Tabula

Hoofdstuk 18. - Erudere Tabula

Zittend op het evacuatieschip hield Daniel wacht over het kamp. Kijkend door het vizier van zijn sniper rifle speurde hij de bosrand af, zoekend naar bewegingen tussen de struiken en bomen. Al vijf uur hield hij de wacht sinds Klaus en Casey waren vertrokken, en dit had hem genoeg tijd gegeven om na te denken. Om antwoorden te zoeken op de moeilijke vragen die hij zichzelf moest stellen.
Hij dacht aan Klaus die nu zijn weg door de onbekende jungle maakte, zijn leven riskerend voor een plan dat geen nut had, op het bevredigen van de wetenschappers hun hoogmoed na. Het kon zo maar zijn dat Daniel door zijn beslissing Klaus een dodenmars had laten maken, zijn leven gevend omdat Mia en Johan er niet tegen konden dat soldaten het voor het zeggen hadden.
Daniel twijfelde of hij de juiste beslissing had genomen nu hij Mia en Johan had gesteund om haar plan uit te voeren. Aan de ene kant hield het de gemoederen rustig, maar aan de andere kant erkende hij nu hun machtspositie. En eenmaal een machtspositie gegeven was dit lastig weer terug te draaien. Mia zou nu bij elk plan betrokken willen worden, elk plan aanvechten wat haar niet beviel. Voor een kleine vrouw met haar dunne fysiek had zij een temperament en een bepaalde dominantie die Daniel verrassend vond. Daniel was overtuigd dat een vrouw als zij haar machtspositie zeker niet zou opgeven zonder een harde en lange strijd, en dat was het laatste wat hun verblijf op deze planeet kon gebruiken.
Daniel richtte zijn vizier naar Mia die nu aan de oever van de rivier stond terwijl zij de andere instructies gaf hoe de waterzuiveringsinstallatie moest worden aangesloten. Daniel had het apparaat binnen een dertig minuten aan kunnen sluiten, maar hij had geen behoefte dit aan hen kenbaar te maken. Twee uur had het geduurd, en nu pas maakte zij de eerste stappen om het apparaat aan te sluiten. Ondanks de dozen vol poedervoedsel en flesjes bronwater aan boord van de evacuatieshuttle was dit bij lange na niet genoeg om in hun verblijf op Tabula te voorzien.
Daniel zijn vizier vond zijn weg naar Mia haar hoofd en voor een moment bedacht hij hoe makkelijk het was.
''Tijd om te wisselen.'' Zei Emma die de shuttle opklom en naast Daniel kwam zitten. Het viel Daniel op dat zij met volle overgave haar rol als beveiliger op zich had genomen. En nu Klaus en Casey weg waren kon hij niet anders dan daar blij mee zijn.
''Net op tijd.'' Antwoordde Daniel terwijl hij zijn sniper rifle liet zakken en haar een glimlach gaf.
''Gebeurd er nog wat spannends?'' Vroeg Emma geïnteresseerd terwijl zij de verrekijker van haar nek haalde.
''Nee, het is rustig en zo zie ik het graag.''
''Rustig is wel het laatste wat ik deze planeet zou noemen.'' Zei Emma met een knipoog.
''Hoe is de sfeer beneden?'' Vroeg Daniel bezorgd.
''Ze haten mij nu nog meer dan eerst. Ik denk dat ik populairder was als V.I.P. dan nu als lid van de beveiliging. Wat is er in godsnaam gebeurd?''
''Vannacht heeft het een hoop verpest.''
''We hebben hun levens gered! Oke het was misschien niet perfect, maar we deden wat we konden.'' Zei Emma boos genoeg dat haar gezicht rood werd.
''Het kom erop neer dat dit niet genoeg was.''
''Misschien moeten wij hen de volgende keer maar niet redden.'' Zei Emma terwijl zij Daniel lachend aankeek.
''Daar kan het uiteindelijk op neer komen.'' Zei Daniel koel en serieus. Emma schrok van zijn opmerking, van de verandering in Daniel zijn stem en lichaamshouding.
''Ik dacht dat jij alles over had voor veiligheid?''
''Aan het einde van de dag, als de veiligheid instort en er afscheid wordt genomen van de beschaving staan wij er allemaal alleen voor. Ik wil dat voorkomen, maar mocht dat moment aanbreken dan kan je er donder op zeggen dat ik niet van hen verlies.'' Zei Daniel terwijl hij neerkeek op de passagiers.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Mocht je dit hoofdstuk leuk vinden, laat dit dan zien met een stem!
Als je een hoofdstuk een stem geeft dan helpt dit mij als schrijver enorm. Ik zie dan dat mensen mijn werk echt lezen en leuk vinden. Daarnaast geeft dit mij nog meer motivatie om met schrijven door te gaan :)
Comments zijn ook welkom als je bijvoorbeeld opmerkingen hebt of iets wilt weten.
Wil je meer van mijn schrijfsels zien? kijk dan op mijn Wattpad profiel: JvdW1988