İstenmemek nasıl bir duygu Hayat bunu dibine kadar tatmıştı, hiç tanımadığı annesi sevdiği adam kimse onu istememişti, bu dünya ya kendi istediğiyle gelmemişti belki ama onun varlığı hayatları değiştirmişti, tek suçu bir insanın doğmaksa çözümü ne o...
Artık kafama koymuştum 1-2 ay daha idare edip bu evden ayrılacaktım. Boşuna dememişler insan eti ağırdır diye bazı günler bu evde yemek yemesem bile belki de ağır geliyordum. Okulda ilk dönem bitmişti bile sömestr tatili boyunca tam zamanlı bir iş buldum hem gündüz hem de gece çalışıyordum bazı günler eve gitmemeye başlamıştım.
Epeyce mali durumum düzelttim artık ev bakmamın zamanı gelmişti geçiyordu bile. Küçük güzel bir ev buldum okulla yakın kimseyle de eve çıkmamaya niyetliydim kimseye bel bağlamayacak dım.
Tek başıma yapacaktım. İkinci el eşyalardan da param yettiğince birkaç parça eşya aldım temizledim düzelttim ev sahibimde tatlı tonton bir teyze çıktı, yetimhaneden çıktığımdan beri sanki şansım dönmüştü güzel şeyler oluyordu. Artık elçinle ve ailesiyle konuşup güzel tatlı minik dünyama geçecektim.
Önce elçinle konuştum bir şey söylemedi sanırım sevdi bile hayatından çıkıyorum diye haksız değildi onun hayatının zor olduğunu yanlarına taşındığında anlamıştım. Ailesine teşekkür edecek ve ayrılacaktım, yemek vakti yanlarına çıktım aslında hiç yapmazdım çalışan olmamam rağmen çalışanlarla yemek vakitlerini geçirir onlar yer içerdim.
Önce beni gördüklerinde şaşırdılar onlarla konuşmak istediğimi söyledim anne ve babasına teşekkür ettim kalacak yer ayarladığımı yedi ay boyunca yanlarında kalmama izin verdikleri için minnet duyduğumu söyledim babası çok dinlemedi hiçbir şey söylemedi çalışma odasına geçti. Annesi gerek olmadığını burada kalmaya devam edebileceğimi söyledi. Ama artık kendi düzenimi kurmam gerektiğini söyledim sarıldı her zaman gelebileceğimi kapılarının açık olduğunu söyledi.
Güneş doğmuş ve gözlerimi kendi evimde açmıştım, evet kendi evimde ne güzel bir duyguymuş bu daha önce hiç tatmamışım bilmemişim çünkü bugüne kadar hiçbir şey benim olmamıştı. Hep birileriyle paylaştım ya da hep birileri tarafından bana verildi bundan sonra şansım dönüyor belki de hayat bana gülecek.
Kendi minik dünyama geçtikten sonra ilk bir ay hiç elçinle hiç görüşmedim hiç aramadı bende onu aramadım bana büyük iyilikleri olmuştu ama zamana bırakmaya karar verdim zaman her şeyin ilacıdır derler.
Aramızda belli bir şey olmasa da bir soğukluk vardı dile dökülmemiş konuşulmamış, şimdilik bu konuya bir virgül koyacaktım üzerine gitmeyecektim. Zamanı gelince düzelirdi eğer arkadaşlığımız güçlüyse yaralar iyileşirdi.
Hem okul hem iş derken zaman hızlı geçiyordu ve yorucu ama iyi idare ediyordum. (kendime aferin :-))
Bugün okul çıkışı tam işe giderken bir telefon geldi arayan Seval teyzeydi bir buçuk ay olmuştu ama ilk kez arıyordu. Telefonu açtım elçinin intihar ettiğini söyledi bunu duyunca gözyaşlarıma hâkim olamadım yere yığıldım biraz kendime gelince hastaneye gittim.
Elçinin durumu iyiydi zamanında yetişmiş annesi kızını kurtarmış, iki gün sonra eve çıktı. Onu ziyaret etmek için evine gittim giderken en sevdiği kır çiçeklerinden aldım. ( Sıklemanleri çok sever giderken yanıma aldım belki mutlu olur.)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Baktıkça insanın içi huzur bulmuyor mu? Nasıl da güzeller mis gibi..)
Odasına çıktım yatağında uzanan solgun yüzlü ama bir o kadar da güzel olan arkadaşımı gördüm keşke onun düzelmesini beklemeseydim zor zamanlardan geçiyordu yanında olsaydım ama bana kimse böyle şeyleri öğretmedi ki hayatta ne öğrendiysem kendi başıma öğrendim ne yaşadıysam kendi başıma yaşadım.
Elçinin içmesi için ılık çorba getirdiler içmesine yardım ettim midesini yıkadıkları için boğazı hala kötüydü yemeğini yedi odasında ben ve elçin dışında kimse kalmadı. Artık onunla konuşmam gerektiğini biliyordum ve konuyu açtım.
Hayat; Elçin neden kendine bunu yaptın,
Elçin; Artık dayanamıyordum, Babamın sevgisizliğine psikolojik baskısına
Hayat; Buradayken de farkındaydım ama bunlar canına kıymana yetmez,
Elçin; Dışarıdan bakınca belki öyle ama son noktama gelmiştim sürekli birileriyle kıyaslanmak sürekli eleştirilmek sevgisiz baban olması,
Hayat; Anlattıklarının hiçbiri intihar etmene yetecek nedenler değil elçin baban sevgisiz olabilir ama en azından yanında baba dediğin biri var tanıyorsun
Elçin; Hayat belki haklısın ama o eşiğe gelince kendin kötü durumda olanları düşünmüyorsun sadece yaşadığın durumu düşünüyorsun,
Hayat; Kendine iyi bak böyle şeyler için üzme seni seviyorum daha sonra tekrar gelirim,
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Ne kadar da masum görünüyor. Masum ve kırılgan. Bazen görünüş aldatıcı olabiliyor.)
Not; Elçin neden yaptı? Asıl derdi ne sizce? İlerleyen zamanlarda kokusu çıkar elbet. Ne saklı kalmış ki..
