Χτυποκάρδια στις κερκίδες

Κεφάλαιο 21

      Ήμασταν περίπου μισή ώρα στο αυτοκίνητο μέχρι να φτάσουμε στο σπίτι της μητέρας του Κρις. Όλη η οικογένειά του είχε συνάντηση εκεί. Το σπίτι όπως είχα καταλάβει βρισκόταν κοντά σε θάλασσα γιατί σε όλη τη διαδρομή την είχαμε δίπλα μας. Οδηγούσε ο Κρις και μέχρι να φτάσουμε είχαμε αλλάξει τριάντα σταθμούς. Διαφορετικά γούστα βλέπετε. Στο τέλος κάτσαμε να ακούμε το αθλητικό ραδιόφωνο και τις μεταγραφές του καλοκαιριού. Δε βαριέσαι, τουλάχιστον δεν ήταν η Φένια να μας μουρλάνει με την kpop της. 

      «Εδώ είμαστε. Να το σπίτι» είπε ο Κρις και μου έδειξε κάτι σαν σπίτι. Κάτι, γιατί αυτό δεν ήταν σπίτι. Σπιταρόνα ήταν. 

      «Ε, όχι και σπίτι. Μη τρελαθούμε. Αυτό ο κόσμος το λέει βίλα ή επιστημονική φαντασία...» έκανα σκεφτηκή.

      «Άστα αυτά, πάμε μέσα!» είπε γεμάτος ενθουσιασμό και μου έπιασε το χέρι.

      Μπήκαμε «μέσα» και βρεθήκαμε σε έναν μεγάλο εξωτερικό χώρο. Τεράστιος κήπος με φυτά από δω κι από κει. Πανύψηλα δέντρα και φρεσκοκουρεμένο γρασίδι.

      «Ώστε εδώ μένει η μητέρα σου, ε;» ρώτησα για περισσότερη σιγουριά.

      «Ναι καλέ το είπαμε. Σε πληροφορώ ότι δεν κάνω λάθος αυτή τη φορά». Θυμήθηκα τότε στο Δασάκι...

       Χτυπήσαμε το κουδούνι. Κοίταξα να δω αν φαινόμουν καλά. Το κρεμ πουκάμισο ίσιο το ίδιο και η μαύρη φούστα. Παπούτσια. Όλα στη θέση τους.

      «Όμορφη είσαι» μου είπε. Χαμογέλασα.

      Η πόρτα άνοιξε με φούρια και μπροστά μας βρέθηκαν δυο καστανά μάτια όμοια μ' εκείνα του Κρις. Φαινόταν να έχει περίπου ίδια ηλικία με μένα αλλά ήταν σίγουρα πιο όμορφη. Τα σπαστά καστανά της μαλλιά χύνονταν στους ώμους της και κατέληγαν  πιο πάνω από τη μέση. Το χαμόγελό της ήταν λαμπερό.

      «Εσύ πρέπει να είσαι η Μίρα. Αχ, χαίρομαι τόσο πολύ. Πρώτη φορά φέρνει κοπέλα στο σπίτι», είπε και έδειξε τον Κρις. Έπειτα μου έτεινε το χέρι και το έσφιξε. «Α, είμαι η Έμμα. Η αδελφή του. Τι κάθεστε μπείτε!». Ο Κρις μου χαμογέλασε. 

      Όλα μέσα στο σπίτι ήταν στην τρίχα. Σχεδόν γυάλιζε. Ακούγεται σαν κάτι που θα περίμενες από μητέρα ποδοσφαιριστή αλλά και πάλι... Καναπέδες, τραπέζια, κουρτίνες, γυάλινα, έπιπλα. Φαίνονταν πανάκριβα. Φοβόμουν να αγγίξω το οτιδήποτε. Τέτοια έκπληξη. 

      «Η μαμά μαγειρεύει θα έρθει σε λίγο. Α, γεια, είμαι η Εβελίν» είπε η άλλη αδελφή του Κρις. Αυτή φαινόταν ολωσδιόλου διαφορετική. Ήταν ξανθιά με κούρεμα λίγο πιο κάτω από τους ώμους. Ήταν τουλάχιστον 6 χρόνια μικρότερη του Κρις. Θα μπορούσε να πηγαίνει μέχρι και σχολείο ακόμα. Δε φάνηκε τόσο ανοιχτή όσο η αδελφή της, αλλά ήταν κι αυτή συμπαθητική με τον τρόπο της.