|Book 1 of the "Hair of copper and heart of a lion" trilogy|
Θα πενθώ πάντα -μ' ακούς;- για σένα μόνος, στον Παράδεισο.
Οδυσσέας Ελύτης
Είναι μερικές φορές που σκεφτόμαστε ότι οι μεγαλύτερες αλλαγές στην ζωή μας χρειάζονται χρόνο, κόπο, τεράστιες πε...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Είδα ένα περίεργο όνειρο" ανακοίνωσε η Άλεξ.
Τα τρία κορίτσια βρίσκονταν στο δωμάτιο της Άλεξ. Ο αέρας έξω λυσσομανούσε εκείνο το απόγευμα του Νοεμβρίου, δέρνοντας με δύναμη το παράθυρο, προκαλώντας ένα ελαφρύ σφύριγμα μέσα από κάποια τρύπα. Το δωμάτιο ήταν παρ' όλα αυτά ζεστό.
Θα έπρεπε να δουλεύουν πάνω στην ανάλυση ενός σονέτου του Σαίξπηρ, αντίθετα άκουγαν την Άλεξ να εξασκείται στο τσέλο, ενώ τα αγόρια είχαν προπόνηση ξιφασκίας. Η Άριελ ήταν καθισμένη στο κρεβάτι με την πλάτη στον τοίχο και την Ρίτα ξαπλωμένη ανάσκελα στα πόδια της. Η τελευταία έτριβε με δύναμη έναν λεκέ από στυλό πάνω στο δεξί της γόνατο και η Άριελ έπλεκε αφηρημένα μία πλεξούδα στα ξανθά μαλλιά της, όταν η Άλεξ μίλησε.
"Βλέπεις συνέχεια περίεργα όνειρα" σχολίασε η Άριελ με ένα χαμόγελο και η Άλεξ συμφώνησε κατανεύοντας.
Στήριξε με προσοχή το τσέλο της στην ντουλάπα δίπλα της και έκατσε πιο βολικά στην καρέκλα του γραφείου.
"Το ξέρω, αλλά..."
"Αυτό ήταν ακόμα πιο περίεργο" συμπλήρωσαν ομόφωνα η Άριελ και η Ρίτα και γέλασαν έντονα.
"Μα είστε τόσο ξεκαρδιστικές" είπε ειρωνικά η Άλεξ, χωρίς να κρύψει και το δικό της μικρό χαμόγελο.
"Άντε πες, αφού θα σκάσεις" της είπε η Ρίτα και ανασηκώθηκε για να καθίσει δίπλα στην Άριελ, που σταύρωσε τα πόδια της οκλαδόν.
"Λοιπόν;" ρώτησε η κοκκινομάλλα και η Άλεξ καθάρισε τον λαιμό της, κοιτάζοντάς τες μέσα στα μάτια.
"Λοιπόν, ήμουν λέει σε μία καλύβα. Μέσα στο δάσος"
"Σαν εκείνη από το Brave, με την περίεργη γριά μάγισσα;" ρώτησε η Ρίτα.
"Τέτοιο"
"Καλά ξεκινάει αυτό..." μουρμούρισε η Άριελ κάτω από την ανάσα της.
