Tabula

Hoofdstuk 13. - Cassandra

Daniel opende zijn ogen en keek naar de tweede maan van Cassandra waarvan het licht de duisternis van de nacht dragelijk maakte. Bevangen door weerstand maakte hij zijn weg over het grindpad dat kraakte onder de zijn militaire kisten. Daniel wist waar hij was, en hij wist wat er ging komen. Hij maakte langzaam zijn weg naar het huis aan het einde van het pad. Voor een moment keek hij achterom waar de auto stond waarmee hij was gearriveerd. Hij zou weer in de Magnus jeep kunnen stappen en weg kunnen rijden, maar hij wist dat het nutteloos was, dat alle wegen hoe dan ook naar dit huis zouden leiden.
''Verdomme...'' Zei Daniel zacht onder zijn adem op een verslagen toon.
Daniel keek naar de donkere onweerswolken die in de verte naderde. De bliksem was zacht hoorbaar, een gebrul wat hij al duizenden keren had gehoord. Hij zag hoe het zijn weg van de bergen over het meer maakte. De planeet Cassandra werd door de kolonisten vaker Olympus genoemd, vernoemt -vanwege haar constante onweersbuien- naar de woonplaats van de Griekse God Zeus.
Daniel stond voor de voordeur en haalde zijn sleutelbos uit zijn zak. Hij hield het in zijn hand en keek naar de roze konijnenpoot die eraan zat. Hij lachte, bijna vergeten dat deze eraan hing. Daniel verbaasde zich hoe het brein werkte, hoe herinneringen diep verborgen konden zijn, maar nooit werden vergeten.
Daniel opende de deur en liep het huis binnen. Hij klikte het licht aan en maakte zijn weg door de woonkamer. De woonkamer was standaard, zoals Orion deze aan alle kolonisten aanbood. Het was precies dezelfde woonkamer als alle andere kolonisten die op Cassandra woonde. Een lichtblauw behang met witte valken erop, een donker blauwe bank, een licht houten vloer en een aluminium tafel. Hij keek naar de post die op de eettafel lag, naar de envelop die bovenop lag. Een brief van de medische divisie die hij normaal had geopend, maar niet vandaag. Deze keer zou hij het anders doen, hij had geen tijd voor schuld of verwijten.
Daniel maakte zijn weg naar de eerste etage, de treden van de trap krakend onder zijn gewicht. Hij liep door de nauwe gang totdat hij bij de eerste deur kwam. Met zijn hand op de klink keek hij naar het met de handgemaakte naamboordje waar de naam ''Katja'' op was te lezen. Daniel twijfelde of hij een blik naar binnen moest werpen.
''Het is toch niet echt'' Zei Daniel tegen zichzelf.
Het was een pijnlijke gedachte, maar een waarvan hij zich tot in zijn ziel van was doordrongen. Met tegenzin liet hij de deurklink los en slaakte een diepe zucht. Met tegenzin liep hij naar de laatste deur van de gang en opende de deur. De slaapkamer was groot -en door het maanlicht dat via het raam binnenkwam- goed verlicht. Daniel liep naar binnen en ging op de rand van het tweepersoons bed zitten. De dekens begonnen te bewegen terwijl iemand zich omdraaide.
''Kom je eindelijk naar bed?'' Zei Daniel zijn verloofde.
''Het is niet echt, het is nooit echt.'' Antwoordde Daniel met zijn hoofd in zijn handen.
''Wat maakt het uit, kom nou bij mij liggen.''
Daniel trok zijn schoenen uit en ging in het warme bed liggen. Alles voelde zo echt, het voelde altijd echt, zelfs terwijl Daniel wist dat dit het niet was. Hij draaide zich naar zijn verloofde en zij keken elkaar recht in de ogen. Een traan rolde langs Daniel zijn wang terwijl de minuten die hij daar lag wel uren leken.
''Robin, ik hou van je.'' Zei Daniel met een krakende stem.
''Alsjeblieft wordt wakker Daniel.'' Klonk het plotseling in de verte.

''Alsjeblieft wordt wakker!'' Riep Emma terwijl zij Daniel hard aan zijn schouders trok.
''Wat, wat.'' Zei Daniel terwijl hij zich in die rare plek tussen een droom en de realiteit bevond.
''Er beweegt iets tussen de bomen!'' Zei Emma in paniek.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Mocht je dit hoofdstuk leuk vinden, laat dit dan zien met een stem!
Als je een hoofdstuk een stem geeft dan helpt dit mij als schrijver enorm. Ik zie dan dat mensen mijn werk echt lezen en leuk vinden. Daarnaast geeft dit mij nog meer motivatie om met schrijven door te gaan :)
Comments zijn ook welkom als je bijvoorbeeld opmerkingen hebt of iets wilt weten.
Wil je meer van mijn schrijfsels zien? kijk dan op mijn Wattpad profiel: JvdW1988