Paranoya

10- Psikolog

Yardım.

Yazıyordu mesajda, ardından ben mesaja bakarken bir mesaj daha geldi.

Yardım.

Daha yeni gelen ikinci mesajı henüz açmıştım ki başka bir yeni mesaj daha geldi.

Yardım.

Her yeni mesajla birlikte telefonumun ışığı yanıp sönüyordu, mesajlar gelen kutumu doldurmuştu.

Yardım.

Yardım.

Yardım.

Yardım.

…

Arka arkaya o kadar çok bu mesajdan gelmişti ki külüstür telefonum kaldıramadı ve kilitlendi, ardından kendini yenilemeye aldı. Telefonun ekranına ağzım bir karış açık bakıyor olmalıydım ki Matt meraklandı ve telefonu elimden aldı, “Mesaj falan mı gelmiş?”

Başımı aşağı yukarı salladım.

“Kimden?”

“Kahvaltı yaparken arayan o saçma numaradan.”

Kaşlarını havaya kaldırdı, telefonun kendisini tekrar açmasını bekliyordu. Telefon açıldığında mesajlarımın bulunduğu gelen kutuma girdi. “Alinda?”

“Okudun mu?” Mesajı okuduğunda vereceği tepkiyi merak ediyordum, sonunda bana inanması için bir kanıtım olacaktı.

“Hayatım, burada mesaj yok?”

Hemen telefonu elinden kaptım, nasıl olmazdı? Gelen kutuma bir de ben baktım, az önceki arka arkaya gelen o kadar mesaj nereye kaybolmuştu? Bu yüzden telefonum kendini yenilemişti be! O kadar fazlaydı ki kaldıramamıştı! Ama şimdi hiçbiri yoktu, bir tanesi bile, bir tanecik.

Arkama yaslandım ve gözlerimi yumdum, “Matt, bana inanmalısın…” O kadar bitkin söylemiştim ki, zaten tüm bu olanlardan da bıkmıştım. Saçlarımı okşadı. “Arka arkaya onlarca mesaj geldi, hepsinde de ‘Yardım.’ yazıyordu.” dedim.

“Senden yardım isteyebilecek birisini tanıyor musun?”

Ben mi? Ahah gülesim gelmişti, ben kendi kendimi anca idare eden bir insandım. Birisi bana yüzlerce mesaj atacak kadar ne tür bir yardım isteyebilirdi ki? Tek kaşımı kaldırdım ve Matt’e baktım.

“Evet haklısın bende tanımıyorum.” dedi gülerken.

Matt, bana inanmamıştı, bunu gülsede yüzünden bir süredir silinmeyen o endişeli ifadeden anlayabiliyordum. Sinirlendim, en yakınımdaki kişiyi bile inandıramıyorsam diğer insanları nasıl psikolojik sorunlarım olmadığına inandırabilirdim?