|Book 1 of the "Hair of copper and heart of a lion" trilogy|
Θα πενθώ πάντα -μ' ακούς;- για σένα μόνος, στον Παράδεισο.
Οδυσσέας Ελύτης
Είναι μερικές φορές που σκεφτόμαστε ότι οι μεγαλύτερες αλλαγές στην ζωή μας χρειάζονται χρόνο, κόπο, τεράστιες πε...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Η θρησκεία στην λογοτεχνία είναι περίεργο πράγμα..." άρχισε η Ζενισέλ, διασχίζοντας τον διάδρομο δίπλα από το θρανίο της Άριελ.
Η Άριελ έτριβε με δύναμη το μέτωπό της σε μία απελπισμένη προσπάθεια να διώξει τον πονοκέφαλο που την βασάνιζε από το προηγούμενο βράδυ.
Αν ο Ραφ δεν με είχε διακόψει- αυτή η σκέψη την βασάνιζε τόσο έντονα, ώστε ένιωθε τον πονοκέφαλο της να δυναμώνει όταν την έφερνε πίσω στο μυαλό της και κατηγορούσε τον αδερφό της για την αποτυχία του ξορκιού αυτήν την φορά. Όπως και κάθε φορά που την είχε διακόψει. Λες και όταν δεν ήταν εκείνος εκεί για να την σταματήσει, όλα πήγαιναν καλά. Αλλά αυτές ήταν σκέψεις που δεν άντεχε να κάνει.
Τα έκανε όλα σωστά. Θα πετύχαινε. Έπρεπε να πετύχει. Αλλά ο Ραφ δεν είχε τίποτα καλύτερο να κάνει από το να χώνει την μύτη του στα θέματά της και να φέρεται σαν να μην έχει κάνει ποτέ του κάτι λάθος.
Η Άριελ δεν επρόκειτο να παραδεχτεί στον εαυτό της την αλήθεια. Ναι, ο Ραφαήλ ήταν κουραστικός με τα κηρύγματα που της επαναλάμβανε, σχεδόν πανομοιότυπα, κάθε φορά που την συναντούσε. Ναι, τα μάτια της είχαν εντοπίσει και παλαιότερα την μικρή αναλαμπή της πέτρας, γεμίζοντας την ανώφελη ελπίδα.
Όμως όπως και να χε, η Άριελ βαθιά μέσα της ήξερε ότι ποτέ δεν θα έπαιρνε αυτό που πραγματικά ήθελε. Μπορούσε να καταλάβει ότι ακόμα και αν το ξόρκι έπιανε και έβγαιναν φτερά στην πλάτη της, δεν θα ήταν τα ίδια φτερά. Δεν θα ήταν τα δικά της φτερά. Εκείνα της τα είχε δώσει ο Πατέρας την ημέρα που είχε αποφασίσει ότι ήταν έτοιμη. Μα αν τώρα αποκτούσε μία απομίμηση εκείνων των φτερών, τι θα πετύχαινε;
Ήταν πλέον, στο μεγαλύτερο μέρος της θνητή. Θνητή. Θνητή. Αθάνατη θνητή.
"Είναι πολλοί συγγραφείς που έχουν χρησιμοποιήσει τον θεό στον οποίο πιστεύουν ως ένα παράδειγμα προς μίμηση και αντιμετωπίζουν τον δρόμο που υπακούει στους κανόνες του και τον τρόπο ζωής που προτείνει, ως την μόνη επιλογή των ανθρώπων, αν επιθυμούν να σωθούν. Ωστόσο, υπάρχουν κι άλλοι που αμφισβητούν την ύπαρξή της και αρνούνται να υποταχθούν σε μία μορφή εξουσίας που δεν είναι χειροπιαστή" είπε η καθηγήτρια, με την ελαφριά γαλλική προφορά της να προδίδει την καταγωγή της μόνο σε ορισμένα σημεία της ομιλίας της.
