Perfectly Imperfect (PUBLISHED @EBookware)

Chapter 11

"OUR LAST SONG is dedicated to the most beautiful, enchanging lady I had ever seen," ngumiti muna si Macoy sa kanya bago nito pinatugtog ang gitara.

"Your face, light up the sky on the highway. Someday, you'll share your world with me, someday. You mesmerize me, with diamond eyes. I try to fool myself to think I'll be alright, but I am losing all control, my mind, my heart, my body and my soul...."

Hindi magawang ngumiti ni Trixie, maging ang pumikit ay ayaw niyang gawin. Hindi lang basta umaawit si Macoy, ramdam niya na mula sa puso ang bawat katagang inaawit nito.

And Trixie got lost in his eye.

She expected surrendering to her emotions would be earth shuttering, like a night sky in a new year's eve. But that's not what she's feeling. Trixie felt at peace. Without fireworks and all the noises that could drown her senses, it made her so much more aware. The quietness, the calm confidence, the serenity makes her realization all the more intense.

He owns her. The very first moment she laid her eyes on him, she found who owns her. Her body knows it. It's just her mind that's resisting her feelings.

"Never in my life have I been more sure, so come on up to me and close the door. Nobody's made me feel this way before. You're everything I wanted.... And more.."

Hanggang sa matapos ang kanta ay hindi naghiwalay ang mga mata nila. Matapos magpasalamat ay iniabot ni Macoy ang gitara sa isa sa mga kabanda nito at tumalon na pababa ng entablado, dire-diretso itong lumapit sa kanya.

"Hi," anito, bakas sa mata ang pinagsamang kasabikan at saya.

Hindi mawagang sumagot ni Trixie. Gamit niya ang lahat ng kontrol sa katawan para hindi yapusin at halikan ang binata. Wari'y naunawaan naman ni Macoy tunay na dahilan ng pananahimik niya, o marahil ay nabasa nito ang ibinabadya ng mga mata niya dahil hinagip kaagad nito ang kamay niya at inakay siya palabas ng bar.

Hanggang sa makarating sila sa parking lot ay walang nagsasalita, nanaliting magkakapit lang ang mga kamay nila. Pagsakay sa kotse nito ay sumandal si Trixie sa bangko at ipinikit nang mariin ang mga mata. Ang mga kamay ay ikinapit niya sa seat belt. Kailangan niyang gawin iyon, kung hindi ay baka kung ano ang magawa niya.

She had never felt this intense feeling before. The intense heat is slowly burning her whole body. The fire is coming from deep within, like molten lava, slowly going up the surface, and Trixie knows it will only be a matter of seconds before it erupts. And once it did, Trixie knows it will obliterate everything on its path, changing the landscape, changing the path she will walk.

But for some reason, Trixie is not afraid. She felt bold and ready. She felt prepared. She actually felt energize and free. Like erupting with him is what she actually needs.
Sa durasyon ng biyahe ay walang nagsasalita. Sabagay, hindi naman nila kailangang mag-usap para magkaunawaan. Ang palitan nila ng mainit na sulyap ay sapat na para magkaunawaan sila.

Inalalayan siya nitong bumaba sa kotse at hindi binitawan ang kamay hanggang makasakay sila sa elevator. Pero pagsarado ng pinto ng elevator ay bumitaw si Trixie at lumayo sa binata. Kumunot ang noo ni Macoy pero nang tingnan siya nito sa mata ay nanatili sa kinatatayuan ang binata.

Sumandal si Trixie sa dingding, itiningala ang ulo at ipinikit nang mariin ang mga mata. Liquid fire is cursing through her veins. She is barely hanging on for control, hanging on the very thin thread of decency. Nagmulat lang siya ng mata nang tumunog ang elevator at nang haplusin ni Macoy ang kanyang mukha. Kumapit siya sa kamay nito, at tuluyang nagpatangay sa binata palabas ng elevator.

"Yours or mine?" he asked in a husky voice.

"I don't care. All I know is I want you," aniya, inilapit ang katawan sa lalaki.

What she is feeling for him is more that just want. Trixie needs him. More of him. And then much more... like she needed air to breath.

Biglang tumiim ang bagang ni Macoy, walang babalang binuhat siya nito, bridal style.

"Right pocket," anito habang mabilis na humahakbang.

Ipinasok niya ang kamay sa bulsa ng pantalon nito, nang makuha ang susi ay binuksan niya kaagad ang pinto. Hindi pa halos tuluyang lumalapat pasara ang pintuan ay magkalapat na ang mga labi nila. Ibinaba at sinandal siya ni Macoy sa pintuan, at sa nanlalabong isip niya ay naulinigan pa niya ang pagtunog ng lock noon.

Nagmulat niya ng mga mata at mabilis na pinagmasdan ang paligid habang si Macoy ay pinaglalakbay ang maiinit na labi sa kanyang leeg. Huminga nang malalim si Trixie at gamit ang natitirang lakas ay itinulak niya si Macoy papunta sa sofa. Nang mapaupo ito ay kumalong siya sa lalaki, ang mga binti niya ay nasa magkabilang binti nito.

Sinalubong niya ang mga labi ni Macoy at siya pa ang mas nagpalalim sa halik na pinagsasaluhan nila. Using her tongue, she opens his lips wider and delves deep as much as she could. She sucks his tounge when it met hers. Her impatient hands pulled at his button down shirt. She pulled it too hard the buttons fly.

"Easy, Babe," ani Macoy nang ihiwalay ang mga labi sa kanya. His eyes amused and aroused at the same time. "I never though you're a wild tigress."

"Oh, you really don't know," ani Trixie.

Ang hindi alam ni Macoy ay maging siya ay nabibigla sa sarili. But she wanted him. All of him. Like she never needed anything more in her life before. Kumilos siyang paatras sa binti nito at inabot ang butones ng pantalon ng binata.