Tabula

Hoofdstuk 11. - Whiskey en Casey

Daniel maakte zijn weg door het tentenkamp naar de grootste tent die in het midden stond. Hij keek naar de hemel en de zon die langzaam begon te dalen achter de grote berg aan de horizon. Het zou niet lang meer duren voordat het zou schemeren, voordat de nacht langzaam zijn intrede zou maken.
De grote tent leek van binnen kleiner dan van buiten. Ethan Owens zat aan de aluminium opklaptafel die in het midden stond. Met een plastic beker gevuld met whiskey zat hij over de vlag van Orion gebogen die over de tafel lag gedrapeerd. Het eerste wat Owens had gedaan was de versleten vlag van de paal te halen, alsof hij het moest voelen om ervan overtuigd te zijn dat het echt was. Zonder iets te zeggen ging Daniel tegenover hem zitten. De tent was gevuld met allerlei kisten en kratten, het was daarom niet vreemd dat Daniel nu pas Casey zag zitten. Hij zat in kleermakerszit in de hoek van de tent, bijna verborgen tussen twee dozen met poedervoedsel. Casey had zijn hoofd naar achter en zijn mond wijd open. Uit de mond van Casey kwam een knipperend rood licht gepaard met een piepend geluid. Het onnatuurlijke tafereel deed Daniel de haren in zijn nek overeind staan. Het deed hem teveel denken aan de doden die hij had gezien tijdens zijn jaren in het leger. Aan de dood en verderf van een oorlog.
Owens had nog een plastic beker gepakt en deze voor Daniel neergezet. Onder de tafel haalde hij een fles whiskey tevoorschijn -dat al voor de helft leeg was- en schonk de beker vol tot de rand.
''Ik heb deze fles ooit gekocht voor een noodgeval. De whiskey is 80 jaar oud, en ik heb in al mijn tijd als kapitein nooit de noodzaak gehad hem open te breken.'' Zei Owens terwijl waarna hij een grote slok uit zijn beker nam.
''Tot vandaag.'' Zei Daniel terwijl hij zijn beker pakte en deze omhoog hield. Owens tikte de beker aan met zijn eigen beker en een glimlach verscheen op zijn gezicht.
''Weet je wat ik mij door het openbreken van deze fles whiskey besefte? Dat ik nog nooit een noodsituatie had meegemaakt. Nog nooit een evacuatie heb moeten uitvoeren.''
''Is dat erg?''
''Nee, het betekend alleen dat ik nog nooit gebruik heb moeten maken van het evacuatieprotocol, dat ik er niet tot in de details bekend mee ben. Dat ik aangewezen was op het protocol dat in de database van Nehalennia stond.'' Zei Owens die zijn hoofd steeds meer met zijn arm begon te ondersteunen, beïnvloed door de alcohol.
''Waar komt dit wantrouwen vandaan Owens?''
''Deze godvergeten vlag!'' Zei Owens terwijl hij de vlag richting Casey gooide. Woedend stond Owens op en begon door de tent te ijsberen met zijn beker in zijn handen. ''Sommige voelde zich zelfs gerust gesteld toen zij deze vlag zagen wapperen, kan jij je dit voorstellen? Dat protocol was bullshit, ik weet het zeker. Genoeg energie in je schip, zij wilde gewoon niet dat wij hier zouden komen. Uniform wilde ons aan de andere kant van het continent hebben! Zo ver hier vandaan als mogelijk, op een plek waar het moeilijker was om te overleven!'' Zei Owens terwijl de helft van de whiskey uit zijn beker morste door zijn grove bewegingen.
''Misschien wel met een goede reden.''
''Dan wil ik weten wat dat is! En zelfs dan zou ik hen nog niet op hun woord geloven! Wij zijn mannen uit een andere tijd Daniel, wanneer is de wereld onderdanig geworden aan deze apparaten bestaand uit moertjes en boutjes?'' Zei Owens melancholisch.
''Wat is dat ding aan het doen trouwens?'' Vroeg Daniel kijkend naar Casey.
''Dat ding staat al twee uur lang in contact met Uniform. Verzenden en ontvangen van informatie. Hij is aan het rapporteren dat ik niet heb gedaan wat onze meesteres in de lucht heeft gedaan.'' Riep Owens waarbij hij het woord ''meesteres'' bijna schreeuwde.
''En wat nu?'' Vroeg Daniel.
''Nu ga ik slapen, en hopen dat wij deze eerste nacht levend doorkomen... Wat kwam je hier eigenlijk doen?'' Vroeg Owens met open mond, het was duidelijk dat er geen helderheid meer kon worden verwacht van de kapitein.
''Ik heb een persoon te weinig voor de beveiliging van vannacht. Ik wilde jou vragen, maar ik zie nu dat dit niet gaat lukken.'' Zei Daniel wijzend naar de bijna opgedronken fles Whiskey op tafel.
''Vraag maar iemand van de burgers.'' Zei Owens terwijl hij zijn fles whiskey pakte en strompelend naar buiten liep, op weg naar zijn eigen tent.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Mocht je dit hoofdstuk leuk vinden, laat dit dan zien met een stem!
Als je een hoofdstuk een stem geeft dan helpt dit mij als schrijver enorm. Ik zie dan dat mensen mijn werk echt lezen en leuk vinden. Daarnaast geeft dit mij nog meer motivatie om met schrijven door te gaan :)
Comments zijn ook welkom als je bijvoorbeeld opmerkingen hebt of iets wilt weten.
Wil je meer van mijn schrijfsels zien? kijk dan op mijn Wattpad profiel: JvdW1988