CHAPTER EIGHT: Suprise Gift Part II

97 6 0
                                    

GRETEL'S POV

Napatutok ako sa box na nasa harap ko. Nakapatong ito sa armchair ko kaya nakatutok din ang karamihan dito.

"Pero Dwight, hindi na kasi 'to kailangan eh." pagrarason ko.

"Eheem.." I cleared my throat and organized the thoughts that I would like to say. I don't want them to misunderstand my point.

"I hope you would understand but it's just too unusual.." hindi pa ako tapos sa pagsasalita ngunit pansin ko na ang pagkalukot ng mukha ni Dwight. He seemed dismayed, na siyang kinadismaya rin ng mga kaklase namin.

"That's also one big reason that you should accept the gift Gretel. Sa lahat ng tao, ikaw lang ang binigyan ni Dwight ng gift." hirit ng isa naming kaklase.

"No, I understand Gretel. I have been so hard on you all before. I admit that. Wala namang perpekto diba." he exhaled a pound of air and grabbed the box instead.

"I'm sorry, for even trying to give you this. I just felt you needed the gift. Ibabalik ko nalang 'to sa may-ari."

Sa may-ari? Napaisip ako sa bahaging iyon ng sinabi niya. Then I thought about Sanford.

Alam ni Dwight na crush na crush ko si Sanford. He knew by the way I look at Sanford that there is desire. Alam ko 'yon dahil madalas niya na akong pinupuna sa mga kaibigan niya.

Hindi kaya gamit ni Sanford ang nais ibigay ni Dwight? Wala na akong ibang maisip sapagkat si Sanford lang ang nag-iisang taong nakapaguugnay sa akin at sa kanya.

Before Dwight could take the box away, I grabbed it back. "No, Dwight. I'm sorry I have been rude but I'll take it!"

Napawi agad ang naturang ekspresyon nito. "Really?"

"Yyy.. yes" I got hell excited, I can't resist to stutter.

"Oh-kay" nangingiting inabot niya pabalik ang box sa akin. Medyo mabigat ito pero kaya namang buhatin.

I placed it back in my armchair. I can' believe the excitement I'm feeling. Maisip ko lang si Sanford nagbabago na agad-agad ang isip ko.

Yesterday has something to do with this!

Hindi ako halos nakatulog kagabi sa pag-iisip ng nangyari kahapon.

Namula ako sa muling naisip.

Magkahalong kilig at hiya ang nararamdaman ko hanggang sa panahong ito.

"Open it!" namulat ako nang umepal ang ilan naming kaklase.

Nanigas ang mukha ko sa sinabi nila. Ang haba ng hair ko kapag nalaman nilang gamit ito ni Sanford. Siguro ay mahalaga ito sa kanya, may kabigatan kasi ang box eh.

"Sige na Gretel. Minsan lang magbigay ng gift si Dwight!" pasip-sip pang sabi ng bakla naming kaklase habang yapos-yapos ang braso ko na tila ginagawa na nitong unan.

Napalingon ako kay Dwight para tignan ang reaksiyon nito. He just nodded and smiled. "Thank you" I smiled back as well.

I thought deep and.. "Sige na nga"

Napalawak ang ngiti ko nang makita ang reaksiyon nila nang pumayag ako. This will be a memorable birthday for me.

Kaya ay hinawakan ko ang cover ng box at dahan-dahang binuksan ito. Excitement was all around me until the box went in the open.

My wide smile stayed in my face, the same with the others. But there was brief silence.

A second after, ramdam ko ang maiinit na luhang umagos mula sa mata ko but still with the big smile I had before opening the box.

The smile slowly faded and turned into a shaking sob but the tears even run worse like a river.

'Producer Feeds'

Nanlalabo ang mata ko dahil sa mga luhang tumatakip sa mata ko ngunit malinaw na malinaw ang mga letrang nakasulat sa isang plastic na naglalaman ng pagkain ng baboy.

Despite of everything, one man burst into laughter. The man who treated me a pig!

It's no other than Dwight

Napalingon ako sa ginawa niya. I had a look of confusion. Magkahalong galit, pagkadismaya at sobrang lungkot ang bumabalot sa puso ko ngunit nangibabaw ang pagkalito sa akin.

How could he have the heart to do this to me?

It would be bearable if it was not my birthday. Ngunit bakit ngayon pa?

How could he take much effort only to bully people?!

He didn't stop laughing. It was a heavy laugh that he couldn't help but hold his stomach.

Much to my dismay, everyone followed his mile.

Everyone laughed. Ang iba ay naghahampasan pa at nagaapir'an. May ibang mukhang nabunutan pa ng tinik nang malamang yun lang pala ang laman ng box na galing kay Dwight.

It was only I who expected more. I was bullied not only by Dwight but by the whole class.

I wiped my initial tears and run out of the room with my things and cried more.

Wala na akong pakialam sa ibang makakita sa akin. This is too much to bear.

Patuloy lang akong tumakbo ng walang direksyon. Anywhere I can basta palayo sa ingay at gulo.

Tumakbo ako sa kalawakan ng soccer field dahil doon ang daang hindi madalas tinatahak ng tao. Just anywhere where people could get off me.

I ran fast.. until I bumped at someone. I was big so its a good thing he didn't bounced hard.

I had no time minding him until he grabbed my arm.

Magrereklamo na sana ako nang makita ko kung sino ito...

Sanford!

I Lost Her When She Lost Her Weight R-18Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon