GEÇMİŞİN İZİ : ÇALIKUŞU BÜYÜSÜ

4.Bölüm: 'Tut Elimi, Korkma Bırakmam'

Karanlık bir oda, odada kimse yok derken biri tutuyor Sanem'in elini.

"Tuttum elini hadi gel, korkma bırakmam" diyen bir çocuk sesi. Sanem ne yapacağını bilemedi. Gitmeli miydi? Sonra Sinan'ın eşsiz tiz sesiyle uyanmak zorunda kaldı Sanem. Sinan şaşkın bir yüz ifadesi takınarak Sanem'e baktı.

"Birşey mi oldu? Ne bu hâl?" dedi Sinan.

"Şey..."diyebildi Sanem sadece.

"Anlat bakalım, rüyanda ne oldu?"dedi Sinan alışmışlık anlamında.

"Karanlık bir odadaydım, sonra bir çocuk elimi tuttu. Elimi tuttu ve 'korkma bırakmam' dedi. Bu ne olabilir abi?"dedi Sanem şaşkın bir bakış atarak. Cevabı gerçekten merak ediyordu. Karanlıktan korktuğu doğruydu ve yanına gelen çocuk kim olabilirdi. Abisi olabileceğini düşündü bir an ama Sinan bir noktaya odaklanmış kalakaldığı için Sanem telaşlanmaya başlamıştı.
"Sinan! Ne oldu?"diye seslendi Sanem ama Sinan'ın bir şeyler düşündüğü belliydi. Gülten hanım odaya girdi ve odadaki soğuk esen rüzgârı farkedince "Sanem ne oluyor?"diye sordu.

"Birşey yok. Sadece Sinan'a gör-"daha sözünü bitirmeden Sinan araya girdi

"Birşey yok anne. Sanem de uyandı zaten hadi biz çıkalım odadan üzerini giysin. Kahvaltıyı hazırlamadın değil mi sen? Hadi bir yardım edeyim sana."diyip annesini odadan çıkarttı. Sinan birşeyler saklıyordu. Ama ne olabilir? Anlatmak istemediği ya da anlatmaması gereken şeyler mi var?

Sanem içinde bir şüphe ile odada tek kaldı. Sinan'ın yaptığı şeyi anlamaya çalışıyordu. "Bu da neydi şimdi?" diye düşündü kendi kendine. Çıkmaz sokağa girmiş gibi hissediyordu. Rüyasındaki çocuğun Sinan olmadığını biliyordu. Sinan da bunu biliyordu ve cevap veremedi. Sanem'in kafasında minik minik soru işaretleri oluşmaya başlamıştı. Titreşim moduna aldığı telefonunun çaldığını farketti. Arayanın ismini görünce çok sevindi.

"Aa! Hocam! Nasılsınız?"diye çığlık attı birden.

"İyiyim canım sen nasılsın?"diye cevap geldi ve bunun üzerine Sanem başından geçen tüm olayları, gördüğü bütün rüyaları anlatmaya başladı. Heyecanı sesinden belli oluyordu. Sonra cevap beklemek için sustu. Ama karşı taraf cevap veremedi.

"Hocam? Orada mısınız? Hocam!?" diyip durdu Sanem.

"Sanem'cim bak canım, yakın zamanda Türkiye'ye geleceğim. İstersen görüşebiliriz." Sanem ne diyeceğini bilemedi. Anlattıklarına cevap bulamamıştı yine.

"Tamam hocam. Görüşelim. Ama ben İstanbul'da değilim. Tatil için Alaçatı'ya geldik."diyince karşı taraftan yüksek bir ses geldi.

"Ne! Alaçatı mı?"

"Evet, ne oldu hocam?"şaşırmıştı Sanem.

"Birşey olmadı. Birkaç gün sonra Alaçatı'ya geleceğim de ondan biraz şaşırdım doğrusu." Sanem çok sevinmisti.

"Bu çok iyi oldu. Tatil için mi geliyorsunuz?" sorusuna biraz temkinli cevap vermeye çalıştı karşı taraf.

"Pek tatil sayılmaz. Ama fırsat buldukça tatil yapmaya çalışacağım. İş için geliyorum canım, uzun zamandır sivil tedavi sürecinde olan bir hastam var, senin yaşlarında sayılır ama durumu biraz karışık."

"Öğrenemez miyim peki ne olduğunu?" şımarık bir şekilde sormuştu Sanem çünkü öğrenmek istiyordu, merak etmişti.

"Daha sonra meslektaşım olduğun zaman neden olmasın? Belki tedavi sürecini birlikte değerlendirme fırsatımız olur?" Sanem çok ama çok sevindi. Meslektaşım demişti. Bu sözü çok seviyordu.