Madness Says [L.S]

[Last Letter] My Harry!

لویی کراواتش رو باز کرد و پیراهن مردونه رو از تنش در آورد،به لباسای رسمی عادت نداشت و نمیخواست کل پروازش رو با کت و شلوار طی کنه پس هودیش رو پوشید

-  یعنی حتی نمیتونی تا فردا هم بمونی؟

لیام که بالاخره از دست مهمون ها فرار کرده تا لحظاتی دوستش رو ملاقات کنه پرسید و در اتاق رو بست

-  دوست داشتم بمونم،اما به پروازم نمیرسم

-  اینسری جدیه؟

لیام با نگرانی پرسید و لحنش توجه لویی رو جلب کرد طوری که نگاهش رو از چمدون کوچیکی که توش چند دست لباس گذاشته بود گرفت و دوستش خیره شد

-  منظورت چیه؟

-  میدونی،تو و هری یکم....یعنی بعد از اون همه اتفاق...فاک من فقط نگرانم

لیام عاجز از اینکه نمیتونست یه جمله رو بچینه غر زد و لویی آهسته خندید

-  اینسری قرار نیست ترکش کنم لیام...اینبار جدیه!

-دوست دارم خوشحال باشی لویی

-هستم! باور کن هستم… همین که میبینم لبخندش و چشمانش ارومن خوشحالم

لویی صادقانه گفت و لیام بی طاقت خودش رو توی اغوش دوستش انداخت و سفت فشارش داد انگار که میخواست استخون هاش رو بشکنه.

-لـ… لیام دارم له میشم

لویی با خنده نالید و لیام با خنده رهاش کرد.

-تاکسیت منتظره… دوست دارم پسر

لویی به جای جواب ، بوسه ای روی پیشونی دوستش کاشت و کیف کوچیک و کاور کت و شلوارش رو برداشت و با توجه به اینکه قبل تر با همه خداحافظی کرده بود ،وارد حیاط پشتی شد و قصد خروج از خونه رو کرد.

-هی هی لویی… وایسا

با صدای زین که میدوید تا خودش رو به لویی و لیام که برای بدرقه اش اومده بود برسونه ،متوقف شد و به سمتش برگشت.

-  چیزی شده؟

لویی پرسید و امیدوار بود هیچ اتفاقی نیفتاده باشه که بخواد اونو از پروازش جا بزاره...قلب لویی همین حالا هم برای رسیدن به هری به پرواز در اومده بود

-  این برای هریه!

توجه لویی به گل کوچیکی که معمولا ساقدوش ها ازش استفاده میکردن جلب شد و لبخند کمرنگی روی لبهاش نشست

-  دوست داشتم اینجا حضور داشته باشه...اینو از طرف من بده بهش

زین با تلخکامی گفت و سرش رو پایین انداخت،اینکه هیچ دوست قدیمی از جانب خودش تو جمع پیدا نمیکرد ناراحت کننده بود اما میخواست به تنها کسی که یه زمان دوستش بود ثابت کنه به فکرشه

-شاید نتونی باورش کنی ولی مطمئنم خیلی خوشحال میشه زین

لویی گفت و زین لبخندی زد و بعد به در اشاره کرد.