Hakmarrje

Pjesa 17

Nuk ka gje me te bukur se dashuria,ajo dashuria shpirterore qe nuk lidhet me format e trupit apo madhesin e portofolit.Por pak njerez e kuptojn kete e nje pjes prej atyre qe e kuptojn kane frike prej saj.Pse te kesh frik nga nje ndjenj qe te mbush me frym,me jete?.Te ben te ndihesh i gjall? Po e di! Ke frik se mos lendohesh! Kjo do te ndodh doemos.
***
Brajan nuk donte te binte pre e ndjenjave ,ai e dinte qe ndjenjat te tjetersonin,dilje nga njeriu qe ishe perpjekur kaq shume te krijoje,nga qellimet e tua.
-Tani je pengu im! -Iu drejtua Brajan Sares duke e kapur fort prej krahu.
-Nuk te kuptoj? Por ti me ndihmove nga ai tani ti…
-Mbylle gojen! -I flet ashper ai duke u penduar qe e puthi .Ishte i detyruar ti kthej ne kete menyre ndryshe nuk do mund te largohej me prej saj
-Ti je i cmendur! - nder lot perpiqet ajo te largohet nga ai,te  heq doren e tij te fort nga krahu i saj,por ishte e kot ai dukej teper i vendosur e nuk kishte ndermend te hiqte dore.
Teksa perplas fort deren e makines Brajan perpiqet te reflektoj pak jasht .Era ishte e forte dhe e ftohte keshtu qe duhej patjeter te shkonte diku ne nje vend te sigurt pa filluar stuhia.
  Gjate rruges nuk u ndje asnje zhurme vec frymarjes se friksuar te Sares.Makina filloj ta ndaloj shpejtesin kur u fut ne nje lagje me rrug te ngushta.Sara u ndje serisht ne rrezik ,nuk ndihej me e sigurt pran tij,nuk kuptonte asgje se cfare po ndodhte dhe pse ishte ber si nje top futbolli ne kete loj te rrezikshme.
  Brajan fiku makinen dhe doli prej saj me shpejtesi,i hap deren Sares dhe e terheq fort nga krahu me nje ashpersi te tepruar.E keshillon mos te flasi deri sa ti thot ai dhe nisen per ne shtepine me kopesht te madh.
Shtepia ishte e vogel por kopeshti i madh te bente vertet pershtypje.Catia me tjegulla te kuqerremta dhe ballkoni i madh me nje tavolin te vogel ishin mbreslenes.
Brajan troket disa here ne dere kur pas pak sekondash ajo hapet.Nje vajze e bukur dhe e gjate del prej aty.Nje flokekuqe dhe lekurebardhe veshtron gjithe inat ata te dy.
- Mendoja se nuk do te vije kurr , te kam telefonuar disa here keto dite dhe..dhe kush eshte kjo Brajan? - i drejtohet ajo me nje ton te vrazhd.
-Ate e di une! Mos bej pyetje qe nuk te takojne ti dish! - e shtyn lehtas ate duke u perpjekur te futet brenda pa leshuar doren e Sares te kapur fort. E hedh Saren ne divan dhe kthehet nga vajza tjeter.
-Mund te me kthesh nje pergjigje?
-Xhejn mos me detyro te sillem keq me ty por shko ne dhomen tende e me ler rehat.
-Eja shkojme bashk ne dhomen time! - i flet ajo e nevrikosur duke ecur para dhe priste qe ai ta ndiqte dhe ashtu beri.
Ata kishin nje lidhje sebashku por qe Brajan dukej qe nuk e perfillte shume.
Sara u struk ne cep te divanit e lodhur nga gjithcka dhe cdo gje.Kur nga dhoma tjeter degjoheshin te bertitura dhe sende qe thyeshin.Dukej se Xhejnit nuk i kishte pelqyer aspak fakti qe i dashuri saj vinte me nje tjeter ne shtepi dhe kjo ishte mese normale pasi askush nuk mund ta pranoj kete gje por Brajan si bente pershtypje pasi ishte i vendosur ne veprimet e tij
Xhejn del nga dhoma me disa rroba ne dore duke i kerkuar me sy Sares qe ta ndiqte.
Ato u drejtuan per ne nje dhome gjumi.
-Mos kujto se perfundon me kaq bushter e vogel! - i drejtohet Xhejn duke ja hedhur rrobat ne fytyre.
Sara e dinte mire qe nuk i perkiste atij vendi,nuk i perkiste askujt dhe asnje vendi ne fakt.Por ishte e detyruar.Ndoshta ishte bere peng me deshiren e saj duke humbur nje tjeter deshire ate per te jetuar.
Futet ne dush dhe rrobat e Brajan i hedh ne dysheme.Teksa uji i ngrohte i derdhej mbi floket duke pershkuar shpinen dhe kembet e saj,lotet derdheshin mbi faqe.Ishte e veshtire te ishte nje peng,e sidomos pengu i dikujt qe po te hynte kaq shume ne zemer.

Votoni pasi ta keni lexuar!
♥♥