Tabula

Hoofdstuk 16. - Interventie

Het had niet lang geduurd voordat Daniel door Ethan Owens werd gehaald voor een ingelaste bespreking. Samen maakte zij hun weg terug naar het tentenkamp terwijl Daniel zich afvroeg waarom Ethan hem persoonlijk kwam halen.
Owens was niet heel behulpzaam geweest en had de gehele wandeling geen woord met Daniel gesproken. Hij had alleen het woord ''problematisch'' gebruikt toen Daniel naar de bespreking informeerde.
Ethan hoefde niet meer te zeggen dan dat, Daniel zag het al. Met strakke gezichten werden zij beide nagekeken terwijl zij hun weg door het kamp maakte. Hij zag het aan de mimiek en de houding van de passagiers die uit hun tenten waren gekomen. De blikken van hulpeloosheid en afhankelijkheid die Daniel gisteren had gezien waren nu vervangen door verbitterde en minachtende blikken.
Ethan opende de flap van de grote tent die als deur diende en gebaarde Daniel om naar binnen te gaan. Daniel was verrast door het gezelschap wat aan de tafel zat, terwijl hij zich gelijk besefte dat hij dit had moeten zien aankomen.
Daar aan de tafel zaten Mia Blok en Johan Verhoeven in gesprek met Casey, een gesprek dat gelijk stil viel toen zij Ethan en Daniel binnen zagen komen.
''Zo, we zijn compleet.'' Zei Ethan terwijl hij zichzelf in zijn stoel liet zakken. ''Jullie wilde ons spreken?''
''Wat is het plan?'' Vroeg Mia gefrustreerd en op een eisende toon. ''Wat voor geniale oplossing hebben jullie heren?''
''Vannacht was misschien niet optimaal, maar alles is goed gegaan.'' Zei Ethan kalm en verdedigend.
''Niet door jouw toedoen Ethan, we hebben jouw laveloze dronken kop moeten sjouwen naar de shuttle. Ik wil weten hoe jullie onze veiligheid willen garanderen, want deze shitshow van vannacht verdiend geen vervolg. Wij slapen verdomme in katoenen tenten terwijl er een bepantserde shuttle naast ons staat.'' Zei Mia woedend en met haar vinger naar buiten wijzend.
''De shuttle heeft een enkele uitgang, dat zou een doodsval kunnen zijn.'' Zei Ethan op een toon die het erop deed lijken dat Mia overdreef.
Voor een moment was het stil. Mia ademde luid in en uit om zichzelf te kalmeren.
''En toch zijn we met zijn allen daar in geloodst vannacht, dus dat excuus gaat niet op.'' Zei Mia uiteindelijk kalm en rustig.
''Dat was mijn beslissing, nood breekt wet.'' Zei Casey bijna onderbrekend.
''En dan hadden we misschien dagen in de shuttle moeten blijven omringd door deze buitenaardse wezens wachtend tot wij naar buiten kwamen begrijp ik net. Misschien dat jij dit niet snapt maar mensen hechten een grote waarde aan hun leven.''
''Ik zal het onthouden...'' Zei Casey terwijl hij Mia strak aankeek, zijn witte ogen geconcentreerd op die van haar. Androïden mochten dan niet geprogrammeerd zijn om emoties te ervaren, maar niets in zijn reactie leek nu daar op te duiden.
''Ik zal de eerste zijn om toe te geven dat vannacht niet ideaal ging Mia, maar we hebben het allemaal overleeft.'' Zei Daniel om de boel te sussen.
''Vannacht leek wel het wilde Westen met alle schoten die door jullie werden gelost. En aan het einde van de dag kunnen we dat jullie ook niet kwalijk nemen, jullie zijn maar soldaten.''
''En wat wil de daarmee zeggen.'' Zei Ethan geïrriteerd terwijl hij zich naar voren boog.
''Jullie zijn hamers, en voor hamers ziet elk probleem eruit als een spijker. Met alle respect, maar we moeten wat meer denkvermogen achter ons plan zetten en wat minder bruut geweld.''
''En dat denkvermogen ligt toevallig bij jullie?'' Zei Daniel bijna retorisch.
''Wij als de passagiers hebben gewoon geen vertrouwen meer in jullie kunde. Wij willen betrokken zijn bij elke beslissing die vanaf nu wordt genomen. En ik ben naar voren geschoven om dit te vertegenwoordigen. Jullie hebben wetenschappers tot jullie beschikking, kennis die jullie niet eens kunnen bevatten. Is het niet logisch dat wij degene zijn die de stappen uitzetten gebaseerd op wetenschap, in plaats van een groep ex-militairen en een dronken kapitein.'' Zei Mia vol overgave, volledig overtuigd van haar gelijk en superioriteit.
''En daarom hebben wij een plan opgezet. Een plan waarbij Casey net al heeft aangegeven dat Uniform hiermee instemt.'' Zei Johan die tot dan toe stil was gebleven.
''Ik denk dat het voor iedereen beter is als wij hier allemaal mee instemmen.'' Zei Mia bijna dreigend.
''Mee eens.'' Vulde Casey aan.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Mocht je dit hoofdstuk leuk vinden, laat dit dan zien met een stem!
Als je een hoofdstuk een stem geeft dan helpt dit mij als schrijver enorm. Ik zie dan dat mensen mijn werk echt lezen en leuk vinden. Daarnaast geeft dit mij nog meer motivatie om met schrijven door te gaan :)
Comments zijn ook welkom als je bijvoorbeeld opmerkingen hebt of iets wilt weten.
Wil je meer van mijn schrijfsels zien? kijk dan op mijn Wattpad profiel: JvdW1988