Χτυποκάρδια στις κερκίδες

Κεφάλαιο 28 (Μέρος 1ο)

      «Τελείωσες;»

      «Όχι..»

      Περίμενε δύο δευτερόλεπτα έτσι για αλλαγή και έπειτα άρχισε πάλι το βιολί του.

      «Τώρα;», ρώτησε.

      «Ούτε»

      «Τώρα;» κούνησε πάνω κάτω ανυπόμονα το πόδι και στερέωσε τα χέρια του στο γραφείο τοποθετώντας πάνω τους το κεφάλι του.

      «...»

      Πήγε να συνεχίσει αλλά τον αγριοκοίταξα και ησύχασα. Ξεφύσηξα δυνατά. Κοίταξα τα σοκολατί του μάτια. Καθόταν ακριβώς στην καρέκλα απέναντί μου, στο γραφείο στη δουλειά. Με κοιτούσε με ένα βλέμμα γεμάτο ανυπομονησία. Η Βικτώρια είχε προφασιστεί εξωτερική δουλειά και είχε φύγει. Κάπου θα 'ταν με τον Άνταμ δηλαδή, σε ελεύθερη μετάφραση. Ξανακοίταξα τον Κρις άλλη μια φορά και σηκώθηκα απότομα απ' την καρέκλα. Το βλέμμα του γέμισε χαρά και σηκώθηκε κι αυτός αλλά μόλις είδε πως πήγαινα απλά στο παράθυρο ξανακάθισε απογοητευμένος.

      «Σε λίγο θα πνιγούμε απ' την ανυπομονησία σου εδώ μέσα» είπα ανοίγοντας το παράθυρο να ανασάνω.

      «Μα βρε Μιρίτσα, όλη τη μέρα εδώ θα τη βγάλεις; Πότε θα τελειώσεις;» ρώτησε.

      «Η υπομονή σου είναι άξια θαυμασμού... Θα τελειώσω μόλις ολοκληρωθεί η μεταφορά εδώ πέρα» είπα δείχνοντας τον υπολογιστή μπροστά μου.

      «Τι είδους αλαζονικό αφεντικό σας βάζει να κάνετε τόσα πολλά πράγματα;» είπε δήθεν εκνευρισμένα εκείνος περνώντας τα χέρια μέσα απ' τα μαλλιά.

      «Αυτό, που άμα σε ακούσει θα με απολύσει»

      Άρχισε να δαγκώνει το νύχι του αντίχειρα, πράγμα που πέρα από κακή συνήθεια του πήγαινε πολύ, αλλά μετά το έκοψε. Σηκώθηκε και έκατσε γονατιστός, με τα χέρια πάνω στο γραφείο, δίπλα μου.

      «Πότε θα τελειώσει πια;» είπε και άρχισε να σπρώχνει το ποντίκι πάνω στην πορεία της μεταφοράς λες και ξαφνικά θα άλλαζε ταχύτητα και θα πήγαινε πιο γρήγορα επειδή το ζητούσε ο Κρίστιαν Μάρτινς. Αυτό εκεί, απτόητο, ακόμη 73% έδειχνε.

      «Σαν παιδάκι κάνεις» του είπα. Εκείνος σήκωσε τα χέρια και μου τσίμπησε και τα δύο μάγουλα. Χαμογέλασα. Μετά μου έπιασε τα μαλλιά.

      «Ωραία μυρίζουν»

      «Σ' αρέσει; Ροδάκινο είναι» είπα πιάνοντας μια τούφα.