Χτυποκάρδια στις κερκίδες

Κεφάλαιο 28 (Μέρος 2ο)

      Καθώς εγώ και ο Κρις ετοιμαζόμασταν να μπούμε στο σπίτι του, χτύπησε το κινητό μου. Τον άφησα εκείνον να ανοίξει την πόρτα και πήγα λίγο πιο πέρα γιατί αναγραφόταν το όνομα της Φένιας στην οθόνη και δεν υπήρχε λόγος να γίνω ρεζίλι μπροστά στον Κρις.

      «Έλα, τι θες; Μόλις φτάσαμε στο σπίτι κι εμείς. Μη μου πεις πως δε θα 'ρθείτε τελικά» είπα με μια ανάσα. 

      «Τι λες παιδάκι μου που δε θα έρθουμε;! Κάθε πότε εμφανίζεται τέτοια ευκαιρία; Πήρα να πω πως έχω όρεξη για πίτσα ξαφνικά και να μη φτιάξετε τίποτα. Για αρχή θέλω μια σπέσιαλ και μετά βλέπουμε». Το πιο περίεργο ήταν ότι το έλεγε όσο πιο φυσικά γίνεται ή το ότι ήθελε σπέσιαλ ενώ συνήθως δεν παίρνει, δεν μπορούσα να καταλάβω. 

      «Πας καλά;» ψιθύρισα. 

      «Το ήξερα! Καλά, δώσε τον Κρις να συνεννοηθούμε καλύτερα» ... «Άμα δε μου τον δώσεις, θα τον πάρω εγώ να το ξέρεις. Ρεζίλι θα σε κάνω» είμαι σίγουρη. 

      «Έρχεσαι;» ρώτησε ο Κρις μέσα απ' το καθιστικό. Μπήκα κι εγώ μέσα και τον βρήκα τη στιγμή που έβγαζε την καμπαρντίνα του. Του έδωσα το κινητό όλο νόημα. Δεν ξέρω αν το έχω αναφέρει πάλι αλλά είναι έξυπνος ο Κρις, πιάνει πουλιά στον αέρα. 

      «Γεια σου, Φένια» είπε όλο χαμόγελο εκείνος. 

      Και ύστερα από καμιά ώρα, οι πίτσες περίμεναν αχνιστές πάνω στην τραπεζαρία ενώ η κινητήρια δύναμη Φένια και ο Λίαμ ήταν άφαντοι. Είχε αρχίσει να βρέχει καταρρακτωδώς, πράγμα καθόλου περίεργο γιατί η Φένια, ως κοινώς γνωστό, έφερνε παντού κακοτυχία και γκαντεμιά. Καλά, εκτός από κάνα δυο φορές... Η πείνα είχε αρχίσει να μου τη δίνει άσχημα στα νεύρα. Έπιασα ψιλή κουβέντα με τον Κρις να ξεχαστώ.

      Και εκεί που είχα αρχίσει να αναρωτιέμαι αν θα φαινόταν πολύ αν έπαιρνα ένα κομμάτι, χτύπησε το κουδούνι. Πρόλαβε και χτύπησε 10 φορές παρόλο που ο Κρις έτρεξε σίφουνας να ανοίξει. Απορίας άξιο. Αλλά πρέπει να παραδεχτούμε, δεν κάλεσα εγώ τη Φένια σπίτι του...

      Μέσα στο σπίτι εισέβαλαν δύο καταβρεγμένες φιγούρες. Η τρισευτυχισμένη Φένια και ο Λίαμ. Εκείνος όπως πάντα συγκρατημένος, αντάλλαξε χειραψία με τον Κρις και του έδωσε ένα κρασί σε συσκευασία δώρου αν και είχε βραχεί κι αυτό. Απ' την άλλη η Φένια όρμησε στο σπίτι και άρχισε να ανοίγει πόρτες και ντουλάπια. 

      Αρχικά μπήκε να «επιθεωρήσει» την κουζίνα. Σήκωσε καπάκια, άνοιξε ντουλάπια, σήκωσε κατσαρολικά και τράβηξε χαρτιά (5) απ' το ρολό. Έπειτα αποφάσισε να κοιτάξει και στα υπνοδωμάτια. Την είχα πάρει από πίσω και την παρακαλούσα να σταματήσει. Αφού δεν είδα προκοπή εκεί, άρχισα να την τραβολογώ προσπαθώντας να τη δελεάσω με τις πίτσες. Κόντεψα να βάλω τα κλάματα. Δε φτάνει που δε με άκουγε με έκανε και ρεζίλι. Και όχι μόνο αυτό αλλά είχε γεμίσει και τον κόσμο νερά. Τόσο βρεγμένη ήταν απ' τη βροχή.