Tabula

Hoofdstuk 4. - De V.I.P. in Nood

Een harde vrouwenschreeuw galmde door de koude lege gangen van het ruimteschip Nehalennia. Het klonk als een doodskreet, het klonk als iemand in nood. De schreeuw had een intensiteit waardoor het door merg en been schoot. Ondanks dat het in de wapenkamer nauwelijks hoorbaar was te midden van hun gesprek, wisten zij gelijk wat het was. Iemand was in gevaar, en zonder aarzeling renden Klaus, Santiago en Daniel met hun wapens binnen handbereik richting het geschreeuw. Terwijl zij renden maakte de laarzen van hun uniform een tikkend geluid op de ijzeren roosters die als vloer fungeerde binnen de gangen van het ruimteschip.
Een tweede schreeuw galmde door het schip, nu beter hoorbaar voor hen dan de eerste. Het betekende dat zij dichter in de buurt waren, het betekende dat de vrouw nog steeds in leven was.
''ZEG HET MIJ!'' klonk het aan het einde van de gang. De drie minderde hun vaart en met getrokken wapens liepen zij de stem tegemoet. Het duurde niet lang voordat zij zacht gehuil hoorde, en daar op de grond zagen zij dan eindelijk de vrouw liggen.
''ZEG HET MIJ NU!'' zei de andere passagier die dicht over haar heen stond gebogen met een scherp stuk glas in zijn handen. De man zag de beveiligingsofficiers met getrokken wapens op hem afkomen, maar hij leek totaal geen aanstalten te maken om de vrouw met rust te laten, of het stuk glas los te laten. Daniel keek naar de vrouw die huilend op de grond lag. Zij had een bloedwond op haar been, een akelige snee maar nog geen reden tot paniek.
''Beveiliging, stap weg bij de vrouw en leg je wapen neer!'' Riep Daniel streng en met overwicht.
De man leek niet te reageren, de woorden leken niet eens binnen te komen bij hem.
''Stap weg of ik schiet!'' riep Daniel, nogmaals met dezelfde intonatie in zijn stem. Nu reageerde de man wel. Geschrokken keek hij op, maar dit veranderde al snel in een boze blik richting Daniel. Ondanks dat hem was opgedragen bij de vrouw weg te stappen, deed hij juist het tegenovergestelde. Hij bukte zich  waardoor hij nu achter de vrouw zat. Daniel overwoog om een schot te lossen, maar de kans was te groot dat deze man ondanks zijn schot de vrouw nog kon aanvallen. Daniel wist hoe snel iemand met een mes kon zijn, zelfs als deze persoon geen enkele ervaring met het wapen had. De man zat zo dicht bij het slachtoffer dat hij zonder moeite de keel van de vrouw kon raken als hij dat wilde. Daarnaast was het een lastig schot waardoor de kans aanwezig was dat hij de vrouw raakte.
Daniel liet zijn wapen zakken en gebaarde naar Klaus en Santiago om hetzelfde te doen en weg te lopen. Daniel wist dat hij deze man tegemoet moest komen als hij de vrouw wilde redden. En drie man met getrokken wapen droeg hier niet aan mee. Het was beter als Daniel in zijn eentje was.
''Rustig, we hebben onze wapens laten zakken. De anderen lopen weg, het is nu alleen jij en ik.'' Zei Daniel, veel kalmer en begripvoller dan eerst. ''Vertel me hoe je heet, we kunnen dit samen oplossen.''
''Kijk naar haar!'' riep de man emotioneel. ''Kijk naar haar streep!''
Daniel gaf de vrouw nog een blik, hij zag de witte streep op haar schouder, het teken dat zij een normale passagier was. Maar toen zag hij nog wat anders, het was bijna niet te zien maar op haar witte streep zat een lichtblauwe ster. Het was de kleur van Orion, de kleur van hun logo en de kleur die werd toegekend aan de passagiers die onder de status V.I.P. vluchten vielen. En de enige aan wie V.I.P. vluchten werden verzorgt waren mee reizend management van Orion of familieleden van hen.
''Wat is je naam?'' vroeg Daniel voor de tweede keer aan de man.
''Mijn naam is Ben Miller.''
''Mijn naam is Daniel, wat is er aan de hand Ben?"
''Deze vrouw is een V.I.P. Uniform laat elf mensen overleven en natuurlijk zit daar de V.I.P. tussen!''
''Wat bedoel je Ben?''
''Er kunnen maar twaalf mensen worden gered vanwege energiebesparing of wat dat pleuris programma ook zei!'' De man begon te trillen, Daniel zag dat zijn emoties de bovenhand kregen. Hij leek met de minuut labieler te worden.
''Ik was onderweg met mijn vrouw...'' Zei Ben, terwijl een traan langs zijn wang gleed. ''Mijn vrouw is dood, ze is dood! En deze trut leeft, alleen omdat zij een V.I.P. is. Alleen omdat zij bij Orion hoort!''
''Het spijt mij van je verlies Ben, maar wat wil je hiermee bereiken?''
''Wat ik hiermee wil bereiken! Ik wil weten wie zij is en wat zij doet, of zij het waard was om gespaard te worden. Ik wil weten of haar leven belangrijker is dan die van mijn vrouw!''
''Ik had daar niets mee te maken'' mompelde de vrouw in angst. Het leek Ben zijn woede alleen maar te vergroten.
''HOU JE MOND EN VERTEL ME WIE JE BENT!''  Schreeuwde Ben in de oor van de vrouw.
''Ik weet wie zij is.'' Zei Daniel na enige aarzeling hard en duidelijk.
''Wat!''
''Ik weet wie zij is. En zij is inderdaad meer waard dan je vrouw'' Herhaalde Daniel terwijl hij zijn wapen op de grond gooide.
''Jij gaat mij precies vertellen wie zij is.'' zei Ben terwijl hij opstond en Daniel tegemoet liep. Zijn ogen waren veranderd van waterig door de tranen naar ogen vol vuur gevuld door intense woede.
''NU!'' riep Daniel. En met een enkel schot viel Ben op de grond. Zijn rug rokend van het plasmaschot probeerde hij zich met pijn en moeite om te draaien. Hij keek recht in het gezicht van Santiago die de glasscherf bij hem vandaan schopte. Daniel had Ben lang genoeg aan de praat gehouden en afgeleid zodat Santiago via de kruipruimtes de achterkant van de gang kon bereiken. Santiago legde zijn knie op de rug van Ben en hield hem in de houdgreep terwijl Klaus met handboeien aan kwam gelopen. Daniel was ondertussen naar de gewonde vrouw gelopen en tilde haar omhoog. Dank je wel, bleef zij maar herhalen, duidelijk in een soort van shock.
''Wie is zij?'' zei Ben bijna schriekend.
''Ik heb echt geen idee.'' antwoordde Daniel.
''Wil jij niet weten waarom zij is gespaard en niet mijn vrouw? Waarom zij is gespaard en niet de andere beveiligingsofficieren of het vluchtpersoneel!''
''Wat worden we beter van die kennis, het zal niets veranderen.'' zei Daniel cynisch terwijl hij de vrouw naar de ziekenboeg ondersteunde.
 
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Mocht je dit hoofdstuk leuk vinden,  laat dit dan zien met een stem!
Als je een hoofdstuk een stem geeft dan helpt dit mij als schrijver enorm. Ik zie dan dat mensen mijn werk echt lezen en leuk vinden. Daarnaast geeft dit mij nog meer motivatie om met schrijven door te gaan :)
Comments zijn ook welkom als je bijvoorbeeld opmerkingen hebt of iets wilt weten.
Wil je meer van mijn schrijfsels zien? kijk dan op mijn Wattpad profiel: JvdW1988