostümler giyecek, çocuklarla oyun oynayacaktık. Bir palyaço kostümü giyip etrafta koştururken Mark ile kesinlikle çift olamazdım.  

juppimark: ❝ Küçük bir sirkte çalışan çocuk palyaço o akşam gösterisi için hazırlanmış. Üzerine çizgili kostümünü giyip aynanın karşısında makyajını yaparken arkasındaki tüm koşuşturmacayı geniş aynadan izlemiş. Sirkin sahibi anne ve babası uzun süredir borçları yüzünden gergin ve katılarmış. Sirkteki tüm çalışanları diken üstünde tutuyor, kendi çocuklarını bile gecelerce çalıştırıyorlarmış. Çocuk yorgun ve de mutsuzmuş. On yaşında olmasına rağmen sirkteki çalışanlardan, bir aslan ve bir filden başka hiç arkadaşı yokmuş. On senedir görebildiği tek şey sirkin kırmızı duvarlarıymış. Çocuk makyajını bitirdiğinde sandalyeden kalkmış ve sahne arkasına ilerlemiş. Birazdan onun sırası gelecek ve gösterisini yapacakmış. Hızlı adımlarla cambazların yanına giden annesini gördüğünde "Anne!" diye seslenmiş. Annesi ona dönüp "Şimdi olmaz Jack!" diye bağırmış ve ardından "Gösterini düzgünce yapmaya odaklan. Ayrıca biraz gülümse. Kimse somurtkan bir palyaçodan hoşlanmaz." demiş.

Kırmızı perde açılıp Jack ortaya çıktığında seyirciler alkışlamış. Jack her zamanki gösterisine başlamış, tıpkı annesinin söylediği gibi gösterisini düzgün bir şekilde yapmaya odaklanmış. Sahnede ilerlemiş ve tahta zemin ayaklarının altında gıcırdamış. Jack seyircilere dönüp "Bir gönüllüye ihtiyacım var." demiş. Bu zamana kadar gösterilerini tek başına gerçekleştiren çocuk palyaçodan bunu beklemeyen seyirciler heyecanlanmış ve onlarca gönüllü elini kaldırmış. Jack en ön sıranın yanında ayakta duran annesini işaret etmiş.

Seyircilerin hayıflanan sesi eşliğinde annesi şaşkın adımlarla sahneye çıkmış. Üzerinde beyaz bir etek-ceket takımı varmış. Jack annesinin yanına gelmesini beklemiş, sonra onun yere yatmasını istemiş. Annesi sorgular gözlerle ona bakarken "Merak etme anne. Gösterim size çok para kazandıracak." diye fısıldamış. Annesi yere yattığında Jack sahnede geri geri yürümüş, kırmızı duvardan sallanan bir ipi kavramış.

Önce seyircilere sonra da biraz önce annesinin durduğu yerde duran babasına bakmış. İpi sıkıca çekerken gözlerini annesine çevirmiş. Tepede duran ağırlık hızla annesinin üzerine düşüp onu paramparça etmeden hemen önce ipin makarada dolanırken çıkardığı ses duyulmuş. Seyirciler çığlık atarak ayaklanırken çocuk palyaço Jack birkaç saniye öncesine kadar annesi olan ezilmiş et-kemik yığınına doğru yürümüş. Yığının çevresinde parmağını gezdirmiş ve parmağına bulaşan kan ile yüzüne bir gülücük çizmiş.❞