Taming The Arrogant Man (COMPLETED)

Chapter 51

-Celine

"Why are crying?" Hideo asked me. Habang pinunasan niya nag luha na kumawala sa mga mata ko.

"Im just happy, you woke up already." Impit na napangiti siya sa sinabi ko.

"Its nothing. As long as you are safe." He said.

Tumawag ako ng doktor mula sa front desk ng Hospital na iyon para icheck up si Hideo. Sinabi ko na nagising na siya.

Tinawagan ko din agad agad si Danny para sabihin sa kanya ang lagay ng kuya niya.

"You dont have to worry about Ms. Ferrer. Mr San Juan is now stable." The doctor announced after he checked Hideo's vital. I got relief to hear that word. Atleast, nawala ang pangamba ko na baka may mangyari hindi maganda para kay Hideo.

Naiwan kaming dalawa ni Hideo sa loob ng silid na iyon. Lumapit ako sa kanya, naupo ako sa silya naroon at hinawakan ang kamay niya. Naramdaman ko naman ang pag kapit din niya sa kamay ko.

"Thank you for saving me." I sincerely said to him. Hinawakan ni Hideo ang pisngi ko.

"I am willing to sacrifice my life just to make sure you are safe. Na walang mangyayari masama sayo." He said.

"Ganun kita kamahal Celine. I cant afford to think you are in danger. I swear to God, I cant lose you."

"But what about Janine?" I was so hesitant to ask him that. But i needed to.

Nakita kong paano nag tiimbangang si Hideo. Pag katapos kong sabihin iyon. He let out a deep sighed. Pag katapos ay pinag kakatitigan niya ako. Inabot niya ang kamay ko at hinawakan ito ng mahigpit. He sincerely look to my eyes while he was saying this. 

"Kung ano mang sinabi sayo ni Janine, ay hindi totoo yon. She was just a past to me. Kung ano mang namagitan sa aming dalawa noon, ay lahat ng yoon ay puro masasamang ala-ala na lamang. Celine, I want you to know that I love you. Ikaw, ikaw ang mahal ko. At mamahalin ko sa buong buhay ko." Hideo said those words with conviction. Sapat na yon para malaman ko na totoo lahat ng sinasabi niya sa akin.

Sapat na iyon para mapatunayan ko na mahal ako ni Hideo.

"Mahal na mahal kita, Celine."

"Mahal na mahal din kita, Hideo." I cried.  Hindi dahil sa lungkot pero alam kong iyak iyon ng pag mamahal ko sa kanya.

Hindi ako umalis sa tabi ni Hideo, binantayan ko siya hanggang sa pinahintulutan na siya ng doctor na pupwede na siyang ma discharge sa Hospital.

Also, Dad was on recovery too. Nalaman ko kay Gavin na si Janine din ang may kasalanan nang nanyari kay Dad. That moment hindi ko alam kung may natitira pa bang akong awa para sa kanya dahil dalawa sa pinakang mahalagang tao sa buhay ko  ang nalagay sa kapamahakan dahil sa kanya. Mom filed a case against to Janine. Mabigat sa loob ni Mom dahil hindi siya makapaniwalang kayang gawin iyon lahat ni Janine. At totoo noon, ay madaming kaso ang haharapin ni Janine.

One, is for my Dad. The kidnapping she did to me. The attempting murder for Hideo. Mabubuksan ulit ang kaso na inako ni Hideo dahil sa petition ng kaanak ng yumaong prof nila nila ni Hideo.

"Are sure you want to do this?" Hideo asked me habang nasa labas kami ng presinto.

It was already one month ago. All the case is running but I want to personally talk to Janine. Napagdesisyonan namin ni Hideo na bisitahin at kausapin siya.

"Yes, we need this."Saad ko.

Naghintay kami sa visitor's area. At mga ilang minuto lamang ay nasa harapan na namin si Janine.

Bigla ay parang may kung ano sa puso ko ang tumubo. I must say, no longer the Janine, whom I once look up.

Nakatulala ito habang nakatingin sa min.
Gulo gulo ang buhok at ang damit nito. Nakaposas ang dalawa niyang kamay at may dalawang pulis ang nakaalalay sa kanya. Parang wala siya sa kanyang sarili. Naupo ito sa harapan namin.

"Kamusta kana Janine?" Tanong ko dito.
Hindi siya sumagot sa akin. Nakatingin lamang ito ng deresto na parang walang naririnig.

What happened to her?

Maya maya pa ay bumubulong-bulong ito na parang may kinausap siya sa kawalan. Napa takip ako sa bibig ko sa pagkabigla nang mapagtanto ko ang nanayayari.

No, this cant be happening. Oo alam kong madaming ginawa hindi maganda si Janine sa mag mahal ko but it doesnt mean I want this thing happening to her. Hinawakan ni Hideo ang kamay ko na nakapatong sa lamesa.

"Ma'am, ang mabuti pa ho ay ibalik na namin siya sa loob. Ilang araw na rin siyang ganito. Hindi nakakausap ng maayos." Aniya ng isang pulis na hawak hawak si Janine sa balikat nito.

Hindi na ako nag pumilit pa na kausapin si Janine. Inaalalayan na siya ng mga pulis para makapasok sa loob ulit ng mga selda. Pero bago pa iyo ay mahinang tinawag ko ang pangalan ni Hideo

"Hideo." He embraced me. But the next thing happened ay ang bagay na hindi namin parehas inaasahan.

"Hideo? Hideo!! Hideo?!!" Hindi pa nakakalayo sina Janine nang bigla itong nag sisigaw ng pangalan ni Hideo. Na parang may hinahanap siya. Wala itong sa sarili sinisigaw ni Hideo. Maya maya pa ay nakatingin na ito sa puwesto namin at kumaripas ito ng takbo papalapit sa akin. Papalapit kay Hideo. Napaurong ako ng tuluyan nang nasa harapan ni Hideo si Janine.

"Hideo!!!! Hideo!! Hideo!!!" Paulit ulit na sigaw nito.

"Hideo!! Hideo!!!! Tulungan mo ko!!" Nag mamakaawa na sigaw nito habang hawak hawak na ang dalawang kamay ni Hideo. Sinusubukan siyang pigilan ng pulis na kanina ay umaalalay sa kanya ngunit patuloy ito sa pag sigaw.

"Hideo!! Tulungan mo ko dito. Ayoko dito! Tulungan mo ko!!!" Paulit ulit na sambit nito. Umiiyak na rin siya.

Napailing ako habang tumutulo ang luha ko. One thing for is, Janine lost her sanity. I couldn't believe this thing could ever happened to her. Na iiyak ako dahil nasasaktan ang puso kong makita siyang ganito ang sitwasyon.

"Hideo!! Sabi ko na nga ba, kaya ka nandito dahil tutulungan mo!! Katulad ng dati!!!" Tuwang tuwang sabi ni Janine. Parang bata ito natatawa.

"Janine, hindi ako pumunta dito para tulungan ka." Pahayag ni Hideo. Agad na nag bago ang reaksyon ni Janine.

"Huh? Kung hindi ka pumunta dito para tulungan ako bakit nandito ka? Hideo?!!!" Parang batang na itong nag mamaktol sa harapan ni Hideo. Sinenyasan ni Hideo ang mga pulis na hayaan lang muna si Janine sa ginagawa niya. Kaya naman nasa isang gilid lang ang pulis at nakaabang sa muling pag senyas ni Hideo.

"Janine, tigilan mo na ito." Iwinarigwig na ni Hideo ang kamay ni Janine na nakahawak sa kamay niya.

"Hideo? Hideo? Galit ka ba sa akin? Im sorry! Tungkol ba to sa sinabi ko sa korte? Patawarin mo ko! Natakot ako. Natakot ako kaya ko nasabi ang mga bagay na iyon" Janine was already crying. Sinenyasan ni Hideo ang mga pulis na naroon na kunin na si Janine.

Nag pupumilit pa ito pero wala na itong nagawa nang tuluyan na siyang naipasok muli sa loob. Pero rinig ko pa din mula dito ang pag sigaw ni Janine ng pangalan ni Hideo.

Lumapit sa akin si Hideo at agad akong kinulong sa kanyang mga bisig.

"Okay ka lang ba?" Sabi niya. Tumango ako bilang sagot ko sa kanya.

"Tara na. I think were done here." Ani Hideo.