Believing Lies

SEVEN: The Man Who Stole My First Precious Kiss

"Marcus please lower your speed! Ahhh!!! I'm going to die!!!" Napapikit nalamang ako at mas hinigpitan ang hawak kay Marcus.

"Ang bagal lang ng takbo ko oh, look at my speedometer."

"Basta! Bagalan mo lang! Ayaw ko pang mamatay. Marami pa akong pangarap sa buhay ko." He just cackled with laughter. Alam kong masyado akong nag o-over act pero takot talaga ako dahil ito ang unang beses kong makasakay sa motorsiklo at ang feeling ko ay para itong tutumba tuwing lumiliko ng daan si Marcus.

"Stop talking. Just put your arms aroud me and hug me tight. If you are going to hold me that way, I could secure your safety. Safe ka sa akin." He grabbed both of my hands and placed it on his abdomen. I couldn't refuse. My hands can feel his fully built abs and I couldn't do anything but to feel it.

I quitened for a moment and leaned on his back. I can feel the smell of his scent as I inhaled to breath. He smell nice and it makes him more attractive.

"We are here," I opened my eyes and traveled my sight to his so-called home. He faced me and spoke, "Welcome to my home."

"Are you living in a condominium?" tanong ko sa kaniya at tinignan ang building na nasa harapan ko.

"Yes. Here, let me help you," iniabot niya ang kaniyang kamay sa akin para tulungan akong makababa. Iniabot ko sa kaniya ang paperbag na nakapatong sa aking hita.

"Let's go." He lead the way at sinundan ko lang siya papasok.

Nasa harapan na kami ng elevator. He pressed the upper botton of the elevator. The door opened and welcomed us. Walang ibang tao sa loob kundi kaming dalawa lang. Pinindot niya ang floor na pupuntahan namin at pagtapos ay tumabi siya sa akin.

Ramdam ko ang pagbilis ng tibok ng puso ko. Dahil sa kaba. Hindi ko maintindihan ang sarili ko at ang nararamdaman ko. Bakit ako kinakabahan? Siguro dahil unang beses kong magpunta sa bahay ng isang lalaki at nang kaming dalawa lang.

"You feel edgy," he said.

Yes I am.

"N-no. I'm okay."

"Wag kang kabahan. Wala akong gagawing masama sa'yo," he said and chuckled.

"Hindi nga ako kinakabahan. Aish!." Napairap nalamang ako sa hangin.

Nang bumukas ang pinto ng elevator ay sinundan ko ang mga yapak ni Marcus hanggang sa huminto siya sa tapat ng isang pinto. Binuksan niya ang pinto gamit ang kaniyang cardkey. Pagkabukas nito ay pumasok siya sa loob.

"Bakit nakatayo ka pa dyan? Come on in," pag-anyaya niya. Inihakbang ko ang aking mga paa at pumasok sa loob.

Sinuri ko ang nasa loob ng tirahan niya. "Sorry medyo magulo dito sa apartment ko, hindi pa kasi ako nakakapag linis eh."

"No. It's fine." Pinasadahan ko ang interior ng buong lugar. It has a simple bold look with a combination of black, white and brown colors. Modern and napaka minimalist ng dating. There are also furnitures and some appliances that are positioned infront of the sofa.

"Sinong kasama mong nakatira dito? Or ikaw lang?"
I asked out of curiosity.

"Ako lang."

"Siguro madalas kang mag-uwi ng babae dito noh?"

"No. Minsan lang. Isang beses."

"S-sino naman 'yon? Girlfriend mo?" Hindi ko mapigilan ang bunganga ko at nagtanong ulit.

"She is my partner on a Science project and we planned to make it here. Yuon yung babaeng una kong dinala dito." Sabi niya at umupo sa sofa.

"Talaga ba? Sino naman kaya 'yon?"