Gjerat ndryshuan shume qekur Klein ishte larguar perfundimisht nga jeta e tyre.Ishin puthur e ishin dashur mjaft ,emocionet shtoheshin.Tashme Brajan ishte tjetersuar, ashtu sic ai kishte frik se do te ndodhte.
Ne parvazin e dritares bora kishte shkrire,kishin kaluar disa kohe.Kopshti i trendafilave ishte kthyer ne oaz paqeje e qetsije per te disajten here qe kur Sara ishte vendosur aty.Kishin kaluar 4 vjet .
Para 3 vitesh shkoi ne qytezen e saj per te pare cfare kishte len pas, nje shtepi gati te rrenuar.Dhoma e saj n fund te korridorit ishte po atje por me e ftohte si dikur.Kolltuku i preferuar i se emes kishte dhen shpirt e ishte len ne meshire te fatit.Oxhaku ne fund te dhomes ishte nxire as hi nuk kishte mbetur me.Ndersa ata? Prindrit e saj? Nje zot e di se ku kishin perfunduar gjithsesi Brajan u perpoq shume ti gjente por ishte e kot.
Dy vite me pare kishte nisur universitetin,adhuronte te shkruante ndaj kishte nisur nje liber te sajin,prej gati 4 muajsh qendronte ne tavolinen pran dritares tek gjente frymezim ne cdo gje qe kalonte para syve te saj.
Brajan kishte vendosur mos te rrinte me kot, bashk me te atin punonin fort qe te benin te lumtur femrat qe kishin perkrahe.
Ah po! Tashme ishin zyrtarisht te fejuar.Pas shume perpjekjesh Brajan ja arriti.
***
Ate mbremje Brajan po vonohej me shume se zakonisht.Sara qendroi per rreth nje ore ne ballkon e per te disajten here e telefonoi por ai nuk u pergjigj.Hodhi siper nje shall te holle te mbulonte shpatullat qe i kishte zbuluar dhe u ul ne shkallen e fundit.
-Ah me ne fund! -ngrihet ajo ne kemb dhe i drejtohet atij me nje fytyre te nevrikosur.
-Pra ku ishe zoti Brajan? Pse nuk e hap telefonin?
- Nuk e kam degjuar zonjusha ime! - ja ktheu ai me te qeshur.
-Nuk po bej shaka!
-Je kaq e mire kur nevrikosesh! -foli ai dhe e mblodhi me krahet e tij rreth vetes.E puthi ne ball dhe u drejtua per ne deren kryesore.
Nje zhurme nga dera e hekurt terhoqi vemendjen e te dyve,nje gerricje e metalit me token theu qetsin e asaj mbremjeje.
Nje zhurme e forte kepucesh qe perplaseshin me pllakat e rrugices qe ndodhej ne kopesht solli nje ndjenje negative ne ate oaz qetesie.
Kjo zhurme vazhdoi derisa fytyra iu shfaq ne drite.
-Ti? -pyeti Brajan i terbuar e fort shtrengoi Saren afer vetes.
-Po une! Gezohem qe shihemi serish! -shtrengoi dhembet ajo e mermeriti :
"Nuk perfundon me kaq"
Shume falimnderit te gjithe ata qe e lexuan,votuan dhe komentuan!
Uroj t'ju kete pelqyer! ♥
YOU ARE READING
Hakmarrje
Romance~E Perfunduar~ Nje histori dashurie! ♡Urrejtie ♡Tradheti Ajo u be pjese e nje loje te panjohur. Lodra e dy meshkujve qe kishin nje urrejtje te hershme.Hakmarrja do te jet nje kurth ,e cila njerin do ta coj drejt nje dashurie te madhe ,ndersa per tj...
