Hideo Vladimir San Juan a man full of darkness in life. A man you wouldn't want to encounter...
even in your dreams. He's bad. Really really bad.
Note: UNDER EDITING ✌️
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Naka sakay na kami ng sasakyan ni Hideo. Pauwi na kami. Naka bukas ang bintana ng kotse ni Hideo. Refreshing pa din ang hangin dahil wala pa namin sa syudad nasa probinsya pa din kami. It was exactly 11 in the morning.
Tahimik lang naman ako at habang tumatagal na hindi kami nag iimikan ni Hideo, mas nagiging awkward ang situation. Kaya nag pasya na akong patugtugin yung mp3 sa sasakyan niya. Hindi na din ako nag paalam pa. Hindi rin naman niya ako pinigilan.
Pumailalim ang tugtog. Ilang saglit pa ay bumigat ang talukap ng aking mata at tuluya na itong napapikit.
Mga hapon na kami nakarating sa kabihasnan. Inihatid ako ni Hideo sa bahay namin. Niyaya pa nga siya ni Mom na dito na sa mansion mag dinner, pero agad itong tumanggi dahil meron daw siyang importanteng gagawin. I wonder what it is. May pinag usapan pa sila ni Mommy pero hindi ko na inabala pa ang sarili kong makinig.
Dahil sa pagod sa biyahe, agad akong dumiretso sa aking kwarto at nagpahinga. Pagod na pagod ako. Feeling ko may dala dala akong isang sako ng bigas. Feeling ko lang naman yun dahil hindi ako nag buhuhat ng mga ganoon. Ibinagsak ko ang katawan ko sa aking kama. It has been a long three days for me. Na miss ko din ang higaan ko.
Nasa higaan ako, nang maramdaman ko na tumunog ang phone ko na nilagay ko sa beside table ko. Isang message from unknown no.
Hey, I know you're tired. Get some sleep. We're going somewhere tomorrow. I'll pick you up at 11 sharp.
-H
Nailagay ko sa dibdib ko ang cellphone ko. Shocks! Bakit ganoon bakit ang bilis ng tibok ng puso ko. The last time I check na nakahiga na ako. It was just a freaking text message from Hideo. A freaking message pero bakit para kinakabahan ako at nakakaramdam ng excitement dahil sa sinabi nitong susuduin akong muli nito bukas dahil may pupuntahan kami. I hold up my chest. What's happening to my whole being.
Hindi ako pa ako nag rereply sa text ni Hideo, kahit naka ilang type-bura ako. I was thinking of what good words should I text him. Para akong teenager, my gosh. Nakatitig lang ako sa cellphone ko.
"Thank you, have some sleep too coz I know you're tired too. See you!" I typed that and I immediately erased it again. Nababaliw na nga ata ako. Naka ilang ulit pa ako sa pag tatype hanggang sa napagod na lamang ako pag tatype at hinagis ang phone ko sa tabi ko.
Napabalikwas ako pag kakahiga ko ng tumunog ang phone ko hudyat na may tumatawag sa akin. It says Mr. H.
Oh my freaking heart!! He's calling! Si Hideo! Nakailang ring pa bago ko masagot it.
I heard heavy breathing from the other line for almost 5 seconds before I heard him talked.
"Hey." His baritone voice filled my ears. Para itong nag feedback sa tenga ko. His phone voice is actually freaking hot! Oh my gosh, ano ba tong pinag sasabi ko. I bit my lower lip.
"Hey." Sabi ko.
"Im already here in my condo..." Pahayag nito sa akin. What the hell. Is he call me just to say to me he's already home? Damn, my freaking heart is reacting.
"Ah yea," that's the only words came from my mouth. I couldn't even react. Bakit? Bakit ganito ang nararamdaman ko?
"Have you received my message?" He then asked me.
"Oo." I bit my lower lip again.
"Akala ko hindi, hindi ka kasi nag reply." Aniya. So he was waiting for reply?
"Ah sorry, ngayon ngayon ko lang kasi nabasa." Pag dadahilan ko kahit ang totoo kanina ko pa talaga nabasa ito.
"Ah ganoon ba. Okay, I'll pick you up tomorrow then. You go to sleep now. Goodnight Celine." He told me. And then he hang up. I was about to ask him kung saan kami pupunta pero dahil pinatay na niya, hindi ko na nakuhang itanong. I breath heavily as a stared at the ceiling. I can't believe Hideo could affect me this much. He's freaking making me nervous for I dont know reasons why. Basta ang alam ko lang,, my heart beating so much. Ipinato ko ang kamy ko ang dibdib ko at pinakiramdaman ang pag tibok nito.
"Hinay hinay ka lang puso." Sabi ko. Maybe I should start guarding my heart now. I close my eyes.
Kinabukasan nagising ako nang maaga. I've decided to go on a jog. This time hindi ko na kasama sina Sanchie at Sassimie. Binisita ko naman sila sa dog house din nila kanina.
It was past 10am in the morning ng matapos ako sa jogging ko at nag desisyon na umuwi na sa mansion. Pag kapasok sa mansion agad kong nakita si Hideo. His wearing his breathaking smile habang nakasandal sa pintuan ng mansion. As if he's waiting for someone. Napatigil ako sa paglalakad.
"Ang aga pa ah. Bakit nandito kana?" I asked him. Gosh, ayan na naman yung puso kong tumitibok ng mabilis.
"Im excited." Mabilis na sagot niya. Damn, he just made it worse for me. Ang traydong kong puso ang bilis na ng tibok. Nakita kong pinasadahan niya ako ng tingin. Mula ulo hanggang paa. Nawala ang ngiti nito at Napa-tss ito. Naging seryoso ang expresyon niya.
"You should wear something that cover up your body." Aniya. Napatingin ako sa sarili ko. Im wearing a sports bra na pinatungan ko lang ng sanda muscle kaya nakikila ang gilid ng sports bra ko. Naka sweat shirt naman ako. I was completely okay with what Im wearing right now. Okay naman siya, for jogging anong problema niya sa suot ko?
Lumapit si Hideo sa akin. May binulong siya sa akin na naging dahilan ng pag taas ng balahibo ko anit. Damn this man!
"Coz,I don't like the idea of other people seeing what's mine." Bulong nito sa akin. Naramdaman ko ang hininga niya sa tenga ko. Naamoy ko din ang mabango niyang samyo. I was so tensed right now. Para akong na estatwa sa kinatatayuan ko.
Napaawang ang bibig ko sa sinabi nito. Inilayo niya ang mukha niya akin. Mag katinginan na kami ngayon sa mata sa mata. Damn damn damn! Why is he being like this.
At isa pa, bakit ang bilis bilis ng tibok ng puso ko?
