Yoongi, to chłopak który od dziecka mieszka na ulicy. Jeszcze przed jego narodzinami jego ojciec opuścił jego i jego matkę na rzecz innej. Tak oto pani Min została na ulicy sama, bez nikogo, z dzieckiem w swoim łonie.
kinda fluff,
a little bit sad,
...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Do zimy zostało już naprawdę niewiele czasu, a ta zapowiada się na bardzo zimną i wietrzną. Zawsze kiedy przechodziłem wieczorami ulicą Seulu w radiach było słychać apele o tym jak mocna zima nadchodzi. Tymczasem nasza trójka będzie walczyć o przetrwanie i o wyżywienie, by w ogóle jakoś funkcjonować.
Brakuje nam wszystkiego, a nie możemy iść występować, bo rozchorujemy się jeszcze bardziej.
Co jednak, jeśli jest taka konieczność?
Wygląda na to, że dzisiaj pójdziemy grać i śpiewać, bo jeśli tego nie zrobimy, to dni naszego życia będą policzone.
-Jimin, musimy iść zarabiać. Weź Sarę, a ja wezmę koc i gitarę. Weź również szalik.
-OK! Biorę się do roboty.
Kilka minut później byliśmy już gotowi do wyjścia. Wzięliśmy wszystko co tylko się da i wyruszyliśmy w drogę.
Gdy dotarliśmy na miejsce spostrzegłem, że jest bardzo mały, wręcz znikomy ruch na ulicy, jednakże nie mogłem zrezygnować z zarobku, więc zaczęliśmy występować.
Po pierwszej piosence zebrało się kilku ludzi, po drugiej jeszcze raz tyle, a może nawet więcej. Nie umiałem ich zliczyć.
W każdym bądź razie, zrobiliśmy na tyle dużo, że wystarczy nam pieniędzy na jakoś czas, a także uda nam się wyżywić Sarę.
Byłem bardzo zadowolony z takiego stanu rzeczy, gdyż mieliśmy jakąś szansę na przetrwanie.
Gdy wróciliśmy do domu podliczyliśmy całe nasze zyski. Wyszło nam ponad sto tysięcy won. To bardzo dużo. Za te pieniądze moglibyśmy już wynająć najtańsze mieszkanie w dobrym stanie.
Po całym dniu byliśmy padnięci, więc podliczyliśmy się spać.
Od jakiegoś czasu nie śpimy już osobno. Śpimy razem, a pomiędzy nami pies, bo tak jest nam wszystkim ciepłej i lepiej.
Szkoda, że ludzie nie żyjący w ubóstwie nadal żyją w przekonaniu, że my mamy dobrze i nie wiedzą, że każde mrozy to dla nas czas przetrwania.
===---===
Dzisiaj kolejny rozdział, mam nadzieję, że nie przeszkadza wam to, że w większości jest opisowy.
