Tabula

Hoofdstuk 17. - Expeditie Klaus

In de kleine ruimte van het evacuatieschip waar de wapens lagen opgeborgen was Klaus de kratten aan het openmaken. Met zijn ene hand hield hij zijn rugtas vast terwijl hij met de ander er een plasmapistool in deed. De rekken afspeurend zocht hij naar alles wat hij nog meer nodig kon hebben tijdens zijn missie.
''Lukt het?'' Zei Daniel die in de deuropening was gaan staan en tegen de deurpost leunde.
''Een hamburger met ketchup zou lekker zijn voor onderweg, kan je dat regelen ouwe?'' Vroeg Klaus met een glimlach.
Daniel lachte, iets wat zeldzaam leek op deze planeet. Daniel begreep de hunkering van Klaus, na nog geen vijf maaltijden van het voorverpakte poedervoedsel had ook hij er nu al meer dan genoeg van.
''Dit is een gevaarlijk spel dat je speelt, dat weet je he?'' Vroeg Klaus serieus.
''Ik heb geen keuze.'' Antwoordde Daniel schuldig.
''Dat maakt het niet minder gevaarlijk.'' Reageerde Klaus scherp.
''Ik probeer een opstand te voorkomen, helaas moest ik de passagiers daarvoor gelijk geven met hun plan.'' Zei Daniel terwijl hij over zijn voorhoofd wreef.
''Ethan zal vast niet blij zijn geweest daarmee.''
''De veiligheid staat voorop. Ik maak mij meer zorgen om jou.'' Zei Daniel schuldig, wetende dat de veiligheid van de groep ten koste ging van Klaus.
''Ik red mij wel Daniel. Mijn specialisatie ligt bij verkenning, dit is wat ik doe, ik verken. Daarnaast ben op dit moment liever daar in de jungle dan hier in dit kruidvat.''
''Denk je dat het gaat ontploffen?'' Vroeg Daniel bezorgd.
''Als jij zorgt dat de passagiers geen wapens in handen krijgen zit je denk ik wel goed.''
''Ik heb niet voor niets dit extra slot meegenomen.'' Zei Daniel het slot omhoog houdend dat hij vast hield. Nadat Klaus zijn wapens had gekozen zou Daniel de ruimte extra afsluiten voor het geval de passagiers vreemde ideeën zouden krijgen. Daniel stond nog steeds versteld dat het zover was gekomen dat het gevaar in het kamp nu groter leek dan dat daarbuiten.
''Denk jij dat het gaat ontploffen?'' Vroeg Klaus terwijl hij een tiental oplaadcellen voor zijn plasmageweer in de rugtas schoof.
''Ik weet alleen dat ik voorbereid moet zijn.''
''Ben je genoeg voorbereid om het kamp zonder Casey en mij te bewaken?''
''Het zal wel moeten, maar ideaal is het niet.'' Zuchtte Daniel.
''Waarom wilde de robot eigenlijk mee?''
''Omdat hij beter in staat is de berekeningen van het te landen oppervlak te maken als jullie in de bergen zijn.'' Zei Daniel.
''Ik snap nog steeds niet dat het geweldige plan van die wetenschappers is dat ik de bergen in ga om een landingsplek te zoeken. Denken ze nu echt dat het helpt om daarheen te vliegen met de evacuatieshuttle.'' Zei Klaus verwonderd.
''Minder kans op Aliens.''
''Minder kans op overleven.''
''Het is een plan B.'' Zei Daniel, zich bijna schamend dat hij het plan ook maar enigszins moest verdedigen.
''Hun zien het als een plan A.''
''Zolang wij de wapens hebben bepalen wij plan A als het er op neerkomt. Soms weten mensen niet wat beter voor hun is.'' Zei Daniel zonder blikken of blozen. Veiligheid boven alles, dacht hij bij zichzelf.
''Dan hoop is dat het kamp er nog staat als ik over twee dagen terugkom.'' Zei Klaus lachend waarna hij de rugtas over zijn schouder deed en naar de deurpost liep. Een schouderklop gevend passeerde hij Daniel.
''Ik ook...''

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Mocht je dit hoofdstuk leuk vinden, laat dit dan zien met een stem!
Als je een hoofdstuk een stem geeft dan helpt dit mij als schrijver enorm. Ik zie dan dat mensen mijn werk echt lezen en leuk vinden. Daarnaast geeft dit mij nog meer motivatie om met schrijven door te gaan :)
Comments zijn ook welkom als je bijvoorbeeld opmerkingen hebt of iets wilt weten.
Wil je meer van mijn schrijfsels zien? kijk dan op mijn Wattpad profiel: JvdW1988