Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yazar
"Ben öldürdüm."
Boş evde Yavuz'un sert sesi yankılanırken Bahar sevdiği adamın dudaklarından dökülen kelimelerle neye uğradığını şaşırdı. Daha bir saat önce babasının bir vatan haini olduğunu öğrenmişken şimdide kocasının babasını öldüren kişi olduğunu öğreniyordu.
İki genç aşık bir birine bakarken Bahar titreyen dizleri ile yere yığıldı. Yaşadıkları ağır gelmişti genç kadına. Baba dediği adam hakkındaki gerçekler yeterince zor iken bu dünyada güvendiği tek insan olan kocası ona bunca zaman yalan söylemişti.
Yavuz karısının yere çökmesi ile dizlerinin üstüne çöküp ellerini omzuna koydu.
"Bahar?" dedi endişeli bir sesle. Genç kadın duyduğu sesle başını kaldırırken kızarmış, yaşlarla dolu küçük kahverengi gözlerini kocasının endişe dolu mavi gözlerine dikti. Yaşlar hızla yanaklarını ıslatırken tek istediği bu günün lanet bir kabus olması idi.
"Neden?" dedi kadın hıçkırarak. Çünkü biliyordu ki kocası bir terörist bile olsa asla birini öldürmezdi. Onun öncelikli hedefi suçluları adalet karşına çıkarmaktı.
"Çünkü bana silah çekti. Bir tanem, inan bana başka şansım yoktu."
Duyduğu kelimelerle daha da şaşırdı kadın. Az daha babası olacak o adam kocasının katili olacaktı. Yavuz yapmasa babası olacak o adam Bahar'ın aşık olduğu adamı öldürecekti. Nasıl dayanırdı Bahar bu acıya?
"Ne zaman? O adam benim kaçırıldığım gün öldü." dedi Bahar. Artık babasının adını bile anmak istemiyordu. Sonra aklına yaşanan o gün geldi. Yavuz yanına geldiğinde ona bazen en yakınımızı bile tanıyamayız demişti.
"Yoksa.."
Aklına gelen ihtimal ile daha çok kahroldu kadın. Gerçekten yapabilir miydi? Babası bu kadar cani olabilir miydi? Kızını öldürmek isteyebilir miydi gerçekten? Gözyaşları daha şiddetli aktı bu sefer. Hıçkırıkları yükselirken vücudu titremeye başlamıştı. İçindeki öfke ve kırgınlık git gide büyüyordu. Yavuz kollarını karısına sararken bir elini saçlarına götürüp okşamaya başladı.
"Neden ya neden? Babam bile sevmemiş beni. Kimsem yokmuş benim. Ben ne yaptım? Neden bunları yaşıyorum? İnsanlar beni neden sevmiyor ki?"
Genç adam ise elleri karısının kollarında genç kadının çaresiz yakarışlarını dinliyordu. Hayatında bu çaresiz olduğu olmamıştı genç adamın. Ne yapacağını, karısının bu acıyı nasıl atlatacağını bilmiyordu? Sevgi diye düşündü genç adam. Böyle bir acıyı ancak sevgi ile yok edebilirdi.
Kollarından tutup hızla kendine çekti karısını. Kaslı kollarını kadının küçük bedenine dolayıp saçlarını okşamaya başladı.
"Ben varım. Ben seni dünyadaki her şeyden çok seviyorum. Hiç biri senin suçun değil bir tanem. Sakın kendini suçlama. Bak biliyorum çok zor. Ama geçecek. Beraber atlatacağız. Ben hep senin yanındayım."
