|Book 1 of the "Hair of copper and heart of a lion" trilogy|
Θα πενθώ πάντα -μ' ακούς;- για σένα μόνος, στον Παράδεισο.
Οδυσσέας Ελύτης
Είναι μερικές φορές που σκεφτόμαστε ότι οι μεγαλύτερες αλλαγές στην ζωή μας χρειάζονται χρόνο, κόπο, τεράστιες πε...
Song: How to save a life - Nilu (originally by The Fray)
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Με την επιστολή πιασμένη ανάμεσα στα δόντια της, η Άριελ κοπάνησε την πόρτα του ταξί νεύοντας στον οδηγό. Εκείνος ένευσε πίσω, πριν οι ρόδες σπινιάρουν πάνω στα χαλάκια και κάνουν αναστροφή, οδηγώντας τον προς την έξοδο της Ακαδημίας.
Η Άριελ έπιασε τον εαυτό της να εύχεται να μπορούσε να φύγει κι εκείνη. Ήταν κουρασμένη, πιασμένη από το άβολο ύπνο που επιχείρησε στην πεντάωρη διαδρομή με το ταξί – οι γονείς της προτίμησαν την μυστικότητα που θα προσέφερε η διαδρομή με ένα ακριβοπληρωμένο ταξί, παρά την άνεση της ίδιας – και δεν είχε την απαραίτητη όρεξη και ενέργεια να επικοινωνήσει με κόσμο. Αλλά, εν πάση περιπτώσει, δεν είχε και κάτι καλύτερο να κάνει πίσω στο σπίτι της στο Λονδίνο.
Έπιασε με τα ακροδάχτυλα του ενός χεριού της το φουσκωμένο της σακίδιο και με το άλλο την επιστολή από το στόμα της. Ύψωσε το βλέμμα της μέχρι την κορυφή του επιβλητικού κτηρίου που βρισκόταν μπροστά της. Πήρε μία βαθιά ανάσα. Το σχολείο ήταν παλιό, φαινόταν πριν καν περάσουν την πύλη. Ήταν μάλιστα τόσο παλιό, ώστε η Άριελ θα ορκιζόταν ότι κάποτε είχε ξαναβρεθεί εκεί. Αλλά, αν ήταν ειλικρινής με τον εαυτό της, βαριόταν.
Τα μαύρα της αρβυλάκια χτυπούσαν με δύναμη τα σκαλοπάτια, καθώς τα ανέβαινε. Κάθε άλλο άτομο που πέρασε από την θέση της, ανατρίχιασε στην θέα των μεγάλων μαρμάρινων λιονταριών που βρίσκονταν εκατέρωθεν της εισόδου. Η Άριελ τα πέρασε σχεδόν αδιάφορα, πέρα από την φρικιαστικά ενοχλητική αίσθηση ότι κάπως, κάποτε είχε ξαναβρεθεί εκεί. Αυτήν την αίσθηση την είχε αρκετά συχνά, αλλά προς υπεράσπισή της, είχε δει τόσα γλυπτά λιοντάρια στις χιλιετίες ζωής που μετρούσε, που θα 'ταν αστείο καν να προσπαθήσει να θυμηθεί αν και πού είχε ξαναδεί τα συγκεκριμένα. Γλείφοντας τα χείλη της, έπιασε το πόμολο της πόρτας και το κατέβασε.
Πέρασε μέσα στον τεράστιο χώρο. Ήταν η δεύτερη της φορά σε οικοτροφείο. Και άμα δεν της άρεσε την πρώτη φορά και αμφέβαλλε πολύ αν θα της άρεζε αυτήν. Κούνησε το κεφάλι της σε μία προσπάθεια να αποδιώξει τις αρνητικές σκέψεις. Ήταν η έλλειψη ύπνου, είπε στον εαυτό της. Δεν έχει σημασία αν θα μου αρέσει ή όχι. Το ότι έφυγα από το Λονδίνο είναι αρκετό.
