Hakmarrje

Pjesa 22

Ne rrugen e erret e te zymte dy fener te forte verbonin shikimin e Brajan i cili mbylonte syt me njerin krahe.Nje makine e erret ndalon para tyre, edhe nje tjeter pas saj.Disa makina rrethojne gjithe vendin ku ndodhej ai dhe Sara.
-Mos ki frik! -i pershperiste ai asaj.Duke e mbajtur fort prej dore me friken se mund ta humbasi.Thelle Brajan e kishte kuptuar qe kishte disa ndjenja per te,te cuditshme,te pa provuara me pare.Dyshonte se e donte dhe pse nuk e kishte prekur kurr.Kishte frik ta humbiste por kete here jo si peng por si dicka me shume.
  Dyert e makinave hapen njera pas tjetres e Klein del tek njera prej tyre.
-Mos ki frike ! -serish i pershperiti ai asaj duke e rrembyer fort afer vetes dhe ia drejtoi armen ne koke.
-Cfare do qe te ndodhi largohu sa me pare prej ketu!
-Po ti? -Ja ktheu ajo
-Jan 20 vete ketu,nuk besoj te te arrij!
-Por…
-Shhh! Mos kundershto!
-Por Braj…
   Klein i veshtron i xhindosur por e dinte shume mire qe Brajan skishte per ta shkrepur ate arme.
-Z.Parker ule armen e flasim si dy zoterinj! - iu drejtua Klein atij.Brajan e mbajti fort veten pasi kishte nje deshire te pashpjegueshme tja hidhte trut ne ere.
Debora del nga makina me nje hijeshi prej pasanikeje.E veshur dhe e grimuar ne detaje pas 1 viti perballet serish me Brajan.
-Secili mer ate qe do edhe i mbyllim llogarit bashke.-flet serish Klein teksa i dorezon Deboran atij.
***
Debora njihej qe ne universitet me Brajan.Pasi paten nje lidhje te gjate e pasionsnte zyrtarizuan lidhjen e tyre me nje fejese.Por ne momentin qe Brajan e gjen lart trupit te Klein e mbuluar ne para gjithe bote iu kthye permbys e jeta i mori nje kthes te forte.
-Un e kam ate qe dua! - ngre tonin e zerit Brajan.
Shiu filloi serish me rrembim.Pavarsisht se Brajan ia kishte drejtuar armen ne koke Sara serish shtrengonte doren tek dora e tij ku gishtat i kishin zen vend mes gishtave te tij.Ashtu fshehur ne erresire qe askush mos te dyshonte per ta.
-Ajo qe ke ti me perket mua! -foli Klein
-Por e kam une! -situata u tensionua mjaftueshem per te nisur ndonje bresheri plumbash.
Sara arrinte te ndjente ankthin ne trupin e Brajan i cili aq shume e afronte afer vetes sikur te kishte dashur ta bente pjese te trupit te tij.
-Qelloje atehere! Vrite! -qeshte ai.
-Jepi pra…
Nje nga njerzit e Klein i drejton armen ne koke Brajanit.Nderkohe qe ai e shperqendronte me biseda te kota.
Brajan hedh armen ne toke duke e len te lire Saren e cila kishte me shume deshire te ishte pengu i tij sesa ne duart e Klein.
Klein qesh me zerin e tij te cjerr teksa Sara perpiqet te shpetoj nga duart e njerezve te tij,me ulerima te mbytura duke u munduar te therrasi emrin e Brajan.Ai ishte ne toke tashme pas nje goditje te forte pas koke qe e la pa ndjenja.

Votoni pasi ta keni lexuar!
♥♥