Accidentally Inlove With a Gangster

KABANATA 38

KABANATA 38

"Maraming salamat dahil inaalagaan mo ako." Sabi ko at sabay ngiti kay Russel.

"Siyempre, what are friends for." Sabi ni Tristan at nginitian niya ulit ako.

"Uy maiba, kamusta panliligaw mo kay Chloe?" Sabi ko naman, naalala ko pala at gusto niya nga palang ligawan si Chloe.

"I just change my mind, i don't like Chloe anymore" Sabi ni Tristan at napanganga nalang ako.

"Kasi may iba ng laman ng puso ko." Sabi ni Tristan at napanganga ulit ako, hinayaan ko lang siya magsalita bago ako magsalita.

"Oy ikaw hah hindi ka nagsasabi sakin, so sino yan hah?" Sabi ko naman at napatawa ng konti si Tristan.

"Hmmm, ikaw.." Sabi ni Tristan

"Oh ako? Bakit? Alam mo naman kung sino ang laman ng puso ko ah" Sabi ko naman at napakamot ng ulo si Tristan, teka mali ba ako?

"I mean.. IKAW na ang bagong nilalaman ng puso ko." Sabi ni Tristan at napatawa nalang ako. Whahaha impossible! Were friends lang kaya.

"So paano ako nakapasok sa puso mo? Kasya ako? Pati duhh andito ako sa harapan mo ngayon.." Sabi ko naman at sabay tawa, alam ko namang joke yung sinabi niya kaya jinoke ko din siya.

"No Kylie... i like you.. i really really like you" Sabi ni Tristan at sabay kindat, hindi ko alam kung maniniwala ba ako, kikiligin na ba ako non?

"Ha?" Sabi ko

"I like you." Sabi ni Tristan at sabay ngiti pa saakin.

"Hakdog" Sabi ko at nagtawanan naman kami ni Tristan.

"Seryoso Kylie, i like you. I don't know why! Nagbago ang pakikitungo ko sayo lately, kinikilig ako sa tuwing kasama kita" Sabi ni Tristan at ngumiti ulit siya saakin, nakanganga parin ako hanggang ngayon.

"Kylie, p-p-pwede ba kitang ligawan?" Sabi ni Tristan, hindi ko alam kung anong sasabihin ko. Ayoko siyang pa-asahin dahil si Russel padin ang mahal ko. Ano bang sasabihin ko???!

"Uhmm, k-k-kasi-" Hindi na natuloy ang sasabihin ko dahil nagsalita na agad si Tristan.

"Alam ko naman na si Russel padin ang mahal mo eh, ok lang sakin yun :) " Sabi ni Tristan at halata ko ang lungkot sa mukha niya, huhu bakit kasi nagkagusto pa siya saki:(

"Sorry huhu" Sabi ko sakanya at sabay yakap sakanya. Kinabukasan hindi ako umuwi sa bahay namin, kanila Tristan ako natulog.

"Tristan, puntahan natin si Chloe pls..." Sabi ko at naalala ko nga pala na hindi pa kami naguusap simula non, agad na kaming sumakay sa kotse niya at nakarating na sa bahay nila Chloe, may nakita akong maid dun sa loob at kinausap namin toh.

"Si Chloe po asan?" Sabi ko at napatungo yung maid nila.

"Nasa California na po sila Ma'am Chloe, kagabi lang po sila umalis." Sabi ng maid nila, teka bakit umalis si Chloe? Hindi siya nagsasabi saakin. Kaya pala hindi kona siya macontact.

"Hayst" Yan lang ang tangi kong nasabi at umalis na din agad kami ni Tristan.

"Bisitahin ko muna si Russel." Sabi ko at dumaretso na kami sa hospital, nagtanong ako sa isang babae dun kung saan ang room ni Russel.

"Wala na po yung Russel dito, ang alam ko po dinala na sa ibang hospital." Sabi ng nurse at napaluha nalang ako, saang hospital ko naman siya hahanapin. Sa dinami dami ng hospital dito sa buong mundo.

"Kailangan kong hanapin yung matandang yun! Baka sakaling mahulaan niya!" Sabi ko kay Tristan at napatawa nalang siya.

"Ilang buwan na ang nakalipas, malamang ay wala na siya don" Sabi ni Tristan, ay oo nga pala. Halos 4 months na ang nakalipas 4 months ko na ding hindi nakikita si Russel. Maya maya pa ay bumalik na kami sa bahay ni Tristan, naglock ako sa kwarto at nakahiga lamang habang iyak ng iyak. May narinig naman akong katok ng pinto, malamang si Tristan yun, hindi ko siya pinagbuksan ng pinto.

"Kylie? Ok ka lang?" Sigaw ni Tristan at sabay katok sa pinto, wala naman akong imik at iyak padin ako ng iyak.

"Kylie pede mo bang buksan yung pinto???" Sabi ni Tristan pero wala padin akong imik. Hanggang sa nabuksan na ni Tristan ang pinto gamit ang susi.

"Wag kang magsolo Kylie, andito naman ako ah" Sabi pa ni Tristan at sabay yakap sakin

"Hindi kona alam kung anong gagawin, hindi ko alam kung nasaan na si Russel" Sabi ko naman at pinunasan ni Tristan ang luha ko

"Ok lang yan, makakagawa tayo ng paraan" Sabi ni Tristan at sabay tapik sa likod ko.

"Alam kona! Yung tatay ni Russel! Sigurado akong alam niya yon! Kailangan kong umuwi saamin!" Sabi ko at biglang gumaan ang loob ko, magandang idea toh! Agad kong hinigit si Tristan papalabas sa bahay at umalis na agad kami. Pagkauwi ko sa bahay namin andun lang si Mama, wala yung tatay ni Russel. Dahan dahan akong pumasok at agad akong nakita ni Mama.

"Anak mabuti naman at umuwi kana!" Sabi ni Mama at sabay yakap sakin pero tinanggal ko agad ang pagkakayakap niya sakin.

"Asan yung tatay ni Russel? Kailangan ko siyang makausap" Sabi ko naman at pinaupo ako ni Mama sa sofa pati narin si Tristan.

"Nasa bahay nila bakit?" Sabi ni Mama

"Kailangan ko siyang kausapin, may itatanong lang ako! Papuntahin mo siya dito pls" Sabi ko naman, at medyo nataasan ko ng boses si Mama halaaa.

"Bakit ganyan kana!? Hindi na ikaw ang Kylie na kilala ko! Kung makaasta ka jan parang hindi mo ako nanay ah!" Sabi ni Mama at napalingon ako kay Tristan at sabay tungo.

"Hindi kita pinalaki ng ganyan! At kung may problema ka saken wag mo sanang kalimutang nanay mo padin ako!" Sabi ni Mama at nakatungo pa din ako at may bumagsak ng luha sa mata ko.

Itutuloy...