JungRi//Texting✓

[11]

"Dediğin gibi, rolleri değiştik. Ve senin rolunde "gitmek' yoktu Kim Yerim."

Jungkook'un kulaklarına dolan sesi ile bir anda kendini havada buldu Yerim. Tanrı aşkına! Kook onu kucağına almış bir bebek gibi taşıyordu.

"Ne yapıyorsun?!"

Dudaklarından kaçak ufak bir çığlıkla sitem ettiğinde Jungkook istifini bozmadı. Yavaşça, hafiften yalpalayarak, girdikleri ara sokağın çıkışına ilerlediklerinde Yerim kaşlarını çattı.

"Sende dayak yedin aptal! İndir beni!"

Yerim'in öfkeli çıkmaya çalışan sesine aldırmayan Jungkook hastane yerine ters yöne doğru ilerlediğinde, belindeki ağrı ile yüzünü buruşturdu.

"Düzgün tutunur musun lütfen!"

Yerim'e bakmadan sitem ettiğinde genç kız istemsizce bakışlarını hemen dibinde bulunan yüze çevirdi.

Yakışıklıydı Jungkook. Güzel gözleri, biçimli bir burnu, çekiçi yüz hatları vardı. Fakat bunların hepsini gölgeleyen yaralarla doluydu suratı.

"Yerim! Düşeceksin!"

Jungkook'un ağrısı artan beli ile daha da sert çıkan sesi Yerim'in kulaklarına yeniden dolduğunda onun surat ifadesini inceledi Yerim.

O.. Acı çekiyordu.

"Jungkook indir beni! Sakatsın birde! İndirsene be!"

Genç oğlanı ikna etmeye çalışırken bir anda hoplatılması ile gözleri kocaman oldu. Anında kollarını Jungkook'un boynuna dolarken gözlerinin dibindeki gözlere yutkundu.

"Düzgün tutun dedim."

Genç oğlan yeniden aksak bir şekilde yürümeye başladığında Yerim nefes almaya çalışmakla meşguldü.

Ah! Neden kalbim bu kadar hızlı atıyor!

İçinden kendi kendine söverken, sakinleşmeye çalışarak etrafa bakındı. Neden hastanenin ters yönünde gidiyorlardı?

"Nereye gidiyoruz!?"

"Evime."

"Ne?!!"

Kocaman olmuş gözleri ile bağırdığında Yerim, genç oğlan suratını buruşturdu.

"Hastaneye gidersek polis gelecek." Bakışlarını kollarının arasındaki bedene indirdi. "Bunu istemezsin sanırım."

Gözlerinin içine bakan gözler ile yeniden heyecanlanan Yerim bakışlarını hızla kaçırdı.

Genç kızın bu hareketi ile farklı şeyler düşünen Jungkook'ta boğazını temizleyerek önüne döndü ve evinin bulunduğu sokağa adımını attı.

....

Yerim 2+1 eve (!) girip, yırtılmış koltuğa oturdu. Bir insan burda nasıl yaşayabilir? Aklı almıyordu.

"Evimin ne kadar berbat olduğunu biliyorum. Tiksintiyle bakmazsan daha mutlu olacağım."

Yerim kafasını Jungkook'a çevirip, yüzündeki ifadeyi sildi. Haklıydı. İmkanı olsa burda yaşamazdı. "Özür dilerim."

JungKook Yerim'i takmayarak diğer odaya -mutfak- gitti. Buzdolabını açıp içine baktı lakin her zaman olduğu gibi yine boştu. Yerim yemek istese ne vereceğini bilmiyordu. O gün mesaj atmak yerine bileğini kesmiş olsaydı, bunları yaşamayacaktı.

Dolabın kapağını sertçe kapatarak, eline bardak aldı. Musluktan su gelmiyordu. Gerçi, daha önceden suyun kesilmemiş olmasına şaşırdı. 2 aydır ödemiyordu.

Bardağı kırarcasına masaya koyup, salona geri döndü. Yerim bıraktığı gibi duruyordu. Görünürde yüzünde kan falan yoktu. Sadece tekme atmış olsa gerekti.

Yerim kendisini izleyen Jungkook'a döndü. Ayakta dikilmeyi kesip karşısında olan sandalyeye oturdu. Odada sandalye ve koltuk dışında küçük bir sehpa vardı. Duvarlar yerinde zor duruyor gibiydi. Yerim, Jungkook'a üzülmüştü.

"Aç mısın?" diye sordu JungKook. İçten içe 'hayır' cevabını duymak istiyordu. Aksi halde ne yapardı bilmiyordu. "Sağol, değilim. İstersen sen yiyebilirsin." Yerim aslında acıkmıştı. Fakat ne olur ne olmaz diye bunu söylemeyi reddetmişti. Onu zor duruma sokmak istemiyordu.

Birkaç dakikalık sessizlikten sonra Yerim ayağa kalktı. "Gitsem iyi olacak." JungKook sandalyeden kalkarak önüne geçti. "Eve bırakmamı ister misin?"

Yerim tebessüm ederek, "Hayır. Taksiye binip giderim." dedi. Ayağına bakarak, "Sende dinlen. Yarın görüşürüz." diye de devam etti.

JungKook onu yolcu ederek kapıyı kapattı. Bu eve ilk kez biri giriyordu. O ise JungKook'un en son beklediği kişilerden biriydi.

Kapının arkasından yere çökerek, ellerini başına koydu. Ağlayacak, neden yaşadığını bir kez daha düşünecekti. Yerim'in kim olduğunu bilmemeliydi.

Videoyu altyazılı izleyin canlar. Nedense birkaç yeri Jungkook söylüyormuş gibi geldi. Bu kitap psikolojimi bozuyor :/