My Baby's Father is a Mafia Boss

Chapter 23: Forgive

JILL'S P.O.V

"Does this mean...A-are you f-forgiving me?" she look at me with eyes full of hope.

I didn't speak and then the hope that is plastered on her face vanished and replaced with dissapointment.

"Silly me. Paano mo nga ba ako mapapatawad? Ang laki ng kasala-"

"I already forgive you Leah. Uncle's words wake some sense on me." i said with a chuckle and suddenly her face lit up.

"I-I... I don't know what to say. I.... This is so overwhelming." she said with tears building up in her eyes.

"I also want to say sorry for being so harsh and mean to you. I knew you're also a victim here." i said in a low voice. Ngayon nahihiya na ako dahil sa pagkaisip-bata. It's still not right na magtanim ng sama ng loob sa kapwa.

"I-it still hurts Jill. He fooled me. I thought his words a true and his affection towards me are real. Yun pala niloloko lang niya ako. I love him Jill and it hurts. Mas lalo pa akong nasaktan dahil muntik nang mapahamak si CJ nang dahil saakin at nawalan ako ng kaibigan." sabay tawa ng pagak.

"Mahal mo parin siya untill now?" gulat na tanong ko.

She nodded and drink her coffee. Nag-iwas siya ng tingin at pinagmasdan ang mga sasakyan sa labas.

"Ayaw parin eh. Kahit anong pilit kong kalimutan siya hindi talaga. Ayaw sumunod ng puso ko sa inuutos ng utak ko." she's hurting all along and I've been so selfish.

Pagkatapos naming mag-usap ay nauna na akong umalis dahil kailangan ko pang ihatid ang inutos sa akin ni Four. But before I left, binalik ko sa dating ayos ang aking buhok at nagsuot ng salamin.
...

Natapos ko nang ihatid ang files na inutos saakin ni Four. Nakatulalang naglakad ako sa kalsada pagkatapos ko manggaling sa main quarter. I am bothered because of Leah. Nag-alala ako sa kanya dahil hindi parin siya nakamove-on sa walang hiya niyang ex-boyfriend. Pagnakita ko yun hindi ko alam kong ano ang magagawa ko sa kanya. I closed my fists tightly controling the emotion that is building up inside me. I let out a sigh.

Bigla akong nakaramdam ng gutom kaya napatingin ako sa hotdog stand na nasa gilid. Naramdaman kong kumalam ang aking sikmura. Ngayon ko lang naalala na hindi pa pala ako kumain ng dinner. I look at my wrist watch and it is already eight in the evening. Nag-order ako ng hotdog at pagkatapos kong magbayad ay umupo ako sa bench na nakita ko.

Abala ako sa pagkain ng hotdog nang may naramdaman akong presensya sa aking likuran. I feel a hand coming from my back but I immediately block it using my free hand. I face them and notice the guy holding a handkerchief. So they planned to make me sleep. As if they can.

Nakatayo lang ako at tinatapos ang pagkain sa hotdog. Buti nalang malayo ang bench na inupuan ko sa hotdog stand at sa mga tao. Pagkatapos kong kainin ang hotdog ay naiinis na tiningnan ko sila isa-isa. Naghihintay ako sa gagawin nila.

"Ano ang kailangan niyo sa akin?" hindi ko napigilang itanong nang wala paring ni isa sa kanila ang nagsalita o kumilos.

"We want the chip." one of them answered.

I noticed the small badge on the shirt of the man. It has Roosevel written in a calligraphy style. Nakuyom ko ang aking kamao.

"Try to get it from me." I said with a smirk.

Sumugod ang isa sa kanila sa aking and it is a wrong move. I throw the can that is on the bench to him. Mga pasaway na bata. Hindi man lang tinapon sa basurahan. Pagkatira ko sa lata sa mukha ng lalake ay nashot ito sa trash can. I grin and it annoyed them.