Hakmarrje

Pjesa 13

Rruga ishte e shkurter per ne qytet.Nje qytet i zhurmshem ne ate ore te vone.Rruget ishin te tejmbushura me makina e trotuaret nga njerzit.Lokalet ishin plot, ne cdo hyrje te tyre do te gjeje dy-tre cifte qe putheshin larg turmes qe gjendjej brenda.Sara i veshtronte nga xhami makines e hutuar.
  Nderkohe Brajan ndalon makinen prane hyrjes se nje pallati te ri.Del nga makina dhe u drejtohet shkalleve te pallatit e pret aty sa Sara te mberrij.Futen te dy ne ashensor e ajo sheh veten ne pasqyrat e medha qe rrethonin ate dhomez qe te conte ne katin e deshiruar.Dukej e temerrshme ,skishte qen kurr ashtu.Floket i ishin shpurpuritur e buzet i ishin care.Nuk e besonte qe ishte ajo.
  Ne te ndaluar ashensori te dy futen per ne hyrjen e madhe te pallatit.Brajan iu drejtua banjos , lau duart e fytyren e thelle veshtronte veten ne pasqyre.Jeta i mori serish nje kthese te forte ashtu sic kishte ndodhur kohe me pare.Ben nje dush te nxehte e humbet ne mendime.
  Del prej aty e Saren e gjen te shtrir ne divanin e sallonit.Nuk i flet ,nuk deshiron te perballet serish me nje femer si ajo.Ai i urrente femrat madje mos te ishte puna per te mar hak do kishte ber qef me te sa te lodhej dhe do e flakte jashte.Por puna kete here ishte pak me shume serioze.
-Ngrihu e lau! -iu drejtua ai Sares.
Ajo nuk e mendoi dy here.Doli prej aty e mbuluar me nje peshqir gje qe Brajan i terhoqi jo pak vemendje.E kthehu ate dy dite pas kur e gjeti Saren po ne te njejten menyre por kete here akoma me te pafuqishme se diten e pare.
Sara vesh rrobat e tij e drejtohet per ne sallon.Brajan i kishte pergatitur dicka per te ngrene nderkohe qe ajo bente dush.Jo se i intetesonte shume stomaku i saj po thjesht i duhej e gjalle dhe per disa kohe.

***

Brajan qendronte aty,veshtronte rreket e shiut neper xhamat e dritareve. Iu fut kesaj rruge teresisht e dukej sikur nuk kishte me kthim pas per te por ne te njejten kohe ndihej disi fajtor per kete gje.Ajo nuk dukej e till,e kishte pak te veshtire ta perdorte por e urrente ne te njejten kohe.E urrente aq fort sikur te ishte ajo shkaktarja e shkaterrimit te tij.E urrente me nje force te tille nje femer por lekundej gjithmone para tyre.Te tilla ishin ato per te ,te bukura ,te mbushnin me fryme e te linin pa te.Te benin ti dashuroje me gjith qenien tende e kur ja arrinin qellimit gjenin nje mision te ri.
  Brajan e dinte qe ajo nuk i perkiste atij e ndoshta as Kleinit.Por e dinte shume mire qe Klein e donte ate e ai kerkonte te merte gjjthcka prej tij e jo per ego por per te mar hakun ndaj tij.Por frika se mund te binte ne dashuri me te e tundonte.
  

Votoni pasi ta keni lexuar!
♥♥