Tabula

Hoofdstuk 5. - De Verborgen Planeet

Daniel zat naast het bed waarop de gewonde vrouw lag te slapen. Toen hij met haar de ziekenboeg binnen kwam liep hij een vrouw tegen het lijf die twee grote tassen aan het vullen was met medicatie. Haar naam bleek Rachel Thomas te zijn, een oudere dame die als arts jaren op de eerste hulp had gewerkt. In opdracht van Ethan was zij alvast de medicatie aan het verzamelen om mee te nemen naar de planeet. Zij vertelde dat zij ondanks haar vele jaren pensioen de enige van de overlevenden was met enige medische ervaring, en dat zij hierdoor automatisch was benoemt tot de dienstdoende arts.
Rachel had een warme en rustige uitstraling en nam gelijk de gewonde dame van hem over voor behandeling. De wond was snel verbonden, maar voor de shock had zij een sterk kalmeringsmiddel gekregen waardoor zij nu knock out in het bed lag.
De gewonde vrouw was een jonge dame, niet ouder dan begin dertig, dacht Daniel. Zij was van Aziatische komaf,  had kort zwart haar en Daniel zag duidelijk dat een gedeelte van een tatoeage onder de kraag van haar cryopak vandaan kwam. Daniel kon niet zien wat voor tatoeage het was, daarvoor was te weinig zichtbaar. Het nummer op haar pak kwam in het interne systeem overeen met de vluchtgegevens van ene Emma Lee. Een kleine zoekopdracht op de computer in de ziekenboeg leerde hem verder dat zij de enige V.I.P. aan boord was. Voor zover Daniel in de vluchtgegevens had kunnen terugvinden was zij geen onderdeel van Orion management. Niet dat hij wat anders had verwacht, tatoeages waren ten strengste verboden bij de leidinggevenden lagen binnen het bedrijf. Zonder twijfel was dit een familielid, een dochter, zus of nichtje.
Waarom juist op deze vlucht , dacht Daniel. Waarom moest Emma juist op deze vlucht aan boord zijn. Het maakte de hele situatie alleen maar lastiger. Hij had het vaker meegemaakt, hoe de ''normale'' passagiers zich in situaties van nood tegen de bovenklasse keert. Hij hun voorkeursbehandeling in normale situaties volledig wordt geaccepteerd en normaal wordt bevonden, totdat een calamiteit zich voordoet, en deze voorkeursbehandeling ineens een straf verdient. Hoe de bovenklasse veranderd in een onderklasse van afgunst. Vaak hielpen zij ook niet mee door in deze situaties hun voorkeursbehandeling als een recht te weerspiegelen, dat zij vanwege hun maatschappelijke positie ook beter verdiende dan de doorsnee arbeider. Daniel had vaak een V.I.P. moeten beschermen tegen de doodswens van een rellende menigte, zelden met succes.
Het was ook niet vreemd dat Orion personeel zichzelf als beter zag dan anderen, maatschappelijk gezien waren zij dat ook. Orion was een mega concern met vele divisies die zich niet alleen beperkte tot de planeet aarde. Zeven van de negen buitenaardse kolonies waren volledig in beheer van Orion, samen met het vervoer ernaartoe. Zeven planeten die tezamen bijna evenveel bevolking had als het overbevolkte aarde. Deze situatie was ontstaan door een gebrek aan regulering door de overheid, niet dat zij daar enige aanleiding toe zagen. De laatste drie premiers van Aarde hadden in het verleden in verschillende hoedanigheden voor Orion gewerkt. De maatschappij had nu eenmaal een bovenlaag en iedereen wist dit, er was het management van Orion en daaronder stond de rest van de mensheid.
De deur van de ziekenboeg opende zich, en Daniel zag Ethan naar binnen lopen. Hij zag er duidelijk vermoeit uit, grote wallen waren onder zijn ogen verschenen.
''Ik hoorde wat er is voorgevallen, ik ben blij dat jullie korte metten met die onzin hebben gemaakt.'' zei Ethan terwijl hij zich naast Daniel in een stoel liet vallen.
''Ik heb de afgelopen anderhalf uur contact gehad met Uniform en de situatie is helaas wat zorgwekkender dan ik dacht.'' zei Ethan terwijl hij zijn tablet tevoorschijn haalde.
''Nog zorgwekkender dan de 278 doden die we aan boord hebben?'' zei Daniel met opgeheven wenkbrauw.
''Een vreselijk incident, maar ik heb de analyse in het logboek teruggelezen en zoals je kan zien is het een wonder dat Uniform überhaupt elf passagier heeft kunnen redden. Je wilt niet weten op hoe weinig energie dit schip functioneert.  We hebben het hier over energiebesparing op een niveau dat ik nog nooit eerder heb gezien. Maar daar ligt het probleem niet...'' zei Ethan terwijl hij Daniel de tablet overhandigde. Daniel keek naar de verslaglegging en de voorspelde berekeningen. Daniel was geen technicus, alles behalve, maar hij zag zonder twijfel wat Ethan bedoelde.
''Die planeet waar wij nu naartoe gaan, die staat niet aangegeven op de Orion ruimtevluchtkaarten. Geen informatie over eerdere vluchten naar deze planeet, geen analyse van de atmosfeer, volgens de ruimtekaarten bevind zich niet eens een planeet op deze locatie.'' zei Ethan fluisterend, zodat Rachel of eventueel Emma hem niet konden horen
''Denk je dat Uniform ons naar een niet bestaande planeet vliegt?''
''De planeet bestaat. Als ik kijk naar de metingen van zwaartekracht in dit zonnestelsel dan kan het niet anders dan dat hier een planeet is.'' zei Ethan terwijl hij een ruimtekaart van het zonnestelsel op zijn tablet opende.
''Kijk, de planeet heeft een maan die om zijn as vliegt, en die staat wel op de ruimtekaart aangegeven. De planeet is doelbewust uit de kaarten verwijderd.'' zei Ethan wijzend naar de plek waar de planeet had moeten staan.
''Dus de planeet bestaat, ik snap het probleem niet'' zei Daniel.
''Dat is het hem nu juist, de planeet bestaat maar ik heb geen toegang tot de documenten erover. Ik heb de hoogste rank mogelijk als kapitein en dat arrogant klote programma geeft mij geen toegang.''
''Ik snap nog steeds niet wat je van mij wilt.''
''Ik heb besloten jou tot commandant te benoemen. Ik verwacht daarom dat je mij steunt in mijn rol als leider van deze missie, en mij bijstaat in mijn bevelen, akkoord?.''
''Tuurlijk, Orion protocol bepaalt dat jij de leiding hebt.''
''Mooi want ik vertik het dat kunstmatige intelligentie hier de lakens gaat uitdelen op basis van informatie waar ik geen toegang toe heb. Als het mij nog een keer de les probeert te lezen zullen wij twee laten zien wie hier de baas is!''

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Mocht je dit hoofdstuk leuk vinden,  laat dit dan zien met een stem!
Als je een hoofdstuk een stem geeft dan helpt dit mij als schrijver enorm. Ik zie dan dat mensen mijn werk echt lezen en leuk vinden. Daarnaast geeft dit mij nog meer motivatie om met schrijven door te gaan :)
Comments zijn ook welkom als je bijvoorbeeld opmerkingen hebt of iets wilt weten.
Wil je meer van mijn schrijfsels zien? kijk dan op mijn Wattpad profiel: JvdW1988