"Nag-away na naman kayo kahapon kaya ka nagpapasundo? Tas nagbati na naman kayo? Tch." Jake's always like this. Magagalit sya sakin. Bakit? Kase eto. Nalaman nya na nag-away kame ni Steven Kahapon.
"Hindi naman kase ganun. Ano lang... Uh... Kase ano, uh..."
"Puro kase ano. Puro uh. Ganyan ka naman e. Simula nang maging kayo nyang Steven na yan. Puro na lang sya. Ano pa ba?! Hirap na din ako."
"Sorry, Jake." Maiyak iyak kong sabi.
"Puro na lang sorry. Nakakasawa na. Sorry dito, sorry dun. Ano pa? Hermione, bestfriend mo 'ko. Hindi na tayo katulad ng dati. Hindi na tayo bata. Wag ganito Xianel. Mahirap din sa part ko. Na makita kang ganyan!"
Hindi ako nagsalita. Tumulo lang ang luha ko. Wala na 'kong ibang alam kundi umiyak kapag si Jake ang kaharap ko. Tuloy tuloy ang pagtulo ng luha ko. Hinihintay ko kung may idudugtong pa sya. Lumuhod sya sa harap ko. Nakaupo ako sa sofa.
"Shh. Sorry. I didn't mean it. Naiinis lang ako. Kase lagi na lang kitang nakikita na ganyan ka. Iiyak ka kapag nag-away kayo. I'm your better half. Not him. Sakin mo sabihin lahat ng problema. Nahihirapan akong makita kang ganyan yung kalagayan mo. May sakit ka na, ini-stress ka pa nya." Sabi nya. May kadugtong pa ang sinabi nya pero hindi ko na naintindihan.
"Dapat na ba 'kong lumayo? Jake, I already gave me to him. Nasa kanya na ang lahat sa akin. Ang lahat ng una sa akin. Alam mo yan. Lalong lalo na ang..." Hindi ko maituloy. Nahihiya ako. Nandidiri ako sa sarili ko. Sa harapan pa ng bestfriend ko!
"Shh. Tama na. Natapos na. Pero kung pwede ko lang ibalik yung oras bago kayo magkakilala, binalik ko na. Ayokong maging boyfriend mo sya. Ayoko." Hindi ko magets. Bakit ayaw nya?
"Wag ka nang magtanong. Wag na nating pag-usapan yun. Wala namang mangyayare kapag pinag-usapan natin yun." Hinalikan nya ang noo ko. Bakit ganun? Bakit kapag si Steven ang gumagawa nun sakin, parang wala lang? Bakit kapag ang bestfriend ko, iba? May ibang feeling? Am I... No. Hindi pwede 'to. Hindi pwede.
»FAST FORWARD«
Nakalipas ang 3 araw na hindi kame nagkikita ni Steven. Na wala kameng communication. Hinihintay ko syang magtext o tumawag man lang. Pero wala. Hinayaan ko na. Baka kailangan nyang huminga. Baka kailangan nya ng space. O baka kailangan na nyang maging malaya.
"Jake, I want to meet Steven. I want to go to his unit. Now. Can we? Please? I just need to tell him something." Sabi ko kay Jake. I'm in his car with him. Papunta dapat kameng mall. It's Sunday. And it's Free day.
"Xian." Sabi nya in his warning tone. What? I just need to tell him something.
"Please, Jake? It's very important. I swear." At nagcross my heart pa ko.
"Ano pa nga bang magagawa ko? I'll turn here. Papuntang unit nya." Nag-U turn sya at binaybay namin ang papuntang unit ni Steven.
Pagdating namin dun, naramdaman kong kinabahan ako at pinagpawisan ng malamig. At kada hinga ko, parang naghahalo ang lamig at init. Mukang may hindi mangyayareng maganda.
"I'll stay here. Go on. I'll wait you here."
"Uh, will you come? Samahan mo 'ko."
"Muka namang sandali ka lang. You can go now, Xian. Para mabilis lang. I promise to wait you here."
"Psh. K."
"Fine. Fine. Ang cute mo talaga pag nagtatampo. Sasama na 'ko." And with that, pumasok kame sa elevator from lobby at nagpunta sa 6th floor room 0364.
