|Book 1 of the "Hair of copper and heart of a lion" trilogy|
Θα πενθώ πάντα -μ' ακούς;- για σένα μόνος, στον Παράδεισο.
Οδυσσέας Ελύτης
Είναι μερικές φορές που σκεφτόμαστε ότι οι μεγαλύτερες αλλαγές στην ζωή μας χρειάζονται χρόνο, κόπο, τεράστιες πε...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Οι μέρες μέχρι την προηγούμενη της μονοήμερης πέρασαν γρήγορα. Η Άριελ δεν κατέβαινε για πρωινό ή για βραδινό, με δικαιολογία το διάβασμα, που βέβαια δεν την αφορούσε τόσο -είναι λίγο περίεργο να κάθεσαι να διαβάζεις σελίδες για γεγονότα τα οποία είδες με τα μάτια σου ή μάθαινες από εφημερίδες την επόμενη μέρα. Όσο για το μεσημεριανό κατάφερνε και έκλεβε ένα πιάτο με το κυρίως της ημέρας όσο ακόμα ετοιμάζονταν τα τραπέζια.
Βέβαια, οι καθημερινές τάξεις ήταν ένα αναπόφευκτο πεδίο. Με την Άλεξ δεν αντάλλαζαν καν βλέμματα. Ο Νίκολας πέρα από την απορία που δεν μπορούσε να κρύψει για την κατάσταση της Άλεξ και της Άριελ, τήρησε τα λόγια του και δεν μίλησε με την Άριελ εκείνες τις τρεις μέρες. Από την άλλη, η Ρίτα και ο Λουκ, αγανακτισμένοι προσπαθούσαν να μάθουν τι έγινε και να βοηθήσουν, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία.
Εκείνη η πρώτη εβδομάδα του Δεκεμβρίου ήταν κρύα από πολλές απόψεις. Ο Ραφ δεν είχε επιστρέψει ακόμα και τώρα που δεν μιλούσε με την Άλεξ ή τον Νίκολας και απέφευγε την Ρίτα και τον Λουκ, η Άριελ ένιωθε τρομερά μόνη.
Πάλευε με νύχια και με δόντια να μην δεθεί με κάποιον, να είναι ανεξάρτητη. Πάλευε να νικήσει κάτι, να πετύχει κάτι, έτρεχε πίσω από κάτι που ποτέ δεν μπορούσε να φτάσει. Μα τι έχανε στην πορεία; Αυτή ήταν η σκέψη που την έκανε να στριφογυρίζει στο κρεβάτι της το βράδυ.
"Ναι μαμά, καλά πάνε τα τεστ, στο υπόσχομαι" είπε στο τηλέφωνο με τον ώμο της ακουμπισμένο στον τοίχο.
"Δεν σε ακούω και πολύ ευχαριστημένη" είπε η κυρία Έμπεργουϊνγκ από την άλλη μεριά του τηλεφώνου και η Άριελ ξεφύσηξε.
"Φταίει το ότι δεν κοιμάμαι πολύ καλά τον τελευταίο καιρό για να διαβάζω, μην ανησυχείς" εξήγησε προσπαθώντας να αποφύγει μανιωδώς την συζήτηση.
