Hideo Vladimir San Juan a man full of darkness in life. A man you wouldn't want to encounter...
even in your dreams. He's bad. Really really bad.
Note: UNDER EDITING ✌️
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Hindi agad ako nakapag reak sa pag kikita namin ni Janine. Simula kasi nung nangyari sa The Mighty hindi na kami nagkita. Nag tetext ako sa kanya at minsan tumatawag din ako sa kanya ngunit ni isa sa mga iyon ay hindi niya sinagot.
"Nandito pala kayo."aniya nito. Naka ngiti ito ng kuntodo. There was something different from her. Napatingin muli ako kay Hideo. He was looking to me or to Janine. Nakababa ang tingin nito sa lamesa habang hawak hawak sa isang kamay niya ang tinidor. I saw how gripped it was. Di ko alam pero para nag dilim ang mukha ni Hideo. O guni guni ko lamang iyon.
Hindi napansin na may kasama pala si Janine. Namumukhaan ko siya, siya yung lalaking katabi din ni Janine sa The Mighty. Sumilay ang ngiti nito. Naka akbay na ito ngayon kay Janine.
"Ah yeah" Naging tugon ko sa kanya. I lost for words. Sa tagal ng pagkakaibigan namin ni Janine ngayon lang ako nawalan ng sasabihin sa kanya. Parang awkward ng presensya niya ngayon. That was I am feeling right now.
"Si Hideo pala ang kasama mo?" Patanong na sabi ni Janine kahit naman na obvious na obvious na. Ngiting ngiti ito. There was something in her that makes me think there's a behind that smile. Suddenly, nakakaramdam ako sa kanya ng irita. Alam ko hindi tanga si Janine, she's smart woman. At alam kong hindi na dapat tinatanong ang bagay na iyo . Tumango nalang ako sa kanya.
"By the way, I want you to meet William." Pakilala ni Janine dun sa lalaking kasama niya.
"William, this is Hideo" Turo niya kay Hideo.
"and this is Celine, MY BESTFRIEND." pakilala naman nito sa akin ng may diin sa huling niyang mga salita. Nakaramdam ako ng pag taas ng balahibo ko sa anit. I know for sure, she is the same person but not the same Janine I've known for a years.
Janine ask if they can join to us. I've never said yes at ganoon rin si Hideo. Pero ngayon magkatabi na kami ngayon ni Hideo. At nasa harapan ko si William. Nasa harapan naman ni Hideo si Janine.
We've start to eat again. Tahimik kami. Si Janine lang ata ang nag sasalita. Hindi ko alam na naka break pala siya sa trabaho niya ngayon.
"Im having the time of my life. Nakakapagod din kasi minsan. How about you Celine? Anong pinag kakaabalahan mo right now? Your Dad must insisting you again to be more serious in your career. "Aniya. May iba sa tono ng boses nito. Hindi ko alam pero sa mga oras na iyon tumubo na talaga ang inis ko sa puso ko. She's my bestfriend. Why does she have to ask me a question like that. Alam na alam na niya ang mga sa saloobin ko tungkol sa bagay na iyon dahil siya lang naman din kasi ang napagsasabihan ko. Mataman siyang nakatingin sa akin na parang hinihintay niya ang isasagot ko sa kanya. I was about to answer her when Hideo held my hand. Nasa lamesa ang kamay ko. He gently squeezed it. Agad napadako ang tingin ko kay Hideo.
"She's currently working with me. At mukhang wala ka namang alam tungkol sa bagay na iyon kaya mas mabuting nang hindi mo na malaman pa." Seryosong sagot ni Hideo sa tanong ni Janine. I looked back at my hand. Hawak pa din ito ni Hideo.
Nawala ang ngiti ni Janine pagkatapos ng sinabi ni Hideo. Nakatingin ito ngayon sa mga kamay namin na mag kahawak. May nababasa akong kakaiba sa mata ni Janine habang nakatingin sa aming dalawa ni Hideo. May kung anong ekspresyon ng mga mata nito.
"Okay, Maybe you're right." Mahinahong sabi ni Janine. Alanganing ngumiti ito kay Hideo, na nakatingin lang sa kanya ng deresto.
"Excuse me for a while." Aniya ni Janine. Tumayo ito at nag tungo siguro sa rest room. Nakasunod ako ng tingin sa kanya. At that moment, I wanted to follow Janine but then as I was about to go when Hideo stop me from doing it so. Tumikhim si William na nasa harapan ko. Napalingon ako sa kanya.
"I have a small party later at my place. If you wanna come. You are welcome to come." Sabi ni William. This is the second time that I have know him. I dont barely know him. Kaya hindi ko alam kung anong sasabihin sa kanya. If I said yes to him, I dont know his address.
"We're not coming." Mabilis na sagot ni Hideo. Nag kibit balikat lamang si William na para bang wala lang sa kanya yung sagot ni Hideo. Alam kong sobrang nagiging rude ni Hideo. Marahan kong hinigpitan ang pagkakahawak ko sa kamay niya. He looked up to me. Nagtama ang mga mata namin and Im glad his expression become soft.
Maya maya lamang ay may marinig kaming may nag sisigawan sa isang sulok. Natawag ang pansin namin tatlong. My eyes grew bigger when I saw Janine almost hysterically shouting to the one of the staff of that restaurant. Napatayo ako sa kinauupuan ko. Naramdaman ko naman ang pag sunod ni Hideo sa akin.
"Hindi ka ba marunong tumingin sa dinadaanan mo?! Napaka tanga mo! Tonta! Where's your manager?!" Galit na sigaw ni Janine doon sa staff. Nakatungon naman sa pagkakahiya yung staff, maluha-luha na din siya. Nag kalat ang isang tray ng pag kain sa sahig. Napailing ako.
Lumapit ako kay Janine. Tinawag ko siya.
"Janine, common. Lets just go back to our table. Its just an accident." I've told her. Agad napatingin sa akin si Janine. Nanlilisik na mga mata niya ang sumalubong sa akin.
"You! Stop mending with my business. Parehas lang kayo ng tontang yan." She shouted at me. Hindi ako makapaniwalang napatingin ako sa kanya. No longer the woman whom once I have look up to. Di ako makapaniwalang ganito kagaspang ang pag uugali nito.
"What? May sasabihin ka pa? Masyado ka kasing pakialamera." Mataray na sabi nito habang nakatingin sa akin. Nasa tabi na niya si William ngayon. Inaawat na din niya si Janine dahil nakakatawag na din ng pansin ng iba pang customer. Napalunok ako dahil pinigilan ko ang luha na nag babadya na sa aking mata.
Dumating yung manager ng restaurant. Nang hingi silang parehas ng paumanhin sa nangyari ngunit ayaw talagang mag paawat ni Janine. She keep on shouting.
"Janine, tumigil kana." Madiin na sabi ni Hideo. May awtoridad ang pag kakasabi nito. And That's when I saw Janine stop shouting. Kitang kita ko how her eyes became soften when she have heard Hideo told her to stop. Nakatingin pa siya kay Hideo. But Hideo was looking at me. Lumapit siya sa Manager ng restaurant. Nag paumanhin siya sa nangyari. He also gave a couple of thousand bill. Then he went back on my side. He held my hand. Marahan niya akong hintak paalis doon. Nakatulala lang ako the whole time na ginawa ni Hideo iyon. Nag hahalo ang pag inis at pag kagulat sa mga ugali na pinapakita ni Janine.
Hindi ko namalayan na nasa parking lot na pala kami. Di ko na napigilan ang pag tulo ng luha ko. Siguro ay dahil sa nangyari kanina. I was very mad and the same time, napapatanong ako sa sarili ko kung anong nangyayari kay Janine. We're used to be the best of friends.
Wala akong pakialam kung ngayon ay nakatingin si Hideo sa akin. I was very hurt. Parang pinipiga ang puso ko sa nangyayari.
"Hey..." Narinig kong tawag ni Hideo sa akin. Hinawakan niya ang dalawang pisngi ko. He made me look at him. Very gentle. Nag tama ang mga mata namin. And again I saw sincerity in his eyes. Pinunasan niya ang mga luha sa mata ko. Napasinghap ako.
"Stop crying..." He said. Pero dahil sa tono ng boses niya eh mas lalo akong napahagulgol. Pinapatahan ako nito pero hindi ko mapigilan ang pag tulo ng luha ko.
He hugged me. I cried in his arms. And God knows, how he made me feel safe.
Hideo made me feel safe. My damn heart deceived me.
