Hideo Vladimir San Juan a man full of darkness in life. A man you wouldn't want to encounter...
even in your dreams. He's bad. Really really bad.
Note: UNDER EDITING ✌️
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Disyembre na. Malamig na ang simoy ng hangin. Samot saring mga dekorasyon na din ang nakadisplay sa kalye papunta sa opisina at saan oanig man ng Pilipinas. Even sa opisina. Nakatayo na yung malaking Christmas tress sa lobby. Ang sabi mamaya daw ito iilalawan.
"Goodmorning, Nasa office kana?"
Habang naglalakad ako patungo sa elevator ay nakatanggap ako text mula kay Hideo.
Ako:
Goodmorning. Yup. Dito na ako. Actually kakarating ko lang.
Nakasayanan na ata ni Hideo na itext ako every now and then. Nasasanay na din ako sa mga pinag gagawa niya. Pero hindi ko alam kung anong meron sa amin. He never mentioned to me if he's courting me or what. Basta, he's being protective of me. O ako lang ang nakakaramdam non? Ewan. Basta ang alam ko as each goes by mas lalo lamang nag kakapuwang si Hideo sa puso ko. I've never felt this way to anybody. Its a brand new feelings for me, and I dont know what to name to it.
Okay, good. Nag almusal ka ba?
Bigla pumula ang pisngi ko sa pag basa ko sa sumunod na mensahe ni Hideo. Nakakainis ang lalaking ito! Sa simpleng mga words at tanong lang nito iba na ang pinaparamdam nito sa akin.
Ako:
Yup.
Hindi ko pa nasesend ang reply ko kay Hideo dahil bigla nalang akong may nabunggo na kung anong matigas na bagay. At alam kong katawan ng tao yun. Muntik na nga akong masubsob buti nalang ay nahawakan agad ako sa may bewang nung kung sino man ang nabunggo ko. Nanlalaki ang mga mata ko. Damn, Ang careless mo talaga Celine!
"Careful." Ani sa baritonong boses nung nakabunggo sa akin. Inalalayan din ako nitong makatayo ulit ng maayos.
Inayos ko ang nagulong lining ng damit na suot ko. At pag katapos tsaka lang ako nag angat ng ulo para mang hingi ng paumanhin sa kung sino man yung nabunggo ko. Napakunot ang noo ko dahil pamilyar siya sa akin.
"Celine?" Ani nang nabunggo ko. Familiar siya sa akin. At nakakahiya dahil mukhang kilala niya ako dahil tinawag niya ako sa pangalan ko. I was really confused dahil hindi talaga ako masyadong malatandain sa mga taong nakakasalamuha ko. He's handsome. Yung handsome na parang pag mas lalo mong tinititigan mas lalong gumagwapo. Nakasuot ito ng itim na long sleeves at tie. He looked so neat sa suot niya.
"El Claraval. Vincent Claraval." Ani nito. Siguro ay nabasa niya sa mukha ko na inaalala ko pa kung saan ko siya nakita. And when he said El Claraval agad nag pop in siya sa utak ko. Damn! Oo nga pala siya nga iyon. He smiled when he saw that I finally remembered him.
"Ah yah, Im so sorry I barely recognized you." Honest na sabi ko sa kanya.
"Its okay. What are you doing here? Are you with Mr. Hendrix Ferrer?" Tanong nito. Nasa hallway kami at pansin kong pinag titinginan kami ng mga employees. No, actually, siya lang yung titinginan ng mga empleyado. Lalong lalo na yung mga girls.
