Beni Tanıyorsun (Seni Tanımıyorum Serisi)

Ayrılık ve Kavuşma

Deniz |

Öğrenmişti işte. Bana olanları, piç dayısının neler yaptığını.. Her şeyi öğrenmişti. O çocuğun ben olduğumu biliyor muydu? Ailesi benim o çocuk olduğumu biliyor muydu? İçimdeki tüm korkularla bakışlarımı karşımdaki ağaca diktim. Ağlamamak için, sakinleşmek için yanağımı içten ısırıyordum. Dilime kanımın tadı geldiğinde ısırmayı bırakmış, derin bir nefes alarak biraz doğrulmuştum. Delphine hala sımsıkı elimi tutuyordu. Omzuma başını yaslamıştı. Yüzünü görmeyi hem istiyor, hem de korkuyordum. Sessizlik uzadıkça istemsizce huzursuzlukla yerimde kıpırdanmaya başlamıştım ki Delphine konuşmaya başladı.

'Sence kötülük kanla geçer mi Deniz?' diye sorduğunda burnumun direği sızlamıştı. Gözlerime dolan yaşları geri çekip derin bir nefes aldım. Sesimi sakin tutmalıydım.

'Nasıl yani güzelim?' dediğimde başını omzumdan kaldırıp kısa bir süre gözlerime baktı ve yeniden başını omzuma yatırdı. Şimdi elimi bırakmış, iki koluyla birlikte ona yakın kalan koluma koala gibi sarılmıştı. Bu hali yüzümde buruk bir gülümseme oluşmasına sebep olmuştu.

'Yani aynı kanı paylaştığım insanlar kötüyse ben de kötü olabilir miyim sence?' diye sorduğunda gözlerim daha da dolmuştu. Yine de bildiğimi anlamaması için anlamıyormuş gibi davranmalıydım. Hikayenin ne kadarını bildiğini henüz bilmiyordum. Benim gerçekten kim olduğumu artık biliyor muydu? Bilmiyordum.

'Ne oldu Delphine? Anlat bana.' dediğimde derin bir iç çekti. Omuzlarımda bir ıslaklık hissettiğimde anlamıştım. Ağlıyordu. Korkum git gide artıyordu. Konuşmanın gittiği yönü hiç beğenmemiştim ama bu konuşmayı yapmaya mecburdum.

'Önce babam, şimdi Murat. Her iki taraftan da berbat bir kan almışım.' dediğinde şşlayarak onu susturdum. Şimdi elim yüzündeydi. Yüzünü okşuyordum. Minik bir kedi gibi iyice koluma sokulmuştu.

'Sen hayatımda tanıdığım en iyi insansın Delphine. Sen hiç kimseyi bilerek incitmezsin, kırmazsın. Sen insanlar incinmesin diye 'hayır' bile diyemezsin. O yüzden saçma sapan düşünme ve bana ne olduğunu anlat.' dediğimde ellerimi ıslatan gözyaşlarını yüzünden temizledim. Gözyaşları ise durmuyordu. Ben temizledikçe yerini yenileri dolduruyordu. Bu yüzden pes edip kolumu omzuna attım. O da göğsüme gömüldü ve burnunu çeke çeke konuşmaya başladı.

'Deniz çok kötü şeyler öğrendim. Murat.. Aslında çok kötü biriymiş.' Cümlelerini hıçkırıklar bölüyordu. Yine de cümlelerinin arasına girmedim ve sessizce bekledim. Konuşmasını bitirmesini, ağlamasını bitirmesini.. Benim için ağlamasını bitirmesini.. Kahretsin. 'Küçücük bir kız çocuğuna tecavüz etmiş, şizofrenmiş, çocuğa işkenceler çektirmiş.' diyerek iç çektiğinde çenemi sıkmaktan canım yanmıştı. Burnumdan derin derin nefesler alıyor, tüm gözyaşlarını geriye itiyordum. Kahretsin, bunu onun ağzından dinlemek çok zordu. '6 yaşındaymış Deniz. Sadece 6.' dediğinde yanağıma düşen bir damla yaşı durduramamıştım. Derin derin nefesler almaya devam ediyordum. Boğazımdaki yumru, tüm yemek borumu kaplamış gibiydi. Yutkunamıyordum. Yutkunduğumda boğazımda kalıyordu tükürüğüm.. Delphine ise hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. 'Ailesi, adı, soyadı, görüntüsü.. Her şey gizliymiş. Kimse şu an nerede, ne yapıyor bilmiyormuş.' dediğinde alt dudağımı sertçe dişledim. Sana sarılıyordu o çocuk şu an. Seni teselli ediyordu fakat sen bilmiyordun.. 'Ailesini düşünüyorum Deniz. Düşünsene bir çocuğumuz olduğunu ve ona bunların yapıldığını..' Bir çocuğumuz olduğunu cümlesinden sonra gözlerimden akan yaşlar fazlasıyla hızlanmıştı. Boşta kalan elimle yaşlarımı hızlıca sildim. Delphine ise hıçkıra hıçkıra ağlamaya, nefretini kusmaya devam ediyordu. 'Peki o kız? Nasıl atlattı bunları? Hala rüyalarına giriyor mu? Hayatı nasıl? Mutlu mu yoksa paramparça mı? Onu çok merak ediyorum Deniz.' diyerek yeniden hıçkırdı ve tamamen göğsüme kapandı. Sesi boğuk çıkıyordu. 'Acısına ortak olmak isterdim.' dediğinde titreyen dudaklarımı durdurmak artık daha da zordu. Söylemeliydim ona. Ona bunu söylemeliydim artık. Şimdi değilse ne zamandı? Şimdi değilse hiçbir zamandı.