Κεφάλαιο 17

565 39 7
                                    


            Άλλη μια βδομάδα πέρασε από το περιστατικό στα αποδυτήρια. Αφού έπαιρνε τηλέφωνο η Φένια να μου ζητήσει συγνώμη που με ξαπόστειλε στο γήπεδο, κάθε μέρα, ακολουθούσε ο Κρις που με ρωτούσε τα νέα μου. Νομίζω ότι είχαμε έρθει πολύ κοντά πλέον για να με παίρνει κάθε μέρα και μου άρεσε. Βέβαια, συνήθως αυτός με έπαιρνε.

            Πάρκαρα το αμάξι κοντά στην πολυκατοικία μου και άρχισα να ανεβαίνω τα σκαλιά αντί να πάρω το ασανσέρ που είχε χαλάσει... πάλι. Ήμουν ψόφια στην κούραση και ειλικρινά εκείνη τη στιγμή το μόνο που ήθελα ήταν να πέσω αμέσως στο κρεβάτι. Άλλη μια κουραστική μέρα, γεμάτη τηλέφωνα σε διάφορα κέντρα και κλείνοντας ραντεβού, είχε περάσει. Σχεδόν σερνόμουν στις σκάλες. Δε μας λυπούνταν που μας άφηναν με χαλασμένο ασανσέρ για βδομάδες κάθε φορά που χάλαγε; 

           Τα είχα σχεδόν καταφέρει. Ήμουν στο προτελευταίο σκαλί προτού φτάσω στον όροφό μου. 

          «Ω, η γειτόνισσα!» κοψοχολιάστηκα. 

          «Σαν τα χιόνια. Ο Μπεν μεθυσμένος. Ουάου». 

          «Δεν ανέχομαι ειρωνείες. Μας το παίζεις και μαμά Τερέζα όλη την ώρα, τα μούτρα σου να κοιτάς!» πήγε να πέσει κάτω αλλά κρατήθηκε απ' τον τοίχο την τελευταία στιγμή. Βρέθηκε ακριβώς μπροστά μου κλείνοντάς το δρόμο για το ζεστό κρεβατάκι μου. Το αξύριστό του πρόσωπο φαινόταν πολύ κουρασμένο αλλά δε δικαιολογούσε τίποτα.

          «Να σου πω, δε ντρέπεσαι; Έχεις γίνει ρεζίλι σ' όλη την πολυκατοικία. 'Ντάξει το έπιασα, δε θα ξανασχοληθώ μαζί σου. Άσε που βρομάς, τώρα κάνε στην άκρη γιατί θέλω να κοιμηθώ».

           Με μια απότομη κίνηση, ο Μπεν με έσπρωξε, μάλλον δεν ήθελε να βάλει τόση δύναμη αλλά ήταν αρκετή για να χάσω την ισορροπία μου. Γλίστρησα και κατέβηκα κάνα πεντάρι σκαλιά με τα χέρια για προστασία όμως κοντά στα τελευταία, πριν τη γωνία, τα χέρια δεν αρκέστηκαν και η πτώση έγινε με το κεφάλι μου. Το πίσω μέρος του κεφαλιού μου πονούσε λες και το τρυπούσαν πολλές μικρές βελόνες και τα πάντα γύριζαν. Δεν έκανα καμία προσπάθεια να σηκωθώ γιατί δεν ένιωθα καν το σώμα μου και δεν μπορούσα να ακούσω τίποτα. 

           Δεν μπορούσα να θυμηθώ τίποτα από πιο μετά. Ξύπνησα στο ασθενοφόρο νιώθοντας το κεφάλι μου βαρύ αλλά καλύτερα από πριν τουλάχιστον.  Στο νοσοκομείο με ξάπλωσαν σε ένα κρεβάτι στα επείγοντα και μετά από μερικές εξετάσεις, οι γιατροί συμπέραναν ότι δεν υπήρχε κάποιο πρόβλημα παρά μια ελαφριά διάσειση. 

Χτυποκάρδια στις κερκίδεςDove le storie prendono vita. Scoprilo ora