--Zawgyi--
"Hyung"
ကုတင္ေပၚတြင္ နဖူးေပၚလက္တင္ထားကာ သည့္ Hoseok၏ ေဘးကို Tae Hyung ဝင္ထိုင္လိုက္ရင္း အသံျသ႐ွ႐ွေလးျဖင့္ ခပ္တိုးတိုးေခၚသည္။
Hyungက ဘာမွျပန္မထူးဘဲ နဖူးေပၚတင္ထားသည့္ လက္ကို ဖယ္ခ်ကာ သူ႔ကိုစူပုပ္ပုပ္ျပန္ၾကည့္ေနသည္။ သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ
"ဟိုဟာေလ... ကြၽန္ေတာ္ မနက္ျဖန္ကစၿပီး အလုပ္ကိစၥနဲ႔
oversea သြားရမွာမို႔"
"အဲ့ဒါ တစ္လေလာက္ၾကာမယ္"
"Hyungနဲ႔ တစ္လေတာင္ခြဲရမွာ "
"မနက္က်ရင္ ေလဆိပ္ကို လိုက္ပို႔ေပးေနာ္"
"မပို႔ေပးရင္ အိုမားတို႔နဲ႔တိုင္ေျပာမွာ"
"ပို႔ေပးမယ္မလား"
"ကြၽန္ေတာ့္ကိုလြမ္းေနေနာ္....ျဖစ္ႏိုင္ရင္ Hyungကိုပါေခၚသြားခ်င္တာ"
အထက္ပါ စကားတို႔ကို Tae Hyung တစ္ေယာက္ထဲကသာ ဒိုင္ခံေျပာသြားျခင္းျဖစ္သည္။ Hoseok ကေတာ့ Taeရဲ႕ ပထမဆံုးေသာ စကားသံကိုၾကားလိုက္တဲ့အခ်ိန္ထဲက တစ္ဖက္သို႔ေစာင္း၍ မ်က္လံုးစံုမွိတ္ထားသည္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏ ပံုပန္းသ႑ာန္ ကို မျမင္ရဘဲ အသံကိုသာ ခိုးနားေထာင္ေနသည့္သူ႐ွိပါက ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္စကားတီတီတာတာေလးေတြ ေျပာရင္း တစ္ေယာက္၏ အဆိုကို တစ္ေယာက္က ဘာမွျပန္မေျပာေပမဲ့ ေခါင္းညိတ္လက္ခံေနတယ္ဟုပင္ ထင္ျမင္ရေလာက္သည္အထိ ခ်ိဳသာႏူးညံ့လြန္းေသာ Taeရဲ႕ ခပ္ခြၽဲခြၽဲစကားသံေလးမ်ားျဖစ္သည္။
ဘာတံု႔ျပန္မႈမွ မ႐ွိေစကာမူ Hyungက ကိုယ္ေျပာသမ်ွကို နားေထာင္ေနတယ္ဆိုတာကို သိေနသည္မို႔...
"Hyung ေနာ္လို႔"
"မင္းမအိပ္ေသးဘူးလား။ နားကိုညည္းေနတာပဲ"
"လိုက္ပို႔မွာလား"
"ေအး"
"အရမ္းခ်စ္တာပဲ"
ဇိုးဇိုးဇတ္ဇတ္ႏွင့္ Hoseokရဲ႕ပါးျပင္ေလးကို ေမႊးၾကဴလိုက္ကာ Hoseokေဘးတြင္ လွဲခ်လိုက္ေတာ့သည္။ Hyungရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲ ဝင္ခြင့္မရသူမို႔ ေက်ာျပင္ႏွစ္ခုကို ထိကပ္ရံုျဖင့္ Hyungရဲ႕ ရင္ခုန္သံကို ခံစားၾကည့္ရင္း အိပ္ရာဝင္သည္။
