RD 1

153K 4.2K 1.9K
                                    

Phase 1

The wind feels tranquil and lukewarm in the cocktail hour., dala ang itim na garbage bag ay lumakad ako sa kakahuyan sa likuran ng school. Bakanteng espasyo ito ng Brentdale kung saan dinadala ng mga janitor ang basurahang napupuno sa bawat sulok ng eskwelahan, ang kaibahan ko lang ay ako mismo ang nagtatapon ng basura rito mula sa aming classroom pagtapos maglinis. Kailangan namin maging maayos at malinis sa classroom dahil may gaganapin na best in classroom competition.

I breathe in and stretch my both arms up while clasping my fingers, the tone of unrepressing bones cracked up. Ang sarap sa pakiramdam kaya pumikit ako at pinilig sa kaliwa't kanan ang aking ulo para mainat din, suminghap ako sa kapayapaang dala noon sa pagod ko.

I am taking Interior Design program, in coming second year college. I really like craftings, drawing and designing back when I was elementary that made me decide to take the program about it. Although, I also wanted Architecture but that's really expensive for me. I don't know why, I just feel like the program I took is way more better and mild. Sabi ni Stelios ay madali lang din kung mag-aaral talaga, iyon lang ay mas gusto ko talaga ang magaan at alam kong kaya ko hanggang huli. Architecture is far from my perception, kahit na halos parehas lang, mas marami pa ring subjects ang Architecture na dapat pagpuyatan.

Habang naglalakad na pabalik ay nakarinig ako ng kaluskos, naalerto ako at medyo ninerbyos doon. Luminga ako sa kaliwa't kanan ko, nang marinig ko ulit ang mga nadudurog na tuyong dahon ay sigurado akong may tao. I shrugged my shoulders and wore my reading glasses again, baka janitor lang na nagtatapon din ng basura.

"Can't you wait, Paloma?" magaspang na boses ng isang lalaking may mahinang pagtawa at paglalaro sa tono.

Kumurap-kurap ako at maingat na naglakad sa isang puno para magtago dahil sa papalapit na yabag, nasilip ko ang paghila sa kuwelyo ng lalaki habang hinahalikan siya sa leeg ng babae, si Paloma Montenegro. Isang sikat na cheerleader ng Brentdale. Humagikgik siya at mas lalong humalik sa leeg ng lalaki.

"Pal, nasa school tayo. Stop leaving a hickey." anang lalaki, hinawakan niya ang braso ng babae para pigilan sa paglapa sa leeg niya.

Paloma looks so drowsy as she stared at the man, dumamba siya sa lalaki at walang hirap naman siyang naalalayan noon sa kanyang pang-upo. My knees trembled as I saw how he squeezed her butt, gumanti siya ng halik sa babaeng uhaw at saka ko nasaksihan ang mabilis ngunit smooth na paggalaw ng kamay ng lalaki, he put his hand inside her skirt. Sinandal niya ang likuran ni Paloma sa puno at doon nagpatuloy ang halikan, lumipat ang kamay niya sa harapan ng palda at napadaing si Paloma.

My heart is trembling in fear and disgust but I can't look away because of shock, napaatras ang mga paa ko at sumandal ako sa puno habang hingal sa sobrang nerbyos. Mabilis kong iniwas ang tingin doon at sinapo ang dibdib ko, pero bawat ungol ni Paloma ay nanghihina ang tuhod ko sa disgusto. Diyos ko! Bakit naman dito pa napiling gunawa ng ganyan?

"Ah, Clarke..." she moaned.

"Uh-hm, like this?"

"Yes, make it fast and take me." halos manginig ang boses ni Paloma.

The man chuckled. "Seriously, Pal? Dito talaga? Baka naman mangati tayo pagtapos dahil sa mga surot."

Paloma moaned a bit louder. "Please, Clarke... I need you."

Namilog ang mga mata ko, tinakpan ko agad ang aking bibig habang nangangatog ang kalamnan. Tinago ko ang sarili sa malaking ugat ng punong pinagtataguan at tinakpan ko ang mga tainga ko. Shit! Mga tao ngayon, kung saan na lang maabutan ay nakakagawa talaga ng kababalaghan.

Hindi na nahiya sa punong acacia!

Nangangatog ang aking mga binti nang tumayo ako, maingat at mabilis ang paglalakad kong ginawa para lisanin ang lugar. Hindi ko nilingon ang kanilang puwesto dahil ayaw kong mabahiran pa ng karumihan ang mga mata ko, ingat na ingat akong patakbong lumabas ng kakahuyan. Hindi ko napigilan ang sarili na lingunin ang nasa likurang naiwanan, tinakpan ko ang bibig ko nang makita sila roon na tila walang bukas maghalikan.

Villareal #5: Rayless DaybreakTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon