KÖRDÜĞÜMÜM

5. BÖLÜM

Yürekteki yangınlar... Sessizliğe alışkın!

Hüzün nedir? İçsel duygulanım, gönül üzgünlüğü, iç kapanıklığı... Sözlük anlamıyla tam örtüşüyordu. Gönül üzgünlüğü... Gönül neye üzülür? Hasret kalmaya üzülür, hak etmediği muameleye üzülür... Gönül öyle çok üzülür ki! Bazen farkına bile varamazsın!

Avucumdan kayıp giden toprağı izledim... 'Babacığım!' Canım yandı, çok yandı. Hüzünle uzandığım yerden kalktım. Canlarım... 'Nasıl olmuşum?' dedim, burukça. Ses yoktu, on beş senedir ses yoktu! Allah'ım dayanma gücü ver...

Ağabeyimin mezar taşına dokundum... Elimde ki kırmızı kuşağı toprağın üstüne kaymasına izin verdim. 'Sen takmayacaksan bu kuşağı... Takmasın, kimse!'

Vedalaştım.

Belki de burada duralı çok uzun zaman olmuştu, saatten bir haberdim. Ama yine de doyamadım... Sanki zaman onların yanındayken çok daha hızlı akıyordu. Gelinliğimin eteklerini tutup eve doğru yürüdüm. Biraz değişik gözüksem de umursamadım! Baskılamadım, kendimi. Hissettiğim gibi davrandım. Kapının önünde ki kalabalığa bakmadan arka kapıdan eve girdim. Odama çıktım. Eşyalarıma dokundum... Değecek miydi? Bu fedakarlığa değecek miydi?

Kapı tıklandı. Feride annem, içeriye en hüzünlü bakışlarıyla girdi. Benim yanıma oturup elimi avucuna aldı... Ağlamak istiyordum! Hissettiğim bu tuhaf duygudan bir an önce sıyrılmak istiyordum. 'Sulu gözlüm...'

'Neden kendimi kötü hissediyorum?' diye sordum. Mutlu olmam lazımdı. Evleniyordum! Ama beni sevmeyen biriyle... Saygı duymayan biriyle! Nasıl iyi hissedebilirdim ki? Bunun iyi olan bir tarafı yoktu ki!

'Yavrucuğum... Kınalı kuzum!' diyerek ellerimi öptü. 'Kızım sen ona yer ol... O sana gök olsun!'

'Olur mu?'

'Olur, yavrucuğum. Sen ona eş ol... Dost ol, sırdaş ol. Onu hor görme, ailesini de. O farklı biri... Senin gibi olmasını bekleme, senin gibi düşünmesini hiç bekleme! Saygı çocuğum... Bir evliliği sevgiden çok saygı götürür!'

'Ben saygısız değilim... Yani değilim değil mi?' diye sordum. İlk defa kendimden emin olamıyordum. Çok saçma değil mi? Dünyanın en saçma düşüncesi değil mi? 'Hakkını helal et...'

'Beni ağlatacaksın! Güzel yavrum...' dedi ve ayağa kalktı. 'Seni bekliyoruz.'

Ayağa kalktım. Aynanın karşısına geçip kendime baktım. Çok kabarık olmayan fakat çok zarif olan bir gelinlikti... Tül olan hiçbir yanı yoktu. İşlemeliydi, özel güpürlerle bezenmişti. Başım da çok zarif olmuştu... Vera, her şeyi hazırlamıştı.

Merdivenleri inerken elim korkuluktaydı. Her zaman buradan kayarak inerdim... Aslında ayaklarım geri gidiyordu. Yağız'a öfkeliydim. Söylediği sözler kurşun gibi saplanmıştı...

'Vakit geldi...' dedi, Feride annem. Yanına ulaşıp elini öptüm. Beni bağrına basmaktan geri durmadı. 'Gittiğin yeri gül bahçesine çevir, gül güzelim...'

'Ne güzel olmuşsun!' dedi, İnci. Hepsiyle vedalaştım. Sevmesem de vedaları...

Evin kapısı açıldı, mavi gözlerim tek çarptığı göz... Zeytin gözlü! Tam karşımdaydı. Elinde ki çiçeği bana uzattı, mimozaları... Gözlerimi ondan çektim. Kalabalığa baktım. Herkesin alkışlarına baktım...

'Yüzünü benden çevirme... Günümü, gece etme!' diye fısıldadı. Elime çiçeği almadım. Öfkeliydim! Söylediği manasız sözler canımı yakıyordu.

'Allah'ım! Bu evliliği mübarek eyle! Aralarında ülfet, geçim, sevgi ve evliliklerinde sebat nasip eyle, bunları nefret, geçimsizlik ve ayrılıktan koru! Allah'ım! Adem aleyhisselam ile Havva validemiz, Muhammed aleyhisselam ile Hatice-i kübra ve müminlerin annesi Aişe validemiz; Hazret-i Ali ile Hazret-i Fatıma-tüz-Zehra validemiz, arasındaki var olan ülfeti bunlara da nasip eyle! Kendilerine, salih çocuklar, uzun ömürler ve bol rızık ihsan eyle! Amin. Ey Rabbimiz! Eşlerimizi ve çocuklarımızı bize göz aydınlığı kıl ve bizi Allah'a karşı gelmekten sakınanlara rehber eyle! Ey Rabbimiz, bize dünyada ve ahirette iyilik, güzellik ver. Bizi Cehennem azabından koru! Kudret ve şeref sahibi olan senin Rabbin, onların söylediği uygunsuz şeylerden münezzehtir. Bütün Peygamberlere selam olsun. Alemlerin Rabbi olan Allah'a hamd olsun.'