--Zawgyi--
Reply ျပန္ခဲ့ျခင္းမ႐ွိေသာ တစ္ပတ္စာ စာတိုေလးေတြကို အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ဖတ္ၾကည့္မိ ေနသည့္ Hoseok။ ဘာreply မွ ျပန္မရတာေတာင္ တစ္ေန႔ကို အနည္းဆံုး ၅ခါေလာက္ေတာ့ စာပို႔ထားတတ္သည္။
အိပ္ရာထတဲ့အခ်ိန္ကစလို႔ ဘာလုပ္တယ္ ဘယ္သြားတယ္ ဘာစားတယ္ဆိုတဲ့ သူ႔ရဲ႕ Paris က Daily routine ကို မပ်က္မကြက္ ေပးပို႔႐ွာသည္။ တစ္ခါတစ္ေလက် သူ႔ရဲ႕ဗ႐ုတ္သုတ္ခပံုေလးေတြကိုပါ အဆစ္ထည့္ေပးတတ္ေသးတာ။
"Hyung..... အရမ္းလြမ္းတယ္။ ညဘက္ေတြ အရမ္းေသာက္မေနနဲ႔ေနာ္။ အိမ္ေစာေစာျပန္ၿပီး ထမင္းအခ်ိန္မွန္စား။ အရမ္းပဲလြမ္းတယ္။ အရမ္းလဲခ်စ္တယ္"
ဒါေလးက ေနာက္ဆံုးပို႔ထားတဲ့ စာေလး။ အခုႏွစ္ရက္႐ွိၿပီ... ဘာစာမွလဲ ထပ္မပို႔ထားသလို လိုင္းေပၚေတာင္ တက္မလာ႐ွာေပ။
စာေတြတစ္ေန႔ငါးႀကိမ္ေလာက္ပို႔လို႔ စိတ္တိုရသူက Hoseok ျဖစ္သလို စာတစ္ေစာင္မွ ေရာက္မလာလို႔ အလိုမက်ျဖစ္ရသူကလဲ Hoseokပင္ ျဖစ္သည္။
အိပ္ေပ်ာ္ဖို႔ႀကိဳးစားေပမဲ့ တစ္ခုခုလိုေနသလို ျဖစ္ရကာ
ဘယ္ကဘယ္လို download ထားမိမွန္းမသိေသာ
video fileေလး တစ္ခုကို ဖြင့္ၾကည့္မိရသည္။
"Anneyeonhasaeyo.. Tae Hyung ssi"
"ဟုတ္ကဲ့ "
"အခု Paris Fashion Week ကို ကိုရီးယားႏိုင္ငံ ကိုယ္စားျပဳ Designer တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ တက္ေရာက္ခြင့္ရတယ္ေပါ့ေနာ္။
ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ဖန္တီးထားတဲ့ ဝတ္စံုေတြကိုလဲ ျပသခြင့္ရတယ္ ဆိုေတာ့ ဘယ္လိုခံစားရလဲ"
"ကြၽန္ေတာ္ အရမ္းေပ်ာ္ေနတာ အရမ္းလဲစိတ္လႈပ္႐ွားေန ပါတယ္။ျမင္သမ်ွ ေတြ႔သမ်ွက မွတ္သားစရာေတြ အံ့ျသစရာေတြခ်ည္းပဲ ဆိုေတာ့ေလ"
"ဒီေန႔ Tae Hyung ဝတ္ထားတာကလဲ အရမ္းပဲ ၾကည့္ေကာင္းေနတယ္"
"ေက်းဇူးပါဗ်"
၃ မိနစ္စာေလာက္ၾကာတဲ့ အေမးအေျဖေတြထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္ သိပ္နားမလည္တဲ့ ဖက္႐ွင္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာ ေတြက ခပ္မ်ားမ်ားမို႔ ဘာေတြေျပာေနၾကတယ္ ဆိုတာထက္ ေမးသမ်ွေမးခြန္းေတြကို ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႔ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ျပန္ေျဖေနတဲ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာေလးကို ေငးေနရတာနဲ႔တင္ အဓိက အေၾကာင္းအရာေတြကို မွတ္မွတ္ထင္ထင္မ႐ွိခဲ့ပါေခ်။ ကြၽန္ေတာ္မွတ္မိတာ ေနာက္ဆံုးအေျဖေလးတစ္ခုပဲ....
