Hakmarrje

Pjesa 26

  Fustani i rrinte i gjate deri n gju.Hoqi peshqirin nga floku dhe kacurrelat iu derdhen mbi trup.Ndersa ai ishte i shtrir ne krevat,mbeshtetur koken ne nje jastek te bardh e sy mbyllur kishte humbur ne mendime.Ndjeu hapat e saj te ngadalte e lehtas u ngrit.
Sara u ul ne fund te krevatit.E ai iu afrua.
-Kam porositur dicka per te ngrene,nuk vonohet! -serish ishte ai qe theu heshtjen e madhe e prap nuk mori pergjigje prej saj.
-Me vjen keq qe gjerat ndodhen keshtu por…
Te pakten te njoha ty ….hhhuuu (psheretiu thelle) -dhe fshiu fytyren me duar.
-Shiko Sara e di qe…
-Nuk ka gje -e nderpreu ajo dhe vazhdoi te luante me floket e saj.
Brajan kishte frik por ishte i gatshem te merte cdo lloj pergjigje ndaj iu afrua ngadal ia hodhi floket para e lehtas e puth ne qafe.
Nuk priste pergjigje me te bukur ne fakt kur pa lekuren e saj te rrengjethur.E puthi edhe nje here e ajo nuk foli,nuk e refuzoi dhe e kuptoi qe skishte arsye me per tu friksuar.
  Kerkonte te zbulonte me shume prej saj,kishte filluar me zemren e mendjen tanime kerkonte ti zbulonte trupin,ta bente tijen perfundimisht.Ashtu sic kishte hyr ajo ne trupin e tij ne nje menyre te magjishme sic ishte dashuria ai kerkonte te hynte ne trupin e saj me nje deshire te tille si kurr me pare.
  Me njeren dore nisi ti zberthej kopsen e pare te fustanit,te dyten e me doren tjeter e ulte copen ngadale.
Por ai veprim u ndje i tepert per Saren e furishem u ngrit ne kembe disi e friksuar e floket i hodhi pas.
-Mjaft tani! -foli ajo e friksuar duke u larguar prej tij.
Brajan u ngrit nga shtrati e aspak nervoz iu afrua serish.
-Mos mu afro! -kembnguli ajo por ai as qe e degjoi.
-Mos ki frike,nuk te bej keq!-ja ktheu e me duart e tij te ashpra ne dukje preku fytyren e saj te bute.
Ja vendosi duart ne qafe eme dy gishtat e medhenj i ledhatonte faqet te cilat i qen skuqur serish.
Ajo refuzoi ta shihte ne sy e u perpoq ta largonte duart nga lekura e saj por ishte vone tashme.Buzet e tij te ftohta kishin prekur buzen e saj te poshtme ne perpjekje per ta puthur.

Nje trokitje ne dere theu heshtjen qe rrinte kembekryq ne dhome.Por Brajan refuzoi te pergjigjej duke vazhduar ti puthi buzet e saj butesisht.
Trokitja vazhdoi per te treten here e Brajan i nevrikosur e mbylli puthjen me nje te puthur tjeter ne hunde.
Hapi deren dhe i nguli nje shikim te tille zoteris pas saj sikur te donte ta zhdepte ne dru.
-Ju solla …
-Mirupafshim!-nderpreu ai duke marre ushqimin me tavolinen levizese dhe e vendosi ne mes te dhomes dhe ia perplasi deren ne fytyre.
"Gjete momentin me te pershtatshem " psheretiu.

***
U ulen te dy pran tavolines pa then asnje fjale.Brajan i serviri ushqimin ne nje pjate dhe e veshtronte i dashuruar kur ajo pertypej ngadale.
Nuk mund tja lejonte vetes ta humbiste kete here,nuk mund te lejonte as Klein as ndonje tjeter te merte ate cka ai perpiqej ta bente tijen.E jo vetem per ate nate,kete here ishte i bindur.
Teksa hengren lehte duke mare parasysh oren e papershtatshme per te ngren ngrihen njeri pas tjetrit qe aty.
Pasi lau duart buzet kishte frik ti lante ,kishte frik se mos nuk do e ndjente me aromen e tij pran vetes dhe pse urrente ta pranonte kete gje.Por vazhdoi me iden se ai do e puthte serish.
Ajo u shtri ne nje cep te krevatit duke u perpjekur te mos kishte kontakte me te,kishte frik.
  Brajan u shtri pran saj dhe pse ajo i kishte kthyer shpinen ai nuk pranoi te bente te njejten gje ndaj luante me floket e saj te gjate duke u perpjekur te kerkonte pak vemendje.
  Ai dinte mire si te vepronte por ajo ishte ndryshe.Ja hodhi krahun e tij te formuar ne trupin e saj te holle duke e afruar pran vetes e nisi serish ta puthe.Kaq i paduruar e deshira e brente ne cdo qelize.

Votoni pasi ta keni lexuar!
♥♥