Yoongi, to chłopak który od dziecka mieszka na ulicy. Jeszcze przed jego narodzinami jego ojciec opuścił jego i jego matkę na rzecz innej. Tak oto pani Min została na ulicy sama, bez nikogo, z dzieckiem w swoim łonie.
kinda fluff,
a little bit sad,
...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Kolejny dzień, dzisiaj wyjątkowo wietrzny, lecz mimo tego muszę iść i grać na swojej gitarze.
Na dworze była zapewne temperatura poniżej zera, lecz ja musiałem wyjść ze schronu i zarobić na siebie, by potem nie głodować przez kilka dni.
Mimo tego, że nie chciałem, to jak powtarzała mi moja mama: "Trzeba lubić co się ma, nie to, czego mieć nie można", więc tak też uważałem.
Od dziecka wychowywany w biedzie nauczyłem się wielu rzeczy, których 'bogaci' ludzie nie umieją.
Chwyciłem więc swoją gitarę, mały koc i najgrubszą jaką miałem bluzę, by móc iść grać.
--- --- ---
Rozłożyłem swój koc na jakimś chodniku, oparłem się o mur budynku, wyjąłem gitarę i zacząłem grać i tak jak ostatnio, ludzie komentowali, a wręcz śmiali się ze mnie mówiąc o mnie niezbyt miłe słowa, które każdego by uraziły.
--- --- ---
Po długim, mroźnym dniu cały zmarznięty i przemoknięty wróciłem do swojego schronu, by móc ogrzać się maleńkim paleniskiem zrobionym w puszcze.
Cieszyłem się, że wróciłem już do domu, a także tym, że dzisiaj zebrałem aż 2000₩, co jak dla mnie jest wielkim osiągnięciem.
Te 3000₩, które zebrałem z wczoraj i dziś, przeznaczę na jakieś drobne jedzenie, bo wczoraj jadłem tylko jakieś resztki, które mam wrażenie, że nie były już świeże, ale zjadliwe.
Teraz wystarczy tylko rozpalić mały ogień i położyć się spać w kocyku, na starej karimacie.
===---===
3 rozdział mamy za sobą.
Jakby co, Jimin pojawi się dopiero za kilka rozdziałów, bo nie chcę, by ta książka skończyła się tak samo szybko jak Eye Lenses.
